جنّ در اسلام به چه موجوداتی اطلاق می شود؟

جنّ در اسلام به چه موجوداتی اطلاق می شود؟

جنّ یک کلمه عربی و به معنای «مخفی شدن» می باشد. جنّ موجودی ماورای طبیعی است که در متون عربی و اسلامی به خصوص در قرآن از آن نام برده شده است. قرآن می گوید جنّ از جنس آتش سوزانِ بدون دود است و موجودی متفاوت از انسان و فرشتگان می باشد. با این وجود، آن ها می توانند به شکل انسان یا حیوان درآیند و با مردم ارتباط برقرار کنند. کلمۀ genie در انگلیسی از جنّ گرفته شده و به یک روح که  به شکل انسان است معرفی شده که آرزوها را برآورده می کند. بر اساس گفتۀ قرآن، جنّ ها نیز مانند انسان داوری شده و مطابق اعمالشان در زندگی، به بهشت یا جهنم فرستاده خواهند شد.

جنّ ها معمولاً شکل اسلامی ارواح پلید در نظر گرفته می شوند؛ با این وجود، آن ها موجوداتی پیچیده تر هستند. مسلمانان معتقدند که فرشتگان نمی توانند گناه کنند، اما کتاب مقدس می گوید که آن ها نیز می توانند مرتکب گناه شوند (اشعیا 14: 12-15، لوقا 10: 18، دوم پطرس 2: 4). مسلمانان معتقدند که شیطان یک جنّ بود نه فرشته ای به نام لوسیفر (اشعیا 14: 12)، او در نهایت از خدا سرپیچی کرد و از بهشت اخراج شد. در اسلام، جنّ ها نوع دیگری از مخلوقات روحانی هستند که می توانند کار بد انجام دهند (یعنی اسلام را رد کنند) یا کار خوب انجام دهند (یعنی اسلام را قبول کنند). آن ها مانند انسان دارای اراده و اختیار هستند؛ قدرت ستم کردن به انسان و تسخیر او، حیوانات و اشیاء را دارند. آن ها دارای ساختار اجتماعی می باشند، جشن ازدواج می گیرند، پادشاه و دین دارند.

مفهوم جنّ از مطالب مذهبی دنیای باستان گرفته شده و به دنیای خیالی کشانده شده است، وب سایت هایی وجود دارند که مدعی هستند در شناخت جنّ ها به مردم کمک می کنند. بسیاری از این توضیحات بیشتر شبیه شخصیت های بازی های کامپیوتری هستند که شامل دستورعمل هایی برای ارتباط با جنّ ها یا سود شخصی بردن از آن ها می باشد. جنّ ها در سه تا پنج گروه متفاوت قرار می گیرند، البته این دسته بندی به مرجعی که از آن سؤال می شود بستگی دارد:

1. جنّ مارد: قوی ترین و قدرتمند ترین نوع جنّ

2. عفریت: موجودات غول پیکر بالدار و آتشینی که می توانند زن یا مرد باشند و در زیر زمین و ویرانه ها زندگی می کنند.

3. جنّ شیطان: این جنّ به ارواح پلید در مسیحیت شباهت دارند. در اسلام، این جنّ ها انتخاب می کنند که غیرمسلمان باشند.

4. جنّ غول: غول ها ترسناک ترین نوع جنّ می باشند. آن ها خون خوارند و در قبرستان ها و جاهای خلوت زندگی می کنند.

5. جنّ جان: آن ها شبیه مار هستند و به عنوان پدر جنّ ها شناخته می شوند.

از دیدگاه کتاب مقدس، ایدۀ جن می تواند تلاشی برای توضیح مخلوقات متعددی باشد که در دنیای آسمانی ساکن هستند (دوم قرنتیان 10: 3-4، افسسیان 6: 12). ما می دانیم که دنیای روحانی واقعی است اما اطلاعات کمی در مورد آن داریم. کتاب مقدس هرگز حرفی از جنّ ها نزده است، اما آشکارا فرشتگان (عبرانیان 1: 14)، ارواح پلید (لوقا 4: 41)، موجودات زنده (مکاشفه 4: 6-9)، سرافیم (اشعیا 6: 2) و کروبی ها (حزقیال 10: 9-17) را عنوان کرده است. مخلوقات بی شمار دیگری نیز ممکن است وجود داشته باشند که برای پرستش خدا و خدمت به او آفریده شده اند اما نام آن ها در کتاب مقدس آورده نشده است. وجود موجوداتی که قرآن و دیگر متون باستانی آن را جنّ می نامند، ممکن است صحت داشته باشد اما شاید نه به شکلی که آن ها بیان کرده اند.

ما می دانیم که کلام خدا هرآن چه خدا می خواهد دربارۀ مخلوقات ماورای طبیعی مانند فرشتگان و ارواح پلید بدانیم را شامل می شود (دوم پطرس 1: 3، دوم تیموتائوس 3: 16). اگرجنّ ها واقعاً وجود دارند، همچنان توضیح قرآنی آن ها اشتباه است، برای این که در تضاد با کلام خدا قرار دارد (یوحنا 17: 17). از آن جایی که جنّ به معنای «مخفی» می باشد، این کلمه می تواند مخلوقات دیده نشده ای را توصیف کند که در دنیای روحانی سکونت دارند. ما باید مراقب باشیم و حدس ها و گمان های خود را با آن چه در کتاب مقدس آشکار شده مقایسه کنیم و هر آن چه در کتاب مقدس برای ما آشکار شده باید پایه و اساس عقاید ما باشند.

برگرفته از وب سایت: www.porpasokh.com