بررسی عهدجدید- مکاشفه REVELATION

نویسنده:

نویسنده، چهار بار خود را یوحنا معرفی می کند (1: 1 و 4 و 9؛ 22: 8). از زمان ژوستین شهید در قرن دوم میلادی، محققین معتقدند که این یوحنا، همان یوحنای رسول و پسر زبدی بوده است (متی 10: 2). از متن کتاب مشخص است که نویسنده شخصی است یهودی، آشنا و آگاه به کتاب مقدس، یکی از رهبران کلیسا که در هفت کلیسای آسیای صغیر شناخته شده و یک شخص روحانی که معتقد بود به زودی ایمان مسیحی بر نیروهای شریری که در جهان کار می کنند، پیروز خواهد گردید. بهر حال، در قرن سوم میلادی، یک اسقف آفریقایی بنام دیونیسیوس، سبک نگارش و هدف کتاب مکاشفه (آپوکالیپس) را با دیگر مطالب یوحنا مقایسه کرد و نتیجه گرفت که یوحنای رسول نمی تواند نویسنده این کتاب باشد. او پیشنهاد کرد که نویسنده این رساله، یوحنای پرزبیتر است که از او در مطالب قدیمی نام برده شده است. اگر چه امروزه برخی از دیونیسیوس و دیدگاه او در مورد نویسنده این رساله تبعیت می کنند، اما به نظر می رسد که شواهد خارجی، قاطعانه دیدگاه سنتی را تایید می کند.

زمان نگارش:

کتاب مکاشفه زمانی نوشته شد که مسیحیان تحت جفا و آزار و اذیت قرار داشتند. دو زمانی که غالباً به آنها اشاره شده است، اواخر حکومت نرون (68054 میلادی) و اواخر حکومت دومیتیان (96-81 میلادی) است. اکثر محققین زمان نگارش کتاب را سال 95 میلادی تعیین می کنند و عده کمی نیز زمان حکومت و سپازیان را پیشنهاد می دهند (79-69 میلادی).

موقعیت:

چون در آن زمان رومیان مردم را به زور مجبور به پرستش امپراطور می کردند و ایمانداران اعتقاد داشتند که مسیح خداوند است نه قیصر، در نتیجه آنها با تنفر و خصومت شدیدی مواجه شده بودند.

به ایماندران اسمیرنا، درباره زحمات آینده هشدار داده می شود (2: 10) و به کلیسای فیلادلفیا در مورد آزمایش سختی که بر ربع مسکون واقع می گردد، خبر داده می شود (3: 10). آنتیپاس (6: 9) از بین آنها شهید شده بود (2: 13). یوحنا به دلیل موعظه پیام انجیل (1: 9) به جزیره پطمس (احتمالاً منطقه ای از مستعمره جزایی و کیفری رومیان) تبعید گردیده بود. افرادی درون کلیسا، از سیاست سازش با گناه طرفداری می کردند (2: 14-15 و 20) که این امر باید اصلاح می گردید، زیرا تاثیر ظزیف آن می توانست عزم راسخ و تصمیم ایمانداران را جهت ایستادگی در برابر روزهای سختی که در انتظار آنها بود، سست نماید.

هدف:

یوحنا این رساله را می نویسد تا ایمانداران را تشویق کند تا  در برابر پرستش امپراطور، وفادارانه ایستادگی کنند. او به خوانندگان خود خبر می دهد که پیروزی نهایی خداوند بر شیطان نزدیک است. شیطان آزار و شکنجه و جفای خود را بر ایمانداران افزایش خواهد داد، اما آنها باید تا سر حد مرگ، محکم و استوار بایستند. آنها در برابر هر نوع حمله روحانی محافظت می گردند و به زودی هنگامی که مسیح باز می گردد، شریر برای همیشه نابود می شود و هنگانی که قوم خداوند وارد فیض و برکات ملکوتی می گردند، این مسئله ثابت خواهد شد.

 

فرم ادبی:

جهت درک صحیح مطالب کتاب مکاشفه، خواننده باید سبک نگارش خاص آن را در ادبیات تشخیص دهد. کتاب مکاشفه به سبک خاصی از نگارش به نام آپوکالپیتیک که شدیداً سمبلیک می باشد، نوشته شده است. اگر چه تصاویر آن اغلب برای خوانندگان غربی عجیب به نظر می رسد، خوشبختانه کتاب، نکات مهمی را جهت تفسیر خود ارائه می دهد. ستارگان سمبل فرشتگان و چراغدانها سمبل کلیساها هستند (1: 20)، فاحشه بزرگ (17: 1) سمبلی از بابل (روم) است (17: 5، 18) و اورشلیم آسمانی عروس بره می باشد (21: 9-10).

ویژگی شاخص:

ویژگی بارز مکاشفه، استفاده مکرر از عدد هفت (52 بار) است. هفت خوشا بحال (1: 3)، هفت کلیسا (1: 4 و 11)، هفت روح (1: 4)، هفت چراغدان زرین (1: 12)، هفت ستاره (1: 12)، هفت مهر (5: 1)، هفت شاخ و هفت چشم (5: 6)، هفت شیپور (8: 2)، رعدهای هفتگانه (10: 3)، هفت علامت (12: 1 و 3؛ 13: 13-14؛ 15: 1؛ 16: 14؛ 19: 20)؛ هفت تاج (12: 3)، هفت مصیبت (15: 6)، هفت جام زرین (15: 7)، هفت تپه (17: 9)، هفت پادشاه (17: 01) و موارد دیگر.

