كتاب دوم تواریخ باب 18 آیات 20 الی 22 در مورد روح دروغ و فريب صحبت می كند ولی وقتی كه در عهد جديد رساله افسسيان را مطالعه می كنيم باب 4 آیه 25 با برداشتی كه من داشتم دروغ جزو اعمال نفسانی است وهمينطور در غلاطيان باب 5 آیات 19 تا 20 هر چند كه از كلمه دروغ اسمی برده نشده ولی در انتهای جمله می گويد (و امثال اينها). در چه صورت می شود گفت دروغگويی روح تاريكی است وجزو اميال نفسانی نيست و در صورت امكان منبعی برای مطالعه بيشتر معرفی كنيد؟

در کتاب مقدس به وضوح شاهد اشاره به روح ترس و روح دروغ و … هستیم. مثلا" پولس رسول در رساله اش خطاب به تیموتاؤس جوان می فرماید: خدا روح ترس را به ما نداده است (دوم تیموتاؤس 1: 7). و اشاره ای که شما از دوم تواریخ کرده اید نشان دهنده این است که روح دروغ نیز وجود دارد. این آیات و آیات دیگر در کلام خدا بیانگر این حقیقت هستند که ارواح ناپاک و ابلیس منشاء و مبدأ گناه می باشند و ایمانداری که به یکی از این گناهان تسلیم می شود و در اقدام به این گناهان ادامه می دهد، به ارواح شریر اجازه می دهد که از این طریق بر او مسلط شوند و تحت تأثیر این ارواح قرار گیرد. در مرحله اول شخص ایماندار با پیروز شدن بر وسوسه های نفس و طبیعت کهنه از طریق اعتماد به وعده های خدا در کلامش و نیز پر شدن از روح القدس می تواند زندگی پیروزمندانه مسیحی را تجربه کند. اما در صورت ادامه دادن در این  گناهان و تسلیم مرتب به نفس و تمایلات طبیعت کهنه، راه را برای ارواح شریر باز می گذارد.