معرفی عهد جدید: رساله‌های شبانی-تیطس (فصل هفدهم)
فصل هفدهم
رساله‌های شبانی-تیطس
زمینه
از نظر ترتیب زمانی، رساله به تیطس بعد از اول تیموتائوس قرار دارد. پولس، بعد از ترک افسس، به مکادونیه و از آنجا احتمالاً از طریق دریا به کریت رفت و در راه مسافرت روم از آنجا بازدید کرد. مدتی در کریت ماند و در موقع ترک کریت تیطس را در آنجا باقی گذاشت تا کارهای کلیسا را منظم سازد و اصلاحات لازم را به عمل آورد. شاید پولس فکر می‌کرد فرصت زیادی ندارد و مایل بود به افسس برگردد زیرا در نظر داشت تیخیکس را بعداً به کریت بفرستد (نیطس ۱۲:۳). مقصد نهایی‌اش نیکوپولیس بود و می‌خواست زمستان را در آنجا به سر ببرد.
وضع کلیسا در کریت نومیدکننده بود. دارای سازمانی نبود و اعضاء کلیسا از نظر رفتار خود افرادی بی‌توجه بودند. از دستوراتی که در باب دوم داده شده است می‌‌توان فهمید که مردان، مُهمل و بی‌توجه و زنانِ پیر غیبت‌کننده و شرابخوار و زنان جوان بیکاره و هوس‌باز بودند. شاید موعظۀ انجیل فیض و لطف الاهی باعث شده بود که اعضاء کلیساهای کریت فکر کنند نجات از طریق ایمان به زندگی توأم با سعی و کوشش و اخلاق حسنه ارتباطی ندارد. در این رسالۀ کوتاه شش بار (۱۶:۱و۷:۲و۱۴و۱:۳و۸و۱۴) در مورد ضرورت اعمال نیکو برای مسیحیان تأکید شده است. هرچند پولس می‌گوید که به وسیلۀ کارهای نیکو نمی‌توان نجات را تحصیل کرد (۵:۳) ولی در عین حال تأکید می‌نماید که ایمانداران باید در انجام کارهای نیکو کوشا باشند.
علت وجود مشکلات در کریت عبارت بود از توأم شدن اهمال اخلاقی، که از خصوصیات اهالی آن سرزمین بود (تیطس ۱۲:۱و۱۳)، با مباحثات در مورد افسانه‌ها و احکام یهود که ایجادکنندگان آن یهودیان متعصب (۱۰:۱) و خدانشناس (۱۶:۱) و متمرّد (۱۰:۱) و خرابکار (۱۱:۱) و سودجو (۱۱:۱) بودند. این معلمین با کسانی که در کلیسای غلاطیه ناراحتی ایجاد کرده بودند این تفاوت را داشتند که تعالیم آنها باعث فساد اخلاقی می‌گردید در حالی که در غلاطیه شریعتی بودن تأکید می‌شد. رساله به تیطس این دو تعلیم غلط را محکوم می‌نماید.
اول تیموتائوس و تیطس هر دو به شبان تازه‌کاری نوشته شده‌اند که با مشکلات کلیسایی درگیر بود. تیطس، که این رساله به او خطاب شده است، بیش از پانزده سال با پولس آشنایی و همکاری داشت. وی از غیر یهودیانی بود که در اوایل تأسیس کلیسای انطاکیه ایمان آورد و از نظر ایمان به قدری اصیل بود که به عنوان نمونۀ برجسته از ایمانداران غیر یهود نامختون همراه پولس و برنابا به شورای اورشلیم برده شد (غلاطیان ۱:۲و۳). از قرار معلوم در مسافرت سوم همراه پولس بود زیرا در مشکلات کلیسای قرنتس با او بود و اعضاء کلیسا را به توبه و وفاداری نسبت به پولس رهبری کرد (۲قرنتیان ۶:۷-۱۶). مسافرت‌های زیادی در مقدونیه انجام داد تا پولس را در جمع‌آوری هدایا کمک کند و مورد تأئید کامل او بود (۱۶:۸و۱۹و۲۳). هرچند در هیچ جای اعمال رسولان ذکری از نام او وجود ندارد ولی ممکن بود نامش در ۵:۲۰ ذکر شود. آخرین اشاره‌ای که در مورد او در عهد جدید وجود دارد نشان می‌دهد که به دلماطیه رفته است (۲تیموتائوس ۱۷:۴). چنین به نظر می‌رسد که از نظر شخصیت از تیموتائوس قوی‌تر بود و با مخالفین با حکمت بیشتری رفتار می‌نمود.
فهرست مطالب
تیطس: اصول عقاید صحیح
قسمت اول- سلام: منبع اصول عقاید صحیح ۱:۱-۴
قسمت دوم- ایجاد سازمان برای اصول عقاید صحیح ۵:۱-۱۶
انتصاب کشیشان ۵:۱-۹
افشاگری در مورد معلمین کذبه ۱۰:۱-۱۶
قسمت سوم- موعظۀ اصول عقاید صحیح ۱:۲-۱۵
رابطۀ آن ۱:۲-۱۰
با مردان پیر
با زنان جوان
با خودش
با غلامان
تعریف آن ۱۱:۲-۱۵
قسمت چهارم- نصیحت به وسیله اصول عقاید صحیح ۱:۳-۱۱
قسمت پنجم- سلام‌های آخر ۱۲:۳-۱۵
محتوا
محتوای کلی تیطس شبیه اول تیموتائوس است؛ با این تفاوت که تأکید بیشتری در مورد تنظیم اعتقادنامه وجود دارد. پولس رسول در دو قسمت از این رساله اعتقادنامۀ مسیحی را بهتر از هر قسمت دیگر در عهد جدید تنظیم نموده است (۱۱:۲-۱۴و۴:۳-۷). به اصولی که در این دو قسمت وجود دارد توجه فرمایید:
۱- شخصیت خدا (۱۱:۲و۶:۳)
۲- خصوصیات محبت و فیض الاهی (۱۱:۲و۴:۳)
۳- نجات دهنده بودن خدا (۱۰:۲و۴:۳)
۴- نجات دهنده بودن مسیح (۱۳:۲و۶:۳)
۵- روح‌القدس (۵:۳)
۶- هماهنگی در خدای تثلیث (۵:۳و۶)
۷- الوهیت مسیح (۱۳:۲)
۸- کفاره شدن مسیح (۱۴:۲)
۹- همگانی بودن نجات (۱۱:۲)
۱۰- نجات به وسیلۀ فیض نه اعمال (۵:۳)
۱۱- حلول روح‌القدس (۵:۳)
۱۲- عادل شدن به وسیلۀ ایمان (۷:۳)
۱۳- طاهر شدن قوم خدا (۱۴:۲)
۱۴- ترک کردن شرارت‌ها (۱۲:۲)
۱۵- وارث حیات جاودانی شدن (۷:۳)
۱۶- رجعت مسیح (۱۳:۲)
نکات فوق خلاصه‌ای است از مهم‌ترین اصول الاهیات در عهد جدید.
رساله به تیطس خلاصه‌ای است از اصول عقاید کلیسا که به تدریج به صورت نهایی تنظیم می‌گردید. هرچند مخاطب رساله یک مبشر پیشتاز است، ولی وی نمایانگر کلیسایی است که دورۀ اولیه را پشت سر گذاشته و از نظر رسوم و ایمان پا برجا گردیده است. کلمۀ «صحیح» نشان می‌دهد که اصول عقاید روشن است و زندگی و تعالیم صحیح باید با آن مطابقت داشته باشد.
برگرفته از کتاب معرفی عهدجدید (انتشارات حیات ابدی)
نوشتۀ مریل سی تنی
ترجمۀ ط. میکائیلیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
