سؤالات رایج

چگونه بدانیم وقتی به زبانها سخن می گوییم به هدایت روح القدس سخن می گوییم و نه به هدایت روحی دیگر؟

5/5 - (2 امتیاز)

تکلم به زبانهای روح القدس عطایی و نشانه‌ای از پری شخص ایماندار از روح خداست که به مومنین داده می‌شود و هم در قرن یک و دوران رسولان و نیز در سایر ادوار تاریخ کلیسا این عطا در کنار سایر جلوه های روح در میان مطیعان و مشتاقان دیده شده است تا اینکه خدا با ایجاد بیداری روحانی در رابطه با کشف و بکارگیری عطایای روح که ثروت ما مسیحیان است در قرن گذشته نهضت‌های معتقد به عطایا را در میان مسیحیان احیا نمود. 1- کدام پدر است که به جای ماهی به فرزندش مار ببخشد( متی 7 : 7 – 11 ) لذا چگونه ممکن است که خدای حکیم و قادر مطلق اجازه دهد که فرزندانش که از او عطایای نیکو را مطابق کلام خودش می‌طلبند، گمراه شده و به جای خیریت و هدایت شدن از روح خدا از روحی دیگر هدایت شوند. 2- عیسی مسیح فرمود : آسمان و زمین زائل خواهد شد لیکن سخنان من هرگز زائل نخواهد شد.( متی 24 : 35 ). از سوی دیگر عیسی مسیح خود وعده داد که : "و این آیات همراه ایمانداران خواهد بود که بنام من دیوها را بیرون کنند و به زبانهای تازه حـرف زنند" ( مرقس 16 : 17 ) چگونه ممکن است عیسی مسیح که خود چنین وعده ای را به ایمانداران داده است در به ثمر رساندن آن بی تفاوت باشد و اجازه دهد که ایمانداران تشنه که با ایمان چنین عطایی را از خداوند می‌طلبند از روحی جز روح او هدایت شوند، با توجه به اینکه می‌دانیم تمامی قدرت در آسمان و زمین به دستهای او سپرده شد. 3- خود شخص ایماندار در درون خود از ارتباطش با خدا یقین دارد و اگر دچار شک و تردید می شود باید از خداوند بخواهد تا توسط روحش این عطا را در او به یقین برساند. 4- کلام خدا تعلیم می‌دهد که: روح انبیاء مطیع انبیاست ( اول قرنتیان 14 : 32 ) و نیز " پس شما را خبر می ‌دهم که هر که متکلم به روح خدا باشد، عیسی را اناتیما(لعن) نمی‌گوید و احدی جز به روح القدس عیسی را خداوند نمی‌تواند گفت." ( اول قرنتیان 12 : 3 ) لذا تجلیات روح القدس در هماهنگی با پیغام انجیل و مطابق با شیوه و سنت رسولان مقدس مسیح است که خود نیز با این زبانها تکلم می‌نمودند( اول قرنتیان 14 : 18 ) و آن را نیز به کلیسا تعلیم می‌دادند و هرگز از دخالت و تسلط روحی دیگر در تکلم به زبانها که توسط مومنین حقیقی صورت می‌گرفت سخن نگفته و ترسی نداشته‌اند. لذا هر شخص باید خود را امتحان کرده و در درون اعماق نیت و قلب خویش منبع عمل خود را بشناسد و تجربه فراگیر مسیحیان ثابت می‌کند که شخص با دعا می‌تواند در رابطه با عطایا و تجلیات روح خدا که به او سپرده شده به اطمینان برسد مگر اینکه خود دروناً آن را باور نداشته و آن را برای تقلید از دیگران و یا از منبعی دیگر با قصد و هدفی دیگر انجام دهد که در اینصورت محتوای اصلی ایمان مسیحی خود را زیر سوال می‌برد زیرا که مومنین خود را فریب نمی‌دهند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا
x  Powerful Protection for WordPress, from Shield Security
This Site Is Protected By
ShieldPRO