فهرست و معانی اسامی کتاب مقدس: اپینطس، اتای، اجاج، احیرام و اخآب

اَپینِطُس                    رومیان 16: 5                      Epaenetus

یکی از مسیحیان در روم که پولس در نامه به رومیان به او سلام می رساند. او اولین میوۀ پولس در آسیا بوده است (رومیان 16: 5).

اِتّای (عنقریب)             2سموئیل 15: 21                      Ittai

1) یکی از اهالی جت در میان لشکریان داود که در حین فرار او در زمان توطئۀ ابشالوم، داود را همراهی کرد. او همراه با داود از نهر قدرون عبور کرده وبه طرف بیابان رفت (2سموئیل 15: 19) (970 ق.م.). زمانی که داود در محنایم از قومی که همراه وی بودند سان دید، اتای را به عنوان سردار قسمت سوم لشکر انتخاب کرد. وی احتمالاً مقامی معادل یوآب و ابیشای داشته است (2سموئیل 18: 2، 5).

2) پسر ریبای بنیامینی از اهالی جبعه که یکی از سی مرد شجاع لشکر داود بوده است (2سموئیل 23: 29).

اَجاج (مشعله)              1سموئیل 15: 8                        Agag

لقبی برای پادشاهان عمالیق که معادل لقب فرعون در مصر بوده است.

1) نام یکی از پادشاهان همسایه در زمان خروج بنی اسرائیل بوده است (اعداد 24: 7) (1441 ق.م.).

2) پادشاه عمالیق که به وسیلۀ شاؤل به اسارت رفت. شاؤل بر خلاف فرمان خدا از کشتن او خودداری کرد. وقتی سموئیل او را دید بعد از توبیخ شاؤل وی را تکه تکه کرد (1سموئیل 5: 8).

اَحیرام (برادر مرتفع)                     اعداد 26: 38                        Ahiram

نام شخصی از قبیلۀ بنیامین بوده است (اعداد 26: 38).

اَخآب (عمو)                         1پادشاهان 16: 29                            Ahab

1) پسر عمری و هشتمین پادشاه اسرائیل که در سال سی و هشتم سلطنت آسا به پادشاهی رسید و بیست و دو سال در سامره حکومت کرد (869 تا 850 ق.م.). همسر او ایزابل دختر اتبعل پادشاه صیدون بود (1پادشاهان 16: 29).

همسرش ایزابل به زودی کنترل شخصیت وی را به دست گرفت و بت پرستی، به خصوص پرستش بعل را رواج داد. اخآب معبد و مذبحی برای پرستش بعل در سامره بنا کرد (1پادشاهان 16: 29-33). به قدری بت پرستی در زمان وی رواج یافت که پرستش یهوه تقریباً به طور کامل در اسرائیل ریشه کن گردید. ولی در همین زمان یکی از قدرتمندترین انبیاء یهوه به پا می خیزد. ایلیا در برقرار کردن مجدد پرستش یهوه موفق بود (1پادشاهان 18). اخآب در این زمان در یزرعیل واقع در وادی اسدرائلون سکونت داشت ولی پایتخت حکومت وی سامره بود.

مرگ نابوت: نابوت از فروختن تاکستان خود که ارثیۀ خانوادگی وی محسوب می گردید، خودداری کرد. اخآب تحت تأثیر ایزابل نابوت را کشت. به دنبال این قتل ایلیا نابودی خاندان وی را نبوت کرد. اجرای داوری خدا به دلیل توبۀ اخآب به تعویق افتاد (1پادشاهان 21).

جنگهای دوران اخآب:

او در سه جنگ بر علیه بنهدد اول شرکت کرد. دو مورد از این جنگها دفاعی و یکی از آنان تهاجمی بوده است. در اولین جنگ بنهدد سامره را محاصره کرد و اخآب به وسیلۀ هدایت الهی غافلگیرانه به وی حمله کرده و او را شکست داد. سال بعد بنهدد دوباره به اسرائیل حمله کرد. در این بار نیز لشکر اسرائیل به مدد خدا پیروزی یافت ولی اخاب بنهدد را که به اسارت درآمده بود بر خلاف ارادۀ خدا آزاد کرد (1پادشاهان 20: 34). به مدت سه سال بین اسرائیل و ارام صلح برقرار بود تا این که او همراه با یهوشافاط پادشاه یهودا به راموت جلعاد برآمد و میکایا مرگ او را در این جنگ پیش بینی کرده بود ولی اخآب وی را زندانی نمود. زمانی که جسد او را از جنگ باز آوردند، سگان خون او را لیسیدند و نبوت ایلیا به وقوع پیوست (1پادشاهان 21: 19).

دست نوشته ای تاریخی در موزۀ بریتانیا وقوع جنگی بین او و شلمناصر سوم را در سال 853 ق.م. در کرکر واقع در شمال حمات گواهی می دهد. او با 2000 مرد جنگی و با کمک 1200 سربازِ لشکرِ هددعزرِ دمشقی به جنگ با شلمناصر سوم شتافت.

2) نام نبی کاذب اسرائیلی در بابل بوده است (ارمیا 29: 21).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس