آیا رسولان مسیح ازدواج کرده بودند؟

آیا رسولان مسیح ازدواج کرده بودند؟

حداقل برخی از شاگردان عیسی ازدواج کرده ‏بودند. متی مستقیماً در مورد مادرزن پطرس می ‏نویسد (متی 8: 14) و پولس در اول قرنتیان 9: ‏‏5 وقتی در بارۀ حق خود برای ازدواج با یک زن ‏ایماندار صحبت می کند، وقتی به این مسئله اشاره می کند که خود نیز حق دارد با یک زن ایماندار ازدواج کند از ازدواج پطرس و برادران عیسی و سایر رسولان مسیح به عنوان گواهی برای این کار می پردازد.  با این حال، پولس، حداقل ‏تا آن جا که مطلع هستیم در زمان نگارش ‏رسالاتش، ازدواج نکرده بود (جهت اطلاع بیشتر در بارۀ  مسئلۀ ازدواج پولس به لینک زیر در وب سایت پرپاسخ مراجعه فرمایید: https://porpasokh.com/?p=578 )

با توجه به موارد بالا، می توان به راحتی این ‏نتیجه گیری را کرد که کتاب مقدس ازدواج ‏خادمین، کشیشان، مبشرین، و دیگر رهبران و ‏کارکنان کلیسا را مجاز می داند.‏

پولس در مورد مزایای مجرد بودن هنگام خدمت ‏خدا در  اول قرنتیان 7: 32-35 به ما گوشزد ‏کرده. در همین فصل او می فرماید: «آرزو می ‏کردم همه چون من (مجرد) بودند، اما هر کس ‏عطایی خاص از خدا یافته است؛ یکی دارای یک ‏عطاست و دیگری دارای عطایی دیگر.» ( اول ‏قرنتیان 7: 7). اما  در ضمن تأکید ورزید که: ‏‏«…ازدواج از سوختن در آتش هوس بهتر ‏است.» (اول قرنتیان 7: 9). یکی از شرایطی که ‏برای خدمت رهبران و شماسان در رسالۀ پولس ‏رسول به تیموتاؤس ذکر شده، ازدواج و تشکیل ‏خانواده می باشد. (اول تیموتاؤس 3: 1-13؛ ‏تیتوس 1: 5-9). این شرایط الزاماً از ما نمی خواهد که ‏رهبران کلیسا حتماً متأهل باشند، اما مطمئناً بیان ‏گر این نکتۀ مهم است که بسیاری از آن ها ‏ازدواج کرده بودند.‏

می دانیم که آموزۀ کلیسای کاتولیک رومی تحت ‏عنوان  تجرد کشیشان این کلیسا، با نمونه ‏های رسولان مسیح همخوانی ندارد. برخی از  این ‏رسولان متأهل بودند و برخی نیز ازدواج ‏نکردند. در واقع این امری کاملاً روشن و واضح است که ‏پطرس، که کلیسای کاتولیک ادعا می کند سر ‏کلیسا و اولین پاپ است، ازدواج کرده بود.‏

مسیحیان می توانند در هر موقعیتی از زندگی ‏خدا را خدمت کنند. ازدواج بازتابی از رابطۀ ‏مسیح با کلیسا است (افسسیان ‏۵:‏۲۲–۳۳) و ‏می‌تواند رابطه‌ای از عشق و حمایت باشد که در ‏آن هر یک از همسران تشویق می‌شوند تا با  عمق ‏بیشتری خدا را پیروی کنند و در این رابطه، زن ‏و شوهر به عنوان یک بدنِ واحد برای پیشبرد ‏ملکوت او تلاش می کنند. در تجرد، ممکن است شخص ‏مستقیماً بر ملکوت خدا متمرکز شود. تجرد ‏همچنین فرصتی بی نظیر برای تکیۀ کامل به خدا ‏و صمیمیت بیشتر در رابطه با او فراهم می ‏سازد. اما نباید فراموش کرد که هر دو موقعیت، کشمکش ها و مشکلات ‏منحصر به فرد خود را دارند. مهم نیست که در ‏حال حاضر در چه شرایطی زندگی می کنیم بلکه ‏مهم این است که دعوت شده ایم تا به خدا  ‏توکل کنیم و از او وفادارانه پیروی نماییم.

نوشتۀ کشیش ورژ باباخانیان