دعای شفاعتی به چه معناست؟

دعای شفاعتی به چه معناست؟

دانیال ۹:۳ «پس روی خود را به سوی خداوند خدا متوجه ساختم تا با دعا و تضرعات و روزه و پلاس و خاکستر مسألت نمایم».

در فرهنگ کتاب مقدس، شفاعت یعنی شخصی همواره وفادارانه به طور خاص به خدا التماس کند و نیازهای شخص دیگر (یا گروهی از افراد) را به خداوند، خدا ببرد. هدف شخص شفاعت کننده این است که خدا در زندگی آن ها وارد عمل می شود و وضعیت آن ها را تغییر دهد. دعای دانیال در باب ۹، دعایی شفاعتی است و او طی آن هم وطنان یهودی اش را به حضور خدا بلند می کرد. او گناهان آن ها را اقرار می کند و از خدا برایشان طلب آمرزش می کند و از خدا می خواهد که اورشلیم و تمامی قوم را بازسازی و احیا می کند. کتاب مقدس شفاعت مسیح، روح القدس و بسیاری از مردان و زنان خدا را در سراسر عهد عتیق و عهد جدید درج کرده است.