مسئولیت مسیحیان عهد جدید در قبال فقرا و نیازمندان چیست؟

مسئولیت مسیحیان عهد جدید در قبال فقرا و نیازمندان چیست؟

خدا در عهد جدید، به قومش تعلیم داد که به فکر نیازمندان باشند و بر آن ها ترحم کنند ، به طور خاص نیازمندان کلیسا:

(۱) قسمت اعظم مأموریت عیسی، به فقرا و نیازمندان یعنی کسانی که کسی را نداشتند تا از آن ها مراقبت کند، در جامعه مربوط می شد. این گروه، رده های مختلفی را در بر می گرفت یعنی مظلومان و کسانی که از آن ها سوءاستفاده شده بود (لوقا ۴: ۱۸-۱۹)، سامریان (که روابط تیره ای با یهودیان داشتند، لوقا ۱۷: ۱۱-۱۹؛ یوحنا ۴: ۱-۴۲)، مبروصان یا همان جذامیان (متی ۸: ۲-۴؛ لوقا ۱۷:۱۱-۱۹)، بیوه زنان (لوقا ۷: ۱۱-۱۵؛ ۲۰: ۴۵-۴۷) و دیگر افرادی که تحت سوءاستفادۀ مالی، جنسی یا اجتماعی بودند. عیسی با سخنانی محکم با دنیادوستان و کسانی که فقرا را نادیده می گرفتند، سخن گفت و از اخطار و داوری خدا به آنها خبر داد (مرقس ۱۰: ۱۷-۲۵؛ لوقا ۶: ۲۴-۲۵؛ ۱۲: ۱۶-۲۰؛ ۱۶: ۱۳-۱۵؛ ۱۰۹-۳۱؛ ر.ک. به مقالۀ ثروت و فقر).

(۲) عیسی از شاگردانش انتظار داشت که با سخاوت به فقرا ببخشند (متی ۶: ۱-۴). او و شاگردانش خزانۀ مشترکی داشتند که عیسی از آن به فقرا کمک می کرد (یوحنا ۱۲: ۵-۶؛ ۱۳: ۲۹). او در چند مورد به آنانی که می خواستند پیروی اش کنند، گفت که آن ها باید بر فقرا ترحم کنند و در حد توان خود محتاجان را دستگیری کرده و به آن ها پول بدهند (متی ۱۹: ۲۱؛ لوقا ۱۲: ۳۳؛ ۱۴: ۱۲-۱۴  ۱۶-۲۴؛ ۱۸: ۲۲). عیسی چنین بخششی را یک موضوع اختیاری نشمرد. او در واقع به پیروانش گفت که به طور جدی در مورد انگیزه و رفتار خود نسبت به فقرا بیندیشند (متی ۲۵: ۳۱-۴۶). خود عیسی به ما گفته است که هر چه ما برای «این کوچکان» انجام داده ایم؛ یا از انجام آن غفلت کرده ایم؛ به او کرده ایم (متی ۲۵: ۴۰). اگر چه کتاب مقدس به وضوح می گوید که ما به واسطۀ اعمال نیکو نجات نمی یابیم ولی تأکید می کند که حداقل تا حدی بر حسب طرز رفتارمان با دیگران؛ به طور خاص محتاجان؛ داوری خواهیم شد.

(۳) کلیسای اولیه، مأموریت عیسی را ادامه داد و در عمل بر محتاجان ترحم می نمود. از همان ابتدای خدمت پولس، او و برنابا در کلیسای انطاکیۀ سوریه، برای مسیحیان محتاج یهودیه هدیۀ نقدی جمع آوری کردند و به اورشلیم بردند (اعمال ۱۱: ۲۸-۳۰). (پولس یکی از پیشتازان بشارت که کلیساهای زیادی در عهد جدید در میان امت ها (مردم غیر یهود) بنیاد نهاد و بسیاری از کتاب های عهد جدید را نگاشت). وقتی که رهبران کلیسا برای تشکیل شورایی در اورشلیم با یکدیگر جمع شدند، تصمیم گرفتند که اعضای غیر یهود کلیسا را از اجرای سنت مذهبی ختنه (بریدن قسمتی از پوست سطحی آلت تناسلی مرد، نشان عهد خدا در عهد عتیق که یادآور وعده ها و احکام خدا به قومش بود، پیدایش 1۷: ۱۱) معاف دارند. آن ها می دانستند که نیازی نیست این امور جانبی را به نقشۀ روحانی نجات خدا بیافزایند، زیرا این نجات متعلق به تمامی ملت ها بود. اما در مقایسه، پولس همچنان بر این تصمیم پا بر جا بود که «فقرا را یاد بداریم که خود نیز غیور به کردن این کار بودم» (غلاطیان ۲: ۱۰). یکی از اهداف پولس در سفر سوم بشارتی اش جمع کردن پول برای «نیازمندانی که در میان مقدّسان اورشلیم» زندگی می کردند، بود (رومیان ۱۵: ۲۶). او به کلیساهای غلاطیه و قرنتس تعلیم داد که در انجام این امر مشارکت نمایند (اول قرنتیان ۱۶: ۱-۱۴). از سوی دیگر پولس، کلیساهای مکادونیه را که بضاعت کمتری داشتند، تحسین می کند، زیرا آن ها به او التماس کردند که بگذارد در این امر خیر شرکت کنند (دوم قرنتیان ۸: ۱-۴؛ ۹: ۲). پولس، بر موضوع بخشش تأکید بسیار نموده است به طوری که در کتاب رومیان می گوید یکی از عطایای روح القدس به مسیحیان، توانایی بخشش به سخاوت برای کار خدا و نیازهای انسان هاست (رومیان ۱۳: ۸؛ اول تیموتائوس ۶: ۱۷-۱۹).

(۴) اولین اولویت ما برای رسیدگی به فقرا و نیازمندان، توجه به احتیاج های خواهران و برادران مسیحی است که ممکن است نیاز به کمک ما داشته باشند. عیسی گفت که وقتی به نیازمندان کمک می کنیم، در واقع عشق و محبت خود را نسبت به آن ها نشان می دهیم (متی ۲۵: ۴۰ و ۴۵). کلیسای اولیه، جماعتی دلسوز بودند که دارایی خود را با یکدیگر تقسیم می کردند تا هیچ کس در احتیاج به سر نبرد (اعمال ۲: ۴۴-۴۵؛ ۴: ۳۴-۳۷). وقتی که کلیسا بزرگ تر شد و رسیدگی به نیازهای محتاجان اجتماع از عهدۀ رسولان (گروه کوچک شاگردان عیسی و رهبران کلیسای اولیه) خارج گشت، هفت نفر از مؤمنین را که از روح القدس پر بودند، انتخاب کردند تا به این امر مهم بپردازند (اعمال ۶: ۱-۶). پولس در این آیه به روشنی، یکی از ابتدایی ترین اصول جامعۀ پر محبت مسیحی را اعلام می کند: «خلاصه به قدری که فرصت داریم با جمیع مردم احسان کنیم، به خصوص با اهل بیت ایمان» (غلاطیان ۶: ۱۰). بنابراین کلام خدا تعلیم می دهد که خدا از آنانی که بسیار دارند، انتظار دارد که دارایی شان را با محتاجان تقسیم کنند. خدا می خواهد که کلیسا قادر به درک و اجرای انصاف و برابری در میان اعضا باشد (دوم قرنتیان ۸: ۱۳-۱۵: افسسیان ۴: ۲۸؛ تیطس ۳: ۱۴). کتاب مقدس به ما امر کرده است که نسبت به نیازهای مادی اطرافیانمان حساس باشیم؛  به ویژه کسانی که در ایمان به مسیح با آن ها مشارکت داریم؛ یعنی هر کسی که با او در ارتباط هستیم. این کار راهی برای نشان دادن محبت مسیح به دنیاست، به کسانی که هنوز او را نمی شناسند. در واقع، خیلی از افرادی که مسیح را نمی شناسند، قلب خود را به روی پیغام او نخواهند گشود مگر این که شخصی که مسیح را می شناسد، با آن ها وقت بگذراند و به نیازهایشان رسیدگی کند.