در کتاب مقدس در عهد عتیق خداوند قدوس شریعت را از طریق موسی به مردم داد و این شریعت همواره توأم با خشونت و خون ریزی و سنگسار و از این قبیل فرامین همراه بوده، اما در عهد جدید کاملا ورق برمی گردد و فیض جایگزین شریعت و محبت جایگزین خشونت می گردد . سؤال من این است: چرا خدا از همان ابتدا به جای خشونت و شریعت، فیض و محبت را به انسان نداد. خدا که میدانست انسان قادر به انجام شریعت نیست. آیا خدای عهد عتیق با خدای عهد جدید فرق دارد؟

در عهد عتیق خدا از طریق یک قوم و یک کشور عمل می کرد به اسم اسرائیل و این قوم نیاز به قوانین اجتماعی و سیاسی داشتند و به این خاطر در عهد عتیق جنگها وجود دارند ولی خدا همان خدای عهد جدید است فقط روش کار خدا در عهد عتیق فرق داشت چون در زمینه ای دیگر برای آمادگی برای آمدن مسیح موعود عمل می کرد. در عهد عتیق قوانین و پیغامها و اقدامات بیشتر برای یک کشور و ملت بود و این کشور پایگاهی بود برای خدا تا مسیح موعود را از آنجا به دنیا بیاورد و از این قوم نجات دهنده را وارد جهان گرداند. در عهد عتیق نیز خدا به همان صورت عهد جدید بسیار با محبت نیز هست و پر از رحمت و نیکوئیها معرفی شده است. خدا در همین عهد عتیق می فرماید: " من از مردن مرد شریر خوشحال نمی شوم." در همان عهد عتیق در امثال سلیمان نوشته شده است که اگر دشمن تو گرسنه باشد سیرش کن و اگر تشنه باشد سیرابش نما.

پاسخ از: کشیش ورژ باباخانیان