به طور نمادین و سمبلیک عدد هفت، نشانه کامل بودن است.

تفسیر رساله:

معمولاً چهار تفسیر در رابطه باکتاب مکاشفه وجود دارد.

1- مکتب وقایع زمان نگارش: پیروان این مکتب معتقدند که تمام تعبیرات و استعارات مکاشفه مربوط به وقایع زمان نگارش است و ادعا می کنند که بیشتر اتفاقات این کتاب، به وقوع پیوسته است.

2- مکتب تاریخ کلیسا: پیروان این مکتب معتقد هستند که کتاب مکاشفه فهرستی است از وقایع تاریخ کلیسا از جزیره پطمس تا انتهای تاریخ.

3- مکتب آینده گرا: معتقد هستند که وقایع کتاب مربوط به زمانهای آخر است.

4- مکتب اخلاقی: آن را بعنوان تصاویر نمادین از حقیقتی درباره پیروزی نیکویی بر شرارت در نظر گرفته اند که محدود به زمان خاصی نمی گردد.

فهرست مطالب:

I– مقدمه (1: 1-8)

الف- پیش گفتار (1: 1-3)

ب- سلامها و شکرگزاری (1: 4-8)

II– عیسی در میان هفت کلیسا (1: 9-20)

III– نامه ها به هفت کلیسا (بابهای 2-3)

الف- افسس (2: 1-7)

ب- اسمیرنا (2: 8-11)

پ- پرغامس (3: 12-17)

ت- طیاتیرا (2: 18-29*

ث- ساردس (3: 1-6)

ج- فیلادلفیا (3: 7-13)

چ- لاودیکیه (3: 14-22)

IV– تخت، طومار و بره (بابهای 4-5)

الف- تخت در آسمان (باب 4)

ب- طوماری که با هفت مهر، مهر و موم شده بود (5: 1-5)

پ- بره قربانی شده (5: 6-14)

V– هفت مهر (6: 1-8: 1)

الف- مهر اول: اسب سفید (6: 1-2)

ب- مهر دوم: اسب سرخ (6: 3-4)

پ- مهر سوم: اسب سیاه (6: 5-6)

ت- مهر چهارم: اسب رنگ پریده (6: 7-8)

ث- مهر پنجم: روح شهدا در زیر قربانگاه (6: 9-11)

ج- مهم ششم: زمین لرزه شدید (6: 12-17)

چ- مهر کردن 144 هزار نفر از یهودیان (7: 1-8)

ح- جمعیت کثیر (7: 9-17)

خ- مهر هفتم: سکوت در آسمان (8: 1)

VI– هفت شیپور (8: 2-11: 19)

الف- مقدمه

ب- شیپور اول: تگرگ و آتش آمیخته با خون (8: 6-7)

پ- شیپور دوم: کوهی که به دریا افکنده شد (8: 8-9)

ت- شیپور سوم: ستاره ای بنام افسنتین (8: 10-11)

ث- شیپور چهارم: ضربه به یک سوم خورشید، ماه و ستارگان (8: 12-13)

ج- شیپور پنجم: مصیبت و بلای ملخها (9: 1-12)

چ- شیپور ششم: آزادی چهار فرشته (9: 13-21)

ح- فرشته و طومار کوچک (باب 10)

خ- دو شاهد (11: 1-14)

د- شیپور هفتم: داوریها و پاداشها (11: 15-19)

VII– شخصیتهای مختلف و اتفاقات (بابهای 12-14)

الف- زن و اژدها (باب 12)

ب- دو حیوان وحشی (باب 13)

پ- بره و 144 هزار نفر(14: 1-5)

ت- دروی محصول زمین (14: 6-20)

VIII– هفت جام (بابهای 15-16)

الف- مقدمه: سرود موسی و هفت فرشته با هفت مصیبت (باب 15)

ب- جام اول: زخمهار دردناک و گریه (6: 1-2)

پ- جام دوم: دریا به خون مبدل می گردد (16: 3)

ت- جام سوم: رودخانه ها و چشمه های آب به خون تبدیل می گردند (16: 4-7)

ث- جام چهارم: خورشید با گرمای خود، آدمیان را می سوزاند (16: 8-9)

ج- جام پنجم: تاریکی (16: 10-11)

چ- جام ششم: رودخانه فرات، خشک می شود (16: 12-16)

ح- جام هفتم: زمین لرزه شدید (16: 17-21)

IX– بابل، فاحشه بزرگ (17: 1-19: 5)

الف- توصیف بابل (باب 17)

ب- سقوط بابل (باب 18)

پ- شکرگزاری برای سقوط بابل (19: 1-5)

X– شکرگزاری برای جشن عروسی بره (19: 6-10)

IX– بازگشت مسیح (19: 11-21)

XII– سلطنت هزار ساله (20: 1-6)

XIII– شکست خوردن شیطان (20: 7-10)

XIV– تخت بزرگ سفید داوری (20: 11-15)

XV– آسمان جدید، زمین جدید، اورشلیم جدید  (21: 1-22: 5)

XVI– نتیجه گیری (22: 6-21)

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس