فلسفه ریکی و دیدگاه کتاب مقدس

فلسفه ریکی و دیدگاه کتاب مقدس

فلسفه ریکی توسط میکائو اوسوی، یک متفکر و راهب بودایی ژاپنی در اوایل قرن بیستم بنیان‌گذاری شد. اوسوی روش‌های مدیتیشن و تمرکز را توسعه داد که معتقد بود به ایجاد سلامت جسمی و روحانی کمک می‌کنند. برخلاف دیدگاه‌های مسیحی که بر اساس تعالیم کتاب مقدس شکل گرفته‌اند، ریکی به نیروی زندگی جهانی و درونی هر فرد تأکید می‌کند.

فلسفه ریکی ادعا می‌کند که نیروی زندگی می‌تواند برای بهبود جسمی و روانی هدایت شود و افراد می‌توانند با دستیابی به صلح درونی، سلامتی و آرامش روحانی را تجربه کنند. اما در آموزه‌های مسیحی، ما بیشتر بر شخصیت خدا و نجات و رحمت او از طریق عیسای مسیح تأکید داریم.

فلسفه ریکی به عنوان یک سیستم شفادهی معنوی و فیزیکی بر اساس جابجایی انرژی در جهان شناخته می‌شود. هدف آن جلب تعادل و هماهنگی از طریق انرژی‌های کیهانی در بدن و ذهن انسان است. اگرچه کتاب مقدس به صراحت در مورد ریکی سخن نمی‌گوید، اما اصول بنیادی آن را می‌توان با آموزه‌های کتاب مقدس مقایسه کرد.

– نقش قدرت خدا در شفا دادن

بر اساس کتاب مقدس، خداوند منبع نهایی شفای بیماران و قدرت است. مسیحیان معتقد به کتاب مقدس چنین باور دارند که شفا از طریق دعا و اعتماد به وعده های خدا جاری می شود. به عنوان نمونه، در یعقوب ۱۴:۵-۱۵، تعلیم داده می‌شود که بیماران می‌توانند شفایشان را از طریق دعا و شفاعت طلب کنند.

– معنویت و انرژی جهان

ریکی بر این باور است که انسان می‌تواند از طریق تمرکز بر انرژی‌های کیهانی به شفا و تعادل دست یابد. این دیدگاه با آموزه‌های کتاب مقدس در تضاد است، که تعلیم می‌دهد این خدا است که جهان را آفریده و حاکم مطلق بر انرژی و نیروها است. انرژی‌های شفادهنده یا روح‌القدس را نمی‌توان به صورت مجرد یا مستقل از خدا در نظر گرفت، بلکه همیشه باید در حیطه قدرت مطلق خدا قرار داده و او را محور اصلی زندگی روحانی خود دانست.

– حریمهای روحانی و ارتباط آن با ریکی

قابل ذکر است که برخی از تکنیک‌های رایج در ریکی ممکن است منجر به باز کردن دریچه‌هایی به سمت تجربیات روحانی نامشخص یا نیروهایی شوند که در کتاب مقدس مورد تأیید واقع نشده‌اند. در مواردی که افراد به دنبال روش‌های شفادهنده جایگزین هستند، کتاب مقدس مسیحیان باورمند را به احتیاط و تمرکز بر محوریت خداوند در تمامی فعالیت‌های روحانی که شفای بیماران نیز از این قبیل فعالیت‌ها است، ترغیب می‌کند. کتاب مقدس به روش‌هایی که برخاسته از باورها و الاهیات غیرمسیحی باشند، هشدار می‌دهد (نگاه کنید به دوم پطرس ۱:۲).

از این رو، مسیحیان تشویق می‌شوند که در زمان بیماری یا نیاز به شفا، به خداوند متوسل شوند و از روش‌هایی که با ایمانشان مطابقت دارند، استفاده کنند (برای نمونه به رساله یعقوب ۱۴:۵-۱۵ و مرقس ۱۸:۱۶ مرجعه فرمایید).

امیدواریم این توضیحات درک بهتری از دیدگاه کتاب مقدس نسبت به فلسفه ریکی ارائه داده باشد.

گردآوری و تهیه کشیش ورژ باباخانیان