مسیحیت سِلتیک چیست؟

مسیحیت سِلتیک جنبشی نوین است که مراسم قدیمی کلیسای جزیره های انگلیسی را با مسیحیت معاصر ترکیب می کند. مراکز این جوامع بیشتر در صومعه است که افراد می توانند از کلیسا های متفاوت شرکت کنند ( پروتستان و غالبا لیبرالیسم ). چنین ادعا می شود که کلیسای سِلتیک از سنتها و مراسم قدیمی مسیحیانی که قبل از ورود کلیسای کاتولیک روم در جزایر انگلیسی زندگی می کردند، تعلیم می دهد.

سلتها از قوم های مختلف تشکیل شدند که در اروپای شرقی ظهور کرده و در پی سالها، قلمرو خود را از ترکیه کنونی تا اقیانوس آرام گسترش دادند. آنان در میان رومیان به اسم گول ها نیز شناخته می شدند. گمان می رود که شهر غلاطیه توسط گول ها تأسیس شده است. در زمان مسیح، رومیان قوم های سلِت را تا جزایر انگلیس و مناطقی کوچک در فرانسه و اسپانیا ، عقب کشانده بودند.

در یک افسانه تأیید نشده اضافی بر کتاب مقدس ، گفته می شود که یوسف اهل رامه که از اقوام مریم بود ، عیسای طفل را به جزایر انگلیس برده و در آنجا مشغول کار در معدن قلع شده است و بعد از صعود عیسی به آسمان دوباره به انگلیس بازگشته و مسیحیت را به بومیان آنجا معرفی کرده. اهالی ایمان آورده آنجا در عوض پیروی و کاربرد مسیحیت یونانی یا یهودی، عیسی را از دریچه فرهنگ خود پرستش می کردند. آنان اهمیت و تأکید زیادی به خانواده و قبیله، زندگی راهبانه مسیحیان آفریقای شمالی، و ارتباط با خدا از طریق طبیعت داشتند. زنان در آنجا اختیارات بیشتری از اروپا و آسیا داشتند، رهبران کلیسا در مطالعه روحانی لذت می بردند، و الهیات بر محور تثلیث مرکزیت داشت. اماکن مقدسی که قبلا در آن توسط بت پرستان با ارواح خبیث رابطه برقرار می شد، به محراب هایی تبدیل شد که در آنجا مردم با روح القدس مشارکت داشتند ( که آنها به جای کبوتر آسمانی به شکل  آه گئاد- گلاس ، یا " غاز وحشی" به تصویر می کشیدند.)                    

در سال 664 پس از میلاد ، شاه اوسویوی سلتیک در مقابل فشارهای مهاجمین رومی بریتانیایی به زانو در آمد ( و نیز زن کاتولیک رومی خود) و پذیرفت که پادشاهی خود را به کاتولیک رومی تبدیل کند. اسکاتلند، ایرلند، ویلز و کورنوال ، مسیحیت سلتیک خود را به  نسبت دیرتر از بریتانیا رها کردند. تا اینکه بالآخره به وسیله اصلاحات پروتستان در قرن 16 ام آنرا کاملا" رها کرد. با توجه به اینکه مسیحیان سلتیک به قلم انگاشتن مقدسات را بی احترامی به مذهب خود می دانستند و نیز مذاهب دیگر تلاش کردند آنچه را که باقی مانده، نابود کنند، تنها نوشتتجاتی که از مسیحیان سلتیک اولیه برای ما باقی مانده، تعداد انگشت شماری از دعاها می باشد.

بیشتر مواردی که به عنوان تاریخ مسیحیت سلتیک ارائه می شود، پراز حدس و گمان است. تنها چیزی که به قطع در مورد مسیحیت سلتیک می دانیم این است که این ایمان شکل روستایی داشت و قیام مسیح را در روز متفاوت از کلیسای کاتولیک رومی جشن می گرفت.

همانگونه که واژه اسطوره و افسانه به تاریخ مسیحیت سلتیک مرتبط است، کلمات " بعضی" یا " شاید"،  مرتبا" برای شرح جلوه نوین آن بسیار لازم است. مسیحیان سلتیک معمولا" عضو هیچ کلیسای مرکزی نیستند و هر بخشی از مسیحیت سلتیک که در نظرشان جالب می آید و در هر فرقه ای که می خواهند، خود را وقف آن  می کنند. اعتقادات رایج و متفق در میان آنان عبارتند از: پرستش خدا به عنوان تثلیث، احترام به قدیسین ، تبعیت از اعتقاد نامه نیقیه، رد اعتقادات کاتولیک رومی، و عقیده بر میهمان نوازی و محبت به دیگران. دیدگاه آنان در مورد همجنس گرایی، سقط جنین، رهبری زنان، کتاب مقدس در مقابل سنت کلیسایی ، بشارت و آیینهای مقدس با یکدیگر تفاوتهای وسیعی دارند.

در زیر نمونه هایی از اعتقادات مخصوص مسیحیت سلتیک را نام می بریم که باور دارند از زمان قدیم رعایت می شد:

–        اعتقاد دارند که مراسم آنان پیشتر از کلیسای کاتولیک رومی بوده و بدین صورت انعکاس دقیقتری از کلیسای اولیه می باشد.

