ماهیت کلام خدا چیست؟

ماهیت کلام خدا چیست؟

اشعیا ۵۵: ۱۰-۱۱ «وچنان که باران و برف از آسمان می بارد و به آنجا بر نمی گردد بلکه زمین را سیراب کرده، آن را بارور و برومند می سازد و برزگر را تخم و خورنده را نان می بخشد، همچنان کلام من که از دهانم صادر گردد خواهد بود. نزد من بی ثمر نخواهد برگشت بلکه آنچه را که خواستم به جا خواهد آورد و برای آنچه آن را فرستادم کامران خواهد شد».

ماهیت کلام خدا

عبارت «کلام خدا» (همچنین «کلام خداوند» یا فقط «کلام خدا») می تواند در کتاب مقدس به روش های گوناگون تعبیر شود:

(۱) اول از همه به هر آن چه خدا به طور مستقیم گفته است، اطلاق می شود. هنگامی که خدا با آدم و حوا سخن گفت (برای مثال، پیدایش ۲: ۱۶-۱۷؛ پیدایش ۳: ۹-۲۹). آنچه گفت، کلام خدا بود. خدا از کلام خود به ابراهیم (برای مثال پیدایش ۱۲: ۱-۳)، اسحاق (برای مثال پیدایش ۲۶: ۱-۵)، یعقوب (برای مثال پیدایش ۲۸: ۱۳-۱۵) و موسی (برای مثال خروج ۳-۴) سخن گفت. همچنین خدا، هنگامی که در کوه سینا ده فرمان را داد، با تمامی قوم اسرائیل سخن می گفت (خروج ۲۰: ۱-۱۹). حتی هنگامی که موسی با قوم از ده فرمان گفتگو می کرد، کلامی که می شنیدند، کلام خدا بود.

(۲) علاوه بر گفتگوی مستقیم، خدا از طریق انبیا نیز سخن گفته است (ر.ک. به مقالۀ پیامبران عهد عتیق). هنگامی که بنی اسرائیل به سخنان یک نبی حقیقی خداوند گوش می کردند، در واقع آن ها به کلام خدا گوش می کردند.

(۳) خدا از طریق رسولان عهد جدید (رهبران پیشگام و رسولان کلیسای اولیه) نیز سخن می گفت. هنگامی که خدا آنان را هدایت می کرد تا سخن بگویند، آن ها همانند انبیای عهد عتیق با جملۀ «خداوند چنین می گوید» شروع نمی کردند. اما آن چه آن ها اعلام می کردند، در واقع کلام مبارک و برگزیدۀ خدا بود که از طریق آن ها رسانده می شد. برای مثال موعظۀ پولس برای مردم انطاکیه و پیسیدیه (اعمال ۱۳: ۱۶-۴۱) چنان تکان دهنده بود که «در سبت دیگر قریب به تمامی شهر فراهم شدند تا کلام خدا را بشنوند» (اعمال ۱۳: ۴۴). پولس در رسالۀ خود به تسالونیکیان می گوید: «چون کلام خدا را که از ما شنیده بودید یافتید، آن را کلام انسانی نپذیرفتید، بلکه چنان که در حقیقت است، کلام خدا که در شما که ایمان دار هستید عمل می کند» (اول تسالونیکیان ۲: ۱۳؛ اعمال ۸: ۲۵).

(۴) البته، همۀ سخنان عیسی کلام خدا است زیرا او خدای کامل است (یوحنا ۱: ۱ و ۱۸؛ ۱۰: ۳۰؛ اول یوحنا ۵: ۲۰). لوقا، نویسندۀ سومین انجیل (یعنی «خبر خوش» داستان خدا، یکی از گزارش های دست اول نوشته دربارۀ زندگی مسیح) به روشنی بیان می کند که مردم هنگام شنیدن از عیسی، کلام خدا را می شنیدند (لوقا ۵: ۱). نکتۀ جالب توجه این است که عیسی به هنگام شروع صحبت، به جای استفاده از عبارت «خداوند چنین می گوید» که انبیا عهد عتیق استفاده می کردند، اغلب می گفت، «من به شما می گویم…» (برای مثال متی ۵: ۱۸، ۲۰، ۲۲،۳۲ و ۳۹؛ ۱۱: ۲۲ و ۲۴؛ مرقس ۹: ۱؛ ۱۰: ۱۵؛ لوقا ۱۰: ۱۲؛ ۱۲: ۴؛ یوحنا ۵: ۱۹؛ ۶: ۲۶؛ ۸: ۳۴). او خود دارای اقتدار و الوهیت لازم برای گفتن کلام خدا بود. بسیار مهم است که کلام خود عیسی را در این مورد بشنویم، «به شما می گویم هر که کلام مرا بشنود و به فرستندۀ من ایمان آورد، حیات جاودانی دارد و در داوری نمی آید» (یوحنا ۵: ۲۴)‌ هویت عیسی آن قدر به کلام خدا نزدیک است که در حقیقت او «کلام خدا» نامیده می شود (یوحنا ۱: ۱و ۱۴؛ اول یوحنا ۱: ۱؛ مکاشفه ۱۹: ۱۳-۱۶)‌.

(۵) کلام خدا، یعنی کتاب مقدس گزارشی نوشته شده است از آن چه انبیا، رسولان و عیسی گفته اند. در عهد جدید فرق نمی کند که نگارنده عبارتی را که به کار می برد «موسی گفته»، «داود گفته»، «روح القدس گفته» یا »خدا گفته است» نوسته شده است، کلام خدا است (ر.ک. به مقالۀ تمامی کتاب مقدس الهام خداست).

(۶) سخنانی که امروزه در کلیسا توسط واعظان و انبیا اظهار می شود نیز می تواند کلام خدا نامیده شود، اگر چه از نظر اعتبار، هم سطح کتاب مقدس (یعنی ثبت کلام خدا که به صورت کتاب مقدس در دست ما است) نمی باشند:

(الف) پطرس نیز به این مضمون اشاره می کند که آنچه خوانندگانش از طریق بشارت کلام دریافت می کنند، کلام خدا است (اول پطرس ۱: ۲۵). پولس به تیموتائوس امر می کند که «به کلام موعظه کند» (۲تیموتائوس ۴: ۲). با این وجود، چنین موعظه ای نباید هرگز بر مبنای خودش یا جدای از کلام نوشته شدۀ خدا پذیرفته شود، در حقیقت، برای تشخیص این که یک موعظه یا پیغام به راستی کلام خدا را اعلام می کند یا خیر، باید دید که آیا با کلام خدا با کتاب مقدس مطابقت دارد یا نه (ر.ک. به مقالۀ معلمان دروغین).

(ب) شخصی که در یک جلسۀ پرستشی نبوت (یعنی پیغامی از خدا برای دیگران). یا مکاشفه ای خاص دریافت می کند، چه طور؟ (اول قرنتیان ۱۴: ۲۶-۳۲) آیا او کلام خدا را دریافت می کند؟ جواب این سؤال می تواند «بلی» باشد، اما تحت هر شرایطی خاص پولس به صراحت می گوید که این گونه پیغام ها باید توسط دیگران در کلیسا یا جماعت تمیز داده شوند. بنابراین ممکن است این گونه نبوت ها به عنوان کلام خدا تأیید نشوند (اول قرنتیان ۱۴: ۲۹). تنها می توانیم در مفهومی فردی یا پایین تر، به انبیا امروزی به عنوان کسانی که تحت الهام  روح القدس سخن می گویند، اشاره کنیم. مکاشفۀ شخصی که امروزه به عنوان نبی-یا دارای عطای نبوت- سخن می گوید نباید هرگز تا حدی بالا برده شود که بی خطا یا کاملاً معتبر در نظر گرفته شود- آن گونه که کتاب مقدس است (اول قرنتیان ۱۴: ۳۱؛ ر.ک. به مقاله های عطایای روحانی برای ایمانداران و عطایای خدمت رهبری در کلیسا). امروزه هر پیغام حقیقی که از سوی خدا باشد؛ و بر اساس آن چه خدا از پیش در کلام نوشته شدۀ خود (یعنی کتاب مقدس برای ما آشکار نموده است) سنجیده می شود.