بررسی رساله یعقوب: فصل اول

موضوع کتاب یعقوب "ایمان" است. ولی نه ایمان نجات‌بخش یا عادل‌ کننده، بلکه او به روش زندگی‌ای نظر داشت که در اثر ایمان به مسیح می‌باید اتخاذ شود. یعقوب نیز مانند پولس می‌دانست که ایمان حقیقی اطاعت را به همراه دارد. از نظر ساختاری، رساله یعقوب شباهت زیادی به امثال سلیمان دارد. او یک سری نصایح کوتاه در مورد موضوعاتی می‌دهد که در زندگی مسیحی اهمیت خاصی دارند.

روش زندگی ایمانی
– رساله یعقوب از اولین رسالات عهد جدید است. این رساله در بین سالهای 45-48 نگاشته شده است.
– نویسنده یعقوب برادرِ خداوند است و نه یعقوب رسول (اعمال رسولان 12: 17، 15: 13، 21: 18؛ اول قرنتیان 15: 7؛ غلاطیان 1: 19، 2: 9 را بخوانید)، یعقوب رسول برادر یوحنا در سال ۴۴ میلادی شهید شد. -اعمال رسولان 12: 1-3 ومانند بقیه برادران عیسی، یعقوب در ابتدا به مسیح ایمان نداشت (یوحنا 7: 2-5)، ولی پس از رستاخیز مسیح از میان مردگان، این برادر نه فقط ایمان آورد بلکه یکی از رهبران کلیدی کلیسای اورشلیم شد و نیز در شورای اورشلیم نیز حضور داشت (اعمال رسولان 15).
– یکی از سنن مسیحی، یعقوب را معروف به "زانو شتری" دانسته. چون او وقت زیادی را صرف دعا می کرد و زانوان او صاف شده بودند.
– بعضی فکر می‌کنند که رساله یعقوب با رسالات پولس اختلاف دارد، چون پولس رسول می‌گوید ما به ایمان عادل شمرده می‌شویم و یعقوب می‌گوید به اعمال عادل شمرده می‌شویم. ولی برای تفسیر رسالات پولس و یعقوب باید دو موضوع را درنظر داشت:

1- درک موقعیت کتاب و رساله
2- درک مفهوم کلمات

– موقعیت کتاب یعقوب: یعقوب به کلیسای اولیه می‌نویسد. به کلیسایی می‌نویسد که یهودی- مسیحی است. اشخاصی که خدای عهد عتیق را می‌شناختند و با عهد عتیق آشنایی داشتند و تحت موعظه قوی رسولان مسیح به ایمان به مسیح رهنمون شده بودند.
– کتاب یعقوب کتاب بشارتی نیست که به مردمی نوشته شده که با ایمان آشنایی نداشتند. این کتاب به کلیسایی نوشته شده که آشنایی کامل با عیسی مسیح داشتند و مسیح را بعنوان مرکز زندگیشان انتخاب کرده بودند.
– پولس بعنوان متخصص زایمان توضیح می‌دهد که در تولد بچه، چه اتفاق می‌افتد. در حالیکه یعقوب بعنوان پرستار، پوشکهای این طفل را عوض می‌کند و دست بچه‌های کوچک را می‌گیرد تا راه رفتن را یاد بگیرند. به این علت چون این دو با دو دید مختلف مسائل را بررسی می‌کردند، به دو طریق مختلف با مسئله برخورد کرده اند.
خوب است که به چند تضاد در رسالات پولس و یعقوب نظری بیافکنیم:

یعقوب:
– تأکید بر کار ایماندار در رابطه با ایمان دارد.
– خیلی علاقه دارد که نتیجه ایمان ثمربخش باشد (2: 14).
– دقیقاً کمی بعد از قیام مسیح نوشته، وقتی کلیسا از یهودیان تشکیل شده بود و عهد عتیق شناخته شده بود.

پولس:
– تاکید بر کار مسیح در رابطه با ایمان دارد.
– علاقه‌ مند است که هدف ایمان، مسیح باشد و با توکل به خود و عدالت شخصی اشتباه نشود.
– دیرتر رساله‌اش را نوشته، وقتی که مسئله ایمان غیر یهودیان تبدیل به سؤالی مهم شده بود که پیش از آن در باره اش فکر و صحبتی نشده بود.

یعقوب را باید با کلمات خودش و رسالات پولس را با مفاهیم کلماتی که او بکار می‌برد، خواند.

