نظری به امپراتوری آشور و پادشاهان آن

نظری به امپراتوری آشور و پادشاهان آن

به دست امپراطوری آشور بود که حکومت اسرائیل نابود شد. در سال های اخیر سال نامه های پادشاهان آشور کشف شده اند که در آن ها فتوحات خود را ثبت کرده بودند. در این سال نامه ها نام های 10 پادشاه عبرانی به چشم می خوردند: عُمری، اخآب، ییهو، منحیم، فقح، هوشع، عزیا، آحاز، حزقیا، منسی. مدارک بسیاری کشف شده اند که مطالب کتاب مقدس را تأیید می کنند. نینوا پایتخت آشور بود.

سیاست آشور این بود که ملت های مغلوب را به سرزمین های دیگر تبعید می کرد تا حس ملی گرایی را در آن ها نابود کند و به سهولت آن ها را تحت انقیاد خود در آورد. آشوریان جنگجویان خوبی بودند. بیشتر ملت های آن زمان، چپاول گر بودند، ظاهراً آشوریان از همه بدتر بودند. آن ها کشور خود را از راه چپاول ملت های دیگر بنا کردند، و بسیار بی رحم بودند. اسیران خود را زنده زنده پوست می کندند، یا دست ها، پاها، بینی و گوش های آن ها را قطع می کردند یا چشم هایشان را در می آورند، یا زبان هایشان را بیرون می کشیدند، از جمجمه های انسان ها تل هایی می ساختند، تا وحشت را به همه القا کنند.

آشور پیش از 2000 ق.م. بدست مهاجرین بابلی تأسیس شد، و چندین قرن تابع یا در حال منازعه با بابل بود. در حدود سال 1300 ق.م. شلمناسر اول، یوغ بابل را در هم شکست و بر سرتا سر درۀ فرات فرمان راند. پس از آن آشور رو به زوال نهاد. تیکلات پیلسر اول (1120-1100 ق.م.)، دوباره آشور را به حکومتی عظیم تبدیل کرد. پس از آن باز دوران رکود از سر رسید. و پس از آن نوبت عصر درخشان 300 ساله ای بود که در آن آشور تحت حکومت پادشاهان زیر به یک امپراطوری جهانی تبدیل شد:

آشور نصیرپال دوم (885-860 ق.م). جنگ طلب و بی رحم. آشور را به بهترین دستگاه جنگی جهان باستان تبدیل کرد.

شلمناسر دوم (860-825 ق.م.). نخستین پادشاه آشور بود که با اسرائیل وارد جنگ شد. اخاب با او جنگید. ییهو به او خراج پرداخت.

شمشی اَدَد (825-808 ق.م.). اَدَدنیراری (808-783 ق.م.). شلمناسر سوم (783- 771 ق.م.). آشوردایان (771-753 ق.م.). آشورلوش (753-747 ق.م.). پس از آن زوال امپراطوری.

تغلات فلاسر سوم (747-727 ق.م.). اسم کوچک او «فول» بود. او اسرائیل شمالی را به اسارت برد (734 ق.م.).

شلمناسر چهارم (727- 722 ق.م.). سامره را محاصره کرد، و در این محاصره مرد.

سرگن (سرجون) دوم (722- 705 ق.م.). نابودی سامره و اسارت اسرائیل را به کمال رساند. سرگن اول پادشاهی بابلی در 200 سال پیش از آن بود.

سنخاریب (705- 681 ق.م.). مشهورترین پادشاه آشور. به دست فرشته ای در مقابل اورشلیم شکست خورد. بابل را به آتش کشید.

اسرهدّون (681- 668 ق.م.). بابل را بازسازی کرد، مصر را فتح نمود، و یکی از بزرگ ترین پادشاهان آشور بود.

آشوربانیپال (668- 626 ق.م.) (ساردانوپالوس، اُسناپِر) تبس را نابود کرد. کتاب خانۀ عظیمی تأسیس کرد. پادشاهی پر قدرت، بی رحم و اهل ادب بود.

آشوراتیل ایلانی، سین سارایسکون (626-607 ق.م.). امپراطوری وحشی و بی رحم آشور، تحت محاصرۀ سیت ها، مادها و بابلی ها سقوط کرد.

باب های 18 تا 25 در دوم پادشاهان، شرح حال 9 پادشاه باقیماندۀ یهودا، یعنی از حزقیا تا صدقیا را حکایت می کنند.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222