بیانه مشترک مسیح شناسی: بین کلیسای کاتولیک و شرق آشوری

بیانه مشترک مسیح شناسی: بین کلیسای کاتولیک و شرق آشوری

حضرت ژان پل دوم اسقف روم و پاپ کلیسای کاتولیک و حضرت ماردنخای چهارم، پاتریارک-کاتولیکوس کلیسای شرق آشوری خدا را سپاس می گویند که آنان را برای این ملاقات برادرانه برانگیخت. هر دوی ایشان این ملاقات را گامی اساسی به سوی مشارکت و صمیمت کامل که باید میان کلیساهایشان باشد، می دانند. از این لحظه به بعد، آنها به راستی می توانند ایمان مشترک خود به راز تن گیری را نزد تمام جهان اعلام نمایند.

ما به عنوان وارثان و نگاهبانان ایمانی که از رسولان به ما رسیده و پدران مشترک ما در اعتقاد نامه نیقیه آن را صریحاً اعلام کرده اند، به یک خداوند عیسی مسیح، پسر یگانه خدا، مولود جاودانی از پدر که در ایام آخر از آسمان نزول کرد و برای نجات ما انسان گردید، اعتراف می کنیم. کلمه خدا، شخص دوم تثلیث اقدس، به نیروی روح القدس جسم گرفت و از مریم باکره مقدس دارای بدنی شد که از روحی عقلانی ملهم می شد و از همان لحظه لقاحش با آن تفکیک ناپذیر بود.

بنابراین خداوند ما عیسی مسیح، خدای حقیقی و انسان حقیقی است. در الوهیت و در انسانیت خود کامل است، با پدر یک ذات و در همه چیز جز در گناه با ما یکی است. الوهیت و انسانیت وی بدون هیچ گونه ترکیب یا تغییر، بدون تقسیم یا جدایی در یک شخص متحد شده است. تمایز طبیعت الهی و انسانی، با تمام امتیازات، قوات و اعمالشان، در او محفوظ می باشد. با این وجود، الوهیت و انسانیت چنان در این شخص واحد، یکتا پسر خدا و خداوند عیسی مسیح یکی شده اند که نمی توان در او دو شخص دید. او را باید همانند پدر پرستش کرد.

بنابراین مسیح یک “انسان معمولی” نیست که خدا او را پسر خوانده خود کرده باشد تا در او ساکن شود یا همانند انبیا و عادلان او را الهام بخشد بلکه همان خدا، کلمه، مطابق الوهیت خویش، قبل از بنیاد عالم از پدرش مولود و مطابق انسانیت خود، در ایام آخر از مادری، بدون پدر متولد شد. انسانیتی که مریم باکره متبارک به دنیا آورد همیشه از آن خود پسر بوده است. به این دلیل است که در دعاهای کلیسای شرق آشوری، مریم را این چنین خطاب می کنند: “مادر مسیح، خدا و نجات دهنده ما”. در نور همین ایمان، سنت کاتولیک مریم باکره را “مادر خدا” و نیز “مادر مسیح” خطاب می کند. ما هر دو حقانیت و درستی این اصطلاحات را در ایمان مشترک خود، تشخیص داده ایم و ارجحیت هر کلیسا را در تقوا و زندگی پرستشی خود محترم می شماریم.

این همان ایمان منحصر به فرد است که ما در راز مسیح بدان اعتراف می کنیم. مجادلات گذشته که به تکفیر و توهین همدیگر منجر شد، بر افراد و اعتقادات طاقت فرسا بود. روح خداوند ما را رخصت می دهد که امروز بهتر درک کنیم که بخش عمده ای از جدایی هایی که بدین طریق به وجود آمدند، به خاطر سوء تفاهم بود.

اختلافات و انشعابات مربوط به مسیح شناسی هر چه بوده باشد ما امروز اتحاد خود را در اعتراف یک ایمان به پسر خدا که انسان گردید تا ما با فیض او فرزندان خدا شویم، تجربه می کنیم. از الآن به بعد آرزوی ما این است که با هم به ایمان مشترک خود به آن یگانه که راه، راستی و حیات است شهادت دهیم و آن را به شیوه های مناسب به معاصرین خود اعلام کنیم تا جهان به انجیل نجات ایمان آورد.

راز تن گیری که ما مشترکاً به آن اعتراف داریم یک حقیقت انتزاعی نیست. راز تن گیری به پسر خدا که برای نجات ما فرستاده شده، اشاره می کند. تدارک نجات که ریشه در راز صمیمیت تثلیث اقدس-پدر، پسر و روح القدس- دارد، از طریق مشارکت در این صمیمیت و به واسطه فیض، در کلیسای واحد مقدس جامع رسولی که قوم خدا، بدن مسیح و معبد روح القدس است، به کمال خود می رسد.

ایمانداران از طریق راز تعمید، اعضای این بدن می شوند که به واسطه آن به وسیله آب و کار روح القدس همچون مخلوقات نوینی دوباره متولد می شوند. ایمانداران به وسیله مهر روح القدس که راز تدهین را عطا می کند، تثبیت می گردند. صمیمیت آنها با خدا و با همدیگر به وسیله برگزاری قربانی مقدس یگانه مسیح در راز قربانی مقدس به کمال خود نائل می شود. همچنین این صمیمیت برای اعضای گناهکار کلیسا بار دیگر تجدید می شد آنگاه که با خدا و با همدیگر از طریق راز بخشش دوباره مصالحه و آشتی می کنند. راز دستگذاری خادمین در سلسله مراتب رسولی، اعتبار و حقانیت ایمان، رازها و صمیمیت در کلیسای های محلی را تایید می نماید.

در نتیجه کلیساهای کاتولیک وکلیساهای شرق آشوری که با ایمان و این رازها زندگی می کنند، می توانند یکدیگر را به عنوان کلیساهای هم راز بشناسند. برای اینکه صمیمیت تمام و کمال باشد، مستلزم یکدلی در رابطه با محتوای ایمان، رازها و سازمانهای کلیسایی است. از آنجا که یکدلی مورد نظر ما هنوز بدست نیامده، متأسفانه نمی توانیم راز قربانی مقدس را که نشان صمیمیت بین الکلیسایی است، با هم برگزار کنیم.

معهذا صمیمت عمیق روحانی در ایمان و اعتقاد متقابل که از قبل بین کلیساهای ما وجود داشته، به ما اجازه می دهد که از حالا به بعد، با هم به پیام انجیل بشارت دهیم و در وضعیت های شبانی به خصوص از جمله در زمینه های تعلیم و تربیت کشیشان آینده همکاری کنیم.

خدا را شکر و سپاس می گذاریم که ما را موفق ساخت تا اتحاد گذشته خود در ایمان و رازها را دوباره کشف کنیم. ما خود را متعهد و ملزم می دانیم تا در حد توان، موانع گذشته را که هنوز مانع دستیابی به اتحاد و صمیمیت کامل بین کلیساهایمان هستند، برداریم تا بتوانیم به دعوت خداوند برای اتحاد، بهتر جواب دهیم. اتحادی که بایستی به طور مملوس تری آن را بیان کرد. برای پیروزی بر این موانع، ما اینک یک کمیته مشترک برای گفتگو در زمینه های الهیاتی بین کلیسای کاتولیک و کلیسای شرق آشوری تشکیل می دهیم.

مصوبه 11 نوامبر 1994         کلیسای سنت پیتر

ک.ماردنخا              ژان پل دوم

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس