آموزۀ کتاب مقدسی تنویر یا روشنگری چیست؟

به بیان ساده، روشنگری یا تنویر در مفهوم روحانی یعنی «روشن کردن» درک ما در برخی حیطه‌ها. وقتی روشنگری الهی با معرفتی جدید یا امور آینده در ارتباط است، به آن «نبوت» می گوییم، اما وقتی با درک و کاربرد معرفتی که از قبل به ما داده شده، در ارتباط باشد، به آن «روشنگری» یا تنویر افکار می گوییم. سوالی که مطرح می‌ شود این است: «خدا چگونه ذهن آنانی را که کلامش را مطالعه می‌کنند، روشن می کند؟»

ابتدایی ترین سطح روشنگری آگاهی نسبت به گناه است؛ بدون این درک، همۀ چیزهای دیگر بی معنی هستند. مزمور ۱۸: ۲۸ می گوید: «تویی که چراغ مرا فروزان می‌داری؛ یهوه، خدای من تاریکی مرا روشن می‌گرداند.» مزمور ۱۱۹ طولانی‌ترین فصل موجود در کتاب مقدس می باشد و سرودی است دربارۀ کلام خدا. آیۀ ۱۳۰ می گوید: «باز شدن کلام تو نور می‌بخشد و ساده‌لوحان را فهیم می‌گرداند.» این آیه اساسی‌ترین روش روشنگری خدا را بنا می کند. وقتی کلام خدا وارد قلب یک شخص می‌شود، نور و درک می‌بخشد. به همین دلیل، مرتباً به ما گفته شده که کلام خدا را مطالعه کنیم. مزمور ۱۱۹: ۱۱ می گوید: «کلام تو را در دل خود ذخیره کرده‌ام، تا به تو گناه نورزم!» آیات ۹۸ و ۹۹ می گویند: «فرمان تو مرا از دشمنانم حکیم‌تر می‌سازد، زیرا که همواره نزد من است. از همۀ آموزگارانم خردمندتر گشته‌ام، زیرا که در شهادات تو تاٴمل می‌کنم.»

مطالعۀ منظم کلام خدا در مسائل زندگی به ما فهم و هدایت خواهد بخشید. این نخستین روش روشنگری خدا و نقطۀ شروع برای همه ماست. در مزمور ۱۱۹ نوع دیگری از روشنگری خدا را می یابیم. آیۀ ۱۸ می گوید: «چشمانم را بگشا تا از شریعت تو شگفتیها ببینم.» این «شگفتی ها» مکاشفات جدید نیستند، بلکه اموری هستند که از سالیان دراز به رشتۀ تحریر درآمده، اما خواننده به تازگی آنها را درک کرده است. به همین نحو، آیۀ ۷۳ می گوید: «دستان تو مرا ساخت و شکل داد؛ مرا فهم ده تا فرامین تو را بیاموزم.» مزمورنویس به جهت درک شخصی برای انجام دادن شریعتهای خدا این درخواست را کرده است. در این مزمور پانزده بار از خدا خواسته شده که شریعتهای خود را تعلیم دهد یا فهم آنها را به شخص عطا کند.

آیه ای که گاهی اوقات در خصوص روشنگری در مورد آن بحث و مناقشه وجود دارد، یوحنا ۱۴: ۲۶ می باشد: «امّا آن مدافع، یعنی روح‌القدس، که پدر او را به نام من می‌فرستد، او همه چیز را به شما خواهد آموخت و هر آنچه من به شما گفتم، به یادتان خواهد آورد.» عیسی داشت در بالاخانه با شاگردانش صحبت می کرد و قبل از مرگش به ایشان تعالیم و راهنمایی‌هایی می‌داد. این گروه خاص از مردان مسئول گسترش خبر خوش عیسی مسیح به کل دنیا بودند. ایشان سه و نیم سال با او زندگی کرده بودند، معجزاتش را دیده و از تعالیمش شنیده بودند. آنها در گستراندن آن تعالیم به اقصی نقاط دنیا، به کمک خاص خداوند در به خاطر سپردن صحیح آنها نیاز داشتند. عیسی فرمود که روح القدس به ایشان تعلیم خواهد داد و آنچه را که باید بگویند به ایشان یادآوری خواهد کرد، پس توانستند آن را به دیگران انتقال دهند. هرچند این آیه تعلیم می دهد که رسولان در نوشتن اناجیل از کمک الهی برخوردار بودند، اما تعلیم نمی دهد که روح القدس همین کار را با سایر ایمانداران خواهد کرد.

بنابراین، کار روشنگرانۀ روح القدس در ایمانداران چیست؟ افسسیان ۱: ۱۷-۱۸ به ما می گوید که روح در خصوص عیسی مسیح مکاشفه و حکمت می بخشد و چشمان درک و فهم ما را باز می کند تا بتوانیم اهداف خدا را در زندگی هایمان بشناسیم. در اول قرنتیان ۲: ۱۰-۱۳، خدا نقشه‌های خود را توسط روحش بر ما آشکار می کند، روحی که امور روحانی را به ما تعلیم می دهد. این متن به کلام خدا که آشکار و مکشوف شده، اشاره می کند. روح خدا برای تعلیم و راهنمایی، ما را به کلام خدا ارجاع می دهد. همانطور که عیسی در یوحنا ۱۶:¬۱۲-۱۵ به شاگردانش گفت، روح آنچه را که پدر و پسر قبلاً گفته اند تکرار می کند. این تکرار به ما کمک می کند که آنچه را خدا قبلاً به ما گفته به خاطر آوریم و آن را کامل بشنویم. گاهی اوقات بایستی چیزهایی را چندین بار بشنویم قبل از آنکه در عمل و به واقع آنها را «بشنویم.» اینجاست که روح القدس وارد عمل می شود.

گاهی در بحث روشنگری مسئله ای دست کم گرفته می شود و آن هدف روشنگری است. با شنیدن برخی استدلالها به نظر می رسد که کل هدف روشنگری درک آکادمیک و دقیق کلام خداست. جای شکی نیست که خدا از ما می خواهد که آنچه را به ما داده به طور دقیق درک کنیم. کلمات معنی دارند و باید به جزئیات آنها توجه کنیم. اما درک آکادمیک نسبت به واقعیات بدون به کار بردن آنها، هیچ نفعی ندارد.

برگردیم به مزمور ۱۱۹. در این فصل پیرامون آیاتی که دربارۀ روشنگری صحبت می‌کنند، جملاتی هدفمند پیدا می کنیم. «طریق احکام خود را به من بفهمان» (آیۀ ۲۷). «مرا فهم عطا فرما تا شریعت تو را نگاه دارم» (آیۀ ۳۴). «تا شهادات تو را درک کنم» (آیۀ ۱۲۵)، «تا زنده بمانم!» (آیۀ ۱۴۴). روشنگری همواره به عمل اشاره دارد. چرا خدا در درک کلامش به ما کمک می کند؟ تا بتوانیم در نور او سالک شویم. اول یوحنا ۱:¬۶ ما را به چالش می کشاند: «اگر بگوییم با او رفاقت داریم، حال آنکه در تاریکی گام می‌زنیم، دروغ می‌گوییم و به راستی عمل نمی‌کنیم.» می توانیم آن را چنین تفسیر کنیم: «اگر بگوییم که کلام بر ما آشکار شده اما هنوز در تاریکی قدم برمی داریم، دربارۀ درک کلام خدا دروغ گفته ایم.» روح خدا که درک کلام خدا را برایمان امکانپذیر می کند، آن معرفت و شناخت را گرفته و ما را برای زندگی مطابق با آن راهنمایی می کند. رومیان ۸: ۱۴ می گوید: «زیرا آنان که از روح خدا هدایت می‌شوند، پسران خدایند.» کار روشنگرانۀ روح القدس در زندگی ما تاییدی است بر این قضیه که ما به راستی فرزندان خداییم.

منبع مقاله: www.gotquestions.org