توضیحاتی مختصر در بارۀ بعضی از مزامیر مهم

توضیحاتی مختصر در بارۀ بعضی از مزامیر مهم

مزمور 22. مزموری در خصوص ذکر صلیب

این مزمور همچون ناله های سخت و دردناکی از زبان داود سراییده می شود. با وجودی که این مزمور هزار سال پیش از عیسی مسیح نوشته شده است، با این حال آن چنان شرح روشنی از تصلیب عیسی ارائه می دهد که انسان تصور می کند که نگارنده شخصاً بر روی صلیب قرار داشت. آیۀ 1 بیان گر کلمات مسیح هنگام مرگ است و آیات  7و 8 استهزاء دشمنان او را نشان می دهد. دست ها و پای های او را سوراخ کرده و (آیۀ 16) بر رخت او قرعه انداخته آن را تقسیم می کنند. بعضی از مطالب این مزمور نه تنها بر داود دلالت نمی کنند، بلکه در مورد هیچ شخصیت دیگری در تاریخ مصداق ندارند، مگر عیسی مسیح مصلوب.

مزمور 23. خداوند شبان من است
این مزمور دوست داشتنی ترین باب در عهد عتیق می باشد. این مزمور همچون پرواز و نشستن پرنده ای می ماند که لطیف ترین آهنگی را تاکنون شنیده شده، سلیس و روان می سراید. این مزمور در زدودن اندوه و غم و غصه، بیش از همۀ مکاتب فلسفی جهان مجذوب کننده و تسلی بخش می باشد. این مزمور برای فرزندان شما، فرزندان من و فرزندان آن ها و تا ابد سروده خواهد شد. و هنگامی که اثر خود را به جای گذاشت، به جانب خداوند بازگشته، بال های خود را جمع خواهد کرد و در جمع خوشحال کسانی که آن ها را کمک کرده تا در آن جا حضور یابند، تا ابد خواهد سرایید.

احتمالاً داود به هنگام به هنگام تصنیف این مزمور چوپان جوانی بوده که بر همان صحرایی که 1000 سال بعد فرشتگان خبر تولد عیسی مسیح را اعلام کردند، گله های پدر خود را شبانی می کرد.

مزمور 32. مزمور ی در باب توبه و انابت

این مزمور بدون شک در رابطه با گناه داود با بتشبع می باشد (2سموئیل باب های 11 و 12). او نمی تواند کلماتی بیابد تا شرمساری و حقارت خود را بیان کند. لازم به یادآوری است که این همان داودی است که عدالت خود را دائماً متذکر می شد (مزامیر 7: 3 و 8؛ 17: 1-5؛ 18: 20-24؛ 26: 1-14).

چگونه می توان این تناقض و تضاد زندگی داود را توجیه کرد؟ اولاً امکان دارد اظهارات داود مبنی بر دفاع از کاملیت خود پیش از ارتکاب این گناه مهیب بوده باشد. ثانیاً داود حقیقتاً در بسیاری از موارد شخص عادل و درست کاری بود. ثالثاً بین گناهی که شخص در اثر ضعف مرتکب می شود و گناه عمدی که از روی عادت انجام می دهد تمایز وجود دارد. امکان دارد انسان عادلی نیز مرتکب گناه شود و کماکان مرد خوبی باقی بماند. پشیمانی و توبۀ داود نشان داد که او چنین شخصی است. این مسئله در مورد کسی که مرد شریری است و عمداً و آگاهانه از روی عادت به کل شریعت خدا بی احترامی می کند کاملاً فرق  دارد (به 2 سموئیل 11 مراجعه کنید).

گفته می شود که آگوستین مقدس این مزمور را بر دیوار مقابل تخت خوابش نوشته بود، جایی که همیشه در شعاع دید او قرار داشت و مادامی که آن را می خواند پیوسته می گریست. سایر مزامیر انابتی عبارتند از مزامیر 6، 25، 38، 51، 102، 130، 143.

مزامیر 113 الی 118 مزامیر تسبیح (هَلِّل)

این سرودها در شب عید فصح در خانواده ها سروده می شد: مزامیر 113 و 114 در آغاز شام و مزامیر 115، 116، 117 و 118 در خاتمۀ شام سروده می شد. قطعاً مسیح و شاگردانش در شام آخر این مزامیر را سروده اند (متی 26: 30) هَلِل به معنی حمد و ستایش می باشد.

مزمور 113: سرودی ستایشی است. این مزمور با کلمۀ هللویاه که به معنی ستایش است آغاز شده و پایان می پذیرد. خداوند را متبارک بخوانید از الآن تا بادالاباد.

مزمور 114: سرودی است مربوط به خروج قوم که بیان گر عجایب و معجزاتی است که خداوند بدان ها اسرائیل را از مصر بیرون آورده، نجات داد. این مزمور در شروع جشن فصح سروده می شد. زمین، دریا، رودخانه ها، کوه ها و تل ها از حضور خداوند متزلزل شدند.

مزمور 115: خداوند به تنهایی خدا است. متبارک باد قوم خدا. متبارک باد آنانی که بر او توکل دارند و نه بر بت های امت ها. جلال خدا. رحمت. راستی. توکل. معاون و سپرما. ستایش. تا ابدالاباد. بت ها نیز همچون آنانی که آن ها را ساخته اند گنگ و لال می باشند. خدای ما خدا است. بت های امت ها کجا هستند؟ خدای ما، ما را برکت خواهد داد و نام خداوند را متبارک خواهیم خواند از الآن تا ابدالآباد.

مزمور 116: سرود تمجید خدا برای خلاصی از موت و تجربه، همچنین به جهت امانت در اجابت دعاها، یکی از بهترین مزامیر موجود می باشد. خداوند رحیم و رئوف می باشد. او را حمد بگویید.

مزمور 117: جمیع امت ها دعوت می شوند تا خداوند را بپذیرند. این موضوع در رومیان 15: 11 نقل قول شده است. این مزمور در وسط کل باب های کتاب مقدس قرار دارد و ضمناً کوتاه ترین باب کتاب مقدس نیز به شمار می رود. موضوعات اصلی آن عبارتند از: ستایش، راستی، رحمت و ابدالآباد.

مزمور 118: این مزمور، سرود وداع عیسی مسیح با شاگردانش است، در هنگامی که از فصح برخاسته و با پای خود به جتسیمانی و جلجتا رهسپار می شود (متی 26: 30). این مزمور، نبوتی از رد شدن مسیح توسط اسرائیل است (آیات 22 و 26 با متی 21: 9 و 42). موضوعات این مزمور، خدا، قدرت او و تسبیح او می باشند.

مزمور 119 عظمت کلام خدا

این مزمور، طویل ترین باب در کتاب مقدس بوده و دارای 176 آیه است. هر آیه به نحوی از کلام خدا سخن می گوید. نام های دیگری چون شریعت، کلام شهادت، داوری ها، فرایض، احکام، وصایا، کلام، فرامین و طریق ها نیز به معنی کلام خدا مورد استفاده قرار گرفته اند. تنها در آیات 90، 121، 122، 132 اشاره به کلام خدا نشده است.

این مزمور، مزموری توشیحی است و اشعار آن بر اساس حروف الفبا تنظیم شده است که دارای 22 بند می باشد. هر بند 8 آیه یا بیت دارد؛ هر یک از هشت بیت با یک حرف که مخصوص آن بند می باشد آغاز می شوند.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222