تیتوس فصل 2 و 3: اعمال نیک
تأکید اصلی این رساله بر«اعمال نیک» است. البته نه به این معنی که ما به وسیلۀ اعمال نیک نجات می یابیم، بلکه خاطر نشان می سازد که به وسیلۀ رحمت خدا (3 : 5) نجات یافته ایم و توسط فیض او عادل شمرده شده ایم (3: 7). به همین دلیل باید «غیور در اعمال نیکو» (2: 14)؛ «در همه چیز نمونۀ اعمال نیکو» (2: 7)؛ «برای هر کار نیکو مستعد» (3: 1)؛ «مواظبت در اعمال نیکو» (3: 8)؛ «مشغول در کارهای نیکو جهت رفع احتیاجات ضروری» (3: 14) باشیم. یکی از جرم های معلمین دروغین این بود که آن ها «به جهت هر عمل نیکو مردود» بودند (1: 16).
قدرت زندگی پاک و شایسته (2: 1-14): مردان پیر، زنان پیر، زنان جوان، مادران، جوانان و غلامان مورد ترغیب و تشویق قرار می گیرند تا نسبت به افرادی که در زندگی خود با آنان سر و کار دارند، امین و وفادار بمانند تا کسی نتواند از مذهب آنان خرده گیرد (2: 8).
غلامان، که در آن زمان عدۀ زیادی ایمان آورده بودند و اعضای کلیساها محسوب می شدند، تشویق می شوند تا روحیه ای مطیع و وفادار نسبت به آقایان خود داشته باشند تا زندگی آنان «زینت دهندۀ» مذهب آنان باشد (2: 10) و تا اربابان بی ایمان آنها با خود فکر کنند که «اگر این آن چیزی است که مذهب مسیحیت برای برده ها و غلامان می کند. پس باید قدرت مخصوصی در آن باشد».
امید مبارک (2: 11-14): ظهور خداوند، دوباره به عنوان انگیزه ای قوی جهت داشتن زندگی خداپسندانه در دنیای خاص معرفی شده است. این موضوع تقریباً در همۀ کتاب های عهد جدید ذکر شده است.
اطاعت از قوانین کشوری (3: 1-2): از قوانین ابتدایی مسیحیت محسوب می شود. شهروندان آسمان، در ابتدا باید شهروندان خوب زمینی باشند و مطیع دولت هایی باشند که تحت حکومت آن ها قرار دارند (رومیان 13: 1-7؛ اول پطرس 2: 13-17).
وجود شجره نامه ها (3: 9) که در اول تیموتائوس 1: 4 نیز به آن ها اشاره شده است، نشان می دهد که معلیمن دروغین آن ها را در اصول تعلیمی خویش جای می دادند. این افراد در آن زمان در کلیسای کریت و افسس، تولید مزاحمت فراوان نموده بودند. احتمالاً آن ها تاکید خاص بر نسل داودی و خویشاوندی با مسیح می نمودند و اطلاعات انجیل را نیز به این موارد اضافه می کردند. از طرف دیگر نیز ممکن است اصول و تعالیم غریبی را در ارتباط با تفسیر خاصی که از شجره نامه ها ارائه می دادند، مورد تعلیم قرار می داده اند.
«بدعت» (3: 10): پولس به تیتوس نصیحت می کند که پس از اقدام لازم جهت اصلاح معلمین، از آن ها اجتناب نماید. «ارتیماس» (3: 12)، در هیچ جای دیگر نام او ذکر نشده است، اما بر حسب روایات، او بعدها اسقف لستره شد. «تیخیکس» (12) اهل آسیا بود (اعمال رسولان 20: 4). او و ارتیماس، در کریت جانشین تیتوس شدند. «نیکوپولیس» (12)، در یونان و حدود 150 کیلومتری شمال غربی قرنتس قرار دارد (به توضیحات مربوط به اقدامات بعدی پولس در اعمال رسولان 28: 31 مراجعه شود).
«زنیاس» (13) نیز نامش در هیچ جای دیگر ذکر نشده است، اما او از کاتبان یهود و قانون گذاران یونان بود.
«اپلس» (آیۀ 13)، (اعمال 18 مراجعه شود): به نظر می رسد که اپلس و زنیاس در سفری به یک مقصد ناشناخته، این نامه را به تیتوس رسانیدند.
برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
