آنچه کتاب مقدس درباره گروه های کوچک کلیسایی می آموزد

آیا می‌دانید بزرگترین مدل گسترش نامحدود و خود به خود یک کلیسای محلی را در کجا می‌توانید بیابید؟

لحظه ای کتاب اعمال رسولان را بخوانید! کلیسای اورشلیم، بزرگترین مدل رشد انفجاری کلیسا را تا کنون به ما عرضه می دارد. در حقیقت، رشد کلیسایی که اعمال رسولان در رابطه با آن شرح داده، چیزی جز یک معجزه نمی تواند باشد.

در آغاز اعمال رسولان باب 1، 120 ایمان‌دار وجود دارند. وقتی به باب 4 اعمال رسولان می رسیم، تعداد ایمان‌داران به 5000 نفر افزایش یافت. اکثر محققان بر این باورند که اگر تعداد زنان و فرزندان را نیز به این تعداد اضافه کنیم، کلیسا تا این نقطه با تعداد حداقل 15000 نفر قوت گرفته بود.

وقتی به اعمال رسولان 21:20 می رسیم، درمی‌یابیم که در کلیسای اولیه ده‌ها هزار نفر از ایمان‌داران وجود داشتند. اکثر محققان معتقدند که در این موقعیت زمانی بین 50،000 تا 100،000 نفر ایماندار مسیحی در کلیسا وجود داشته است.

بنابراین، تنها در عرض 25 سال، اعضای کلیسای اولیه از 120 به حداقل 50،000 نفر رسید.

وقتی متوجه این موضوع شدم، اولین سؤالی که به ذهنم خطور کرد این بود که: "این‌ همه آدم را در كجای این دنیا جمع می کردند؟"

کتاب مقدس در اعمال رسولان 42:5 می فرماید: «و هیچ روزی، چه در معبد و چه در خانه‌ها، از تعلیم و بشارت درباره این‌که عیسی همان مسیح است، دست نکشیدند» (ترجمه هزاره نو). آنها در گروه‌های بزرگ برای پرستش و در گروه‌های کوچک برای مشارکت یکدیگر را ملاقات می کردند. این استراتژی کتاب مقدس امروز هم بطرزی مؤثر عمل می کند!

اگر می خواهید کلیسای سالمی داشته باشید، می باید این کلیسا در ضمن اینکه بزرگتر و بزرگتر می شود، به واحدهای کوچکتری نیز مبدل شود. این به چه معناست؟ یعنی در جلسات پرستشی بزرگ باشد و در اجتماعات کوچک شما تا اندازه ای که ممکن است، کوچکتر باشد.

این گروه های کوچک اولیه چه می کردند؟ لحظه ای به تمام آن رشد انفجاری بیندیشید. هر آنچه آنها مشغول آن بودند، ما هم باید انجام دهیم!

کتاب مقدس در اعمال رسولان 2: 42-47 پاسخ  ما را می‌دهد.

آنها از نظر روحانی  رشد کردند

آیه 42 می فرماید: "آنان خود را وقف تعلیم یافتن از رسولان کردند" (ترجمه هزاره نو). این گونه به نظر می رسد که رسولان روزهای یکشنبه در صحن‌ معبد تعلیم می دادند، و مردم در خانه ها با عمق بیشتری تعالیم آنها را مورد مطالعه و بررسی بیشتری قرار می دادند. با انجام این کار، مردم به سوی بلوغ روحانی، رشد می کردند.

آنها برای مشارکت با یکدیگر وقت می گذاشتند

کتاب مقدس می فرماید: "… و در خانه‌های خود نیز نان را پاره می‌کردند و با خوشی و صفای دل باهم خوراک می‌خوردند" (اعمال رسولان 2: 46 ترجمه هزاره نو). کلیسای اولیه در خانه‌ها جمع می‌شدند تا با هم خوراک بخورند و در روابط خود با یکدیگر رشد کنند.

آنها پرستش می کردند

آن‌ها خود را وقف "پاره کردن نان و دعا کردند"، و "خدا را حمد می‌گفتند" (اعمال رسولان 2: 42، 47 ترجمه هزاره نو). این گروه های کوچک اولیه با یکدیگر در شام خداوند شرکت می‌کردند و با هم به عبادت و پرستش می‌پرداختند.

آنها به یکدیگر خدمت می کردند

کتاب مقدس می فرماید: "املاک و اموال خود را می‌فروختند و بهای آن را برحسب نیاز هر کس بین همه  تقسیم می‌کردند" (اعمال رسولان 2: 45 ترجمه هزاره نو). گروه های خانگی تبدیل به یک مرکز پشتیبانی شدند – آنها با برآورده کردن نیازهای یکدیگر به روشی بسیار کاربردی به یکدیگر کمک می‌کردند.

آنها به گمشدگان مژده انجیل را می رسانیدند

اعمال 2: 47 می فرماید: "و خداوند هر روزه نجات یافتگان را به جمع‌شان می‌افزود" (ترجمه هزاره نو). اگر مردم روزانه به مسیح ایمان می‌آوردند، این بدان معنی است که کلیسا حداقل 365 بار در سال فعالیت داشت (منظورم این است که کلیسا فقط محدود به یکشنبه‌ها نبود)! چنین رشدی زمانی رخ می دهد که این گروه های کوچک در مأموریتی که خدا به آنها محول کرده، خبر خوش انجیل را به دیگران برسانند.

این گروه های کوچک در اعمال رسولان، نمونه‌های میکروسکوپی کلیسای بزرگ بودند. آن‌ها به پنج هدف کلیسا تحقق می بخشیدند: پرستش، مشارکت، شاگردی، خدمت و بشارت. آنها گروه های کوچک هدفمند بودند!

مشخصاً، گروه های کوچک فقط به یک یا دو هدف از این اهداف می پردازند. اگر می خواهید گروه های کوچک شما سالم باشند، می بایست دی اِن اِی کلیسا را بنا کنید، یعنی پنج هدف کتاب مقدسی را به آن تزریق کنید.

کلیسای سالم دارای گروه های کوچک سالم نیز می باشد!

نوشته: کشیش ریک وارِن

ترجمه: ناجیه راعی