واژه‌های کلیدی در یعقوب
– "ایمان" کلمه‌ای کلیدی در رساله یعقوب است. ایمان تأثیرات زیادی در زندگی مسیحی دارد. با ایمان است که ما به رابطه با خدا وارد می‌شویم. همچنین با ایمان است که زندگی مسیحی را ادامه می‌دهیم (رومیان 1: 17 و غلاطیان 2: 20 را نگاه کنید).
آنچه باید به آن دقت کنیم و از خود بپرسیم این است که: ایمانی که در این رساله از آن سخن به میان می آید، آیا اشاره به ایمانی است که به نجات منتهی می‌شود یا اینکه ایمانی است که ایماندار به مسیح پس از رهایی اش از گناه با آن زندگی می‌کند. به سخنی دیگر ایمان "نجات بخش" یا ایمانی که" روش زندگی" است.

– کلمه دیگری که در یعقوب زیاد بکار رفته "نجات" است. بسیاری وقتی این کلمه را می‌خوانند، به یاد ورود به رابطه با خدا می‌افتند. این مسئله با خیلی از آیات همخوانی دارد، مانند: رومیان 10: 13یا اعمال 4: 12. این کاملاً واضح است که این آیات در رابطه با دعوت برای ورود به حیات ابدی توسط ایمان به مسیح می‌باشند.
اما بعضی عبارات برای افرادی که با تنگ نظری به مسئله نجات نگاه می‌کنند، سوء تفاهم ایجاد می‌کند. مثلاً یعقوب در 2: 14می‌گوید: "آیا چنین ایمانی می‌تواند او را نجات بخشد؟" و در این آیه به نظر می‌آید که برای نجات از گناه، عمل و تقلای انسانی لازم است. آیا او این تعلیم پولس را که ما با فیض توسط ایمان نجات می‌یابیم و نه توسط اعمال، رد می‌کند (افسسیان 2: 8-9)؟ مگر خود پولس در فیلیپیان 2: 12 نمی‌گوید: "نجات خود را ترسان و لرزان به عمل آورید."

پاسخ زمانی می‌آید که ما به عهد عتیق رجوع کنیم. معنای نجات در عهد عتیق رهایی از اسارت است و بیشتر به معنای رهایی از خطرات و دشمنان می‌باشد. خیلی به ندرت در عهد عتیق به مسئله نجات، چنانکه در عهد جدید به آن اشاره شده صحبت شده است.

در عهد جدید، در زندگی مسیحی سه مرحله‌ی نجات وجود دارد:
– در گذشته خدا در عیسی مسیح عمل کرد و آمرزش گناهان ما را تدارک دید . با یک ایمان ساده، ما وارد همه‌ی آن برکاتی می‌شویم که مسیح برای ما در تاریخ انجام داده است. این نقطه‌ای است که ما نجات یافته‌ایم.
– در حال حاضر، نقشه نجات خدا هنوز تکمیل نشده. در شخص روح‌القدس، عیسی مسیح وارد زندگی ما شده. او ما را با خود وارد یک تعهد غیر قابل شکستنی کرده است و چون او در ما است، پس ما در حال حاضر نیز نجات یافته‌ایم (فیلیپیان 2: 12-13).
– در آینده نیز نجات وجود دارد. کتاب‌مقدس به ما تعلیم می‌دهد که مسیح بر خواهد گشت و آنگاه ما کاملاً نجات خواهیم یافت. آنگاه ما کاملاً از اثرات گناه و خرابی‌های آن نجات خواهیم یافت (رومیان 8: 18-24).

پس لازم است که وقتی به کلمه نجات می‌رسیم، با تنگ‌نظری در آیات کتاب مقدس نگاه نکنیم. باید از خود بپرسیم: "در اینجا منظور چیست؟ نجات در گذشته، حال یا آینده؟

تقسیم بندی رساله یعقوب
پس بگذارید با این دید رساله یعقوب را بررسی کنیم که به مسئله نجات و رهایی ما به زمان حال حاضر پرداخته  و نه به گذشته و آینده آن. یعنی به عنوان راهنمایی برای عمل به ایمانمان و روش زندگی‌ای که از رابطه صمیمی با خدا نشأت می گیرد!

تقسیم بندی رساله یعقوب:

1- عمل به ایمان (1: 1 – 2: 13)
اشارات شخصی (1: 2-18)
اشارات بین فردی (1: 19 – 2: 13)

2- قواعد عمل به ایمان (2: 14-25)

3- مشکلات عمل به ایمان (3: 1 – 4: 17):
– کنترل زبان (3: 1-12)
– غلبه بر نفس (3: 13 – 4: 10)
– حکم کردن بر حکم (4: 11-12)
– فروتن ساختن شخص متکبر (4: 13-17)

4- امید‌ها و وعده‌ها برای ایمان (5: 1-19)
اصلاح آینده (5: 1-6)
منابع کنونی که در اختیار ما است (5: 7-19)

ترجمه: کشیش ورژ باباخانیان