–        عشق به طبیعت و اعتقاد بر دیدن شخصیت و جلال خدا در خلقتش ( بدون تبدیل شدن آن به آئین وحدت وجود)، که نتیجه آن باور به مراقبت از طبیعت بود.

–        علاقه به سپردن رهبری بیشتر به زنان در کلیسا، و یا دستگذاری آنان به منصب کشیشی.

–        اعتقاد بر اینکه ازدواج آئینی است که همه کشیشان می بایست بتوانند به آن دسترسی داشته باشند.

–         زندگی رهبانی، در صومعه یا خانواده یا زندگی شخصی، اما با نظارت رهبری روحانی.

–        از بین بردن مرز میان مقدسات و مسائل دنیوی – بدین صورت که زندگی روحانی و دنیوی با هم ادغام شده و هیچگاه از هم جدا نشوند. 

–        باور بر " مکانهای باریک" که از اعتقادات زمان بت پرستی نشأت می گرفت و به مسیحیت سلتیک راه یافته بود ، بنا بر این عقیده نقاط مخصوص جغرافیایی وجود داشتند که دید نزدیکتری به دنیای روحانی می بخشید. با ورود مسیحیت، این مکانها به جاهای مقدس تبدیل شد که عبادت کنندگان می توانستند با روح القدس ارتباط نزدیکتری ایجاد کرده و از او هدایت شوند.

–        وفاداری به خانواده ، نزدیکان و قبیله خود، که با میهمان نوازی گرم برای همه آمیخته بود.

–        کلیساهای وابسته به صومعه، اغلب در اماکن اجاری بود و مرکز زندگی روحانی به حساب می آمد.

–         عشق به هنر و موسیقی.

–        احترام خاص به قدیسین سلتیک، مانند بریجید قدیس، کلومبای قدیس، و پاتریک قدیس.

–         استفاده از " آنام چارا" یا " رفیق جان" ، به عنوان راهنمایی که به پرستش سلتیکی هدایت می کند.

مسیحیت سلتیک تأکید بیشتری بر اعتراف و ابراز ایمان دارد تا تعریف الا هیات. پرستش سلتیک بیشتر در  فرقه های غیر کاتولیک رومی که دارای آئینهای نیایشی می باشند مانند کلیسای اَنگلیکن ، اُسقُفی و کاتولیک مستقل، رایج است. همچنین می توان آنان را در کلیساهای باپتیست (یا تعمیدیون) ، پرزبیتری ، و لوتری پیدا کرد. مکتب اسرائیلی بریتانیایی از مسیحیت سلتیک بهره جسته تا باور اشتباه خود را مبنی بر اینکه مردم انگلیس از ده قبیله " گم شده" اسرائیل تشکیل شده، صحه گذارد. بعضی از سنتهای مسیحیت سلتیک در نهضت کلیساهای در حال تکوین ( نهضتی بر اساس تفکر پست مدرنیسم) به کار گرفته می شود.

هر گاه مسیحیت کتاب مقدس در تاریخ با سنتهای ملی و عادات بت پرستی قدیمی ادغام می شود، مشکلات برخواهند خاست. خوب است که بعضی از سنتهای مسیحیت سلتیک را پیروی کرد، مانند اجازه ازدواج برای کشیشان ، بشارت توسط دعوت ملایم، میهمان نوازی، و آگاهی از اینکه زندگی را در دو دسته روحانی و فیزیکی نمی توان تجزیه کرد. سنتهای دیگر مانند تأکید بر هنر، بی ضرر هستند. ولی دیگر سنن مانند اکرام و پرستش قدیسین و ایمان به " مکانهای باریک"، می تواند به راحتی به بت پرستی متمایل شود. رومیان 1: 25 ما را از خطر پرستش مخلوق به جای پرستش خالق هشدار می دهد. جستجوی تجربیات روحانی بدون اساس کتاب مقدسی، مشکلات بی پایانی در بر داشته و انتخاب نحوه پرستش که به عادات ملی و قومی شخص سازگارترند هیچ اشکالی ندارد تا آنجایی که این روشها ی پرستش مهمتر از آنکه مورد پرستش قرار می گیرد، جلوه نکند (رومیان 10: 12). مسیحیان شهروندان آسمان هستند (فیلیپیان 3: 20).

مسیحیت سلتیک بیش از خواندن سرود " رؤیای من باش " یا آویختن صلیب سلتیک است. و همچنین فراتر از اضافه کردن چند سنت مفروض سلتیک در زندگی روحانی شخص است. مسیحیت سلتیک یک روش زندگی غیر استاندارد است که توسط افرادی از فرقه های بسیار پذیرفته شده که میتواند منتهی به روشهای تاریک با تاثیرات بت پرستانه شود. هر چیز نیکو و قابل قبول در مسیحیت سلتیک قبلا" در کتاب مقدس وجود دارد و هر آنچه مطابق کتاب مقدس نیست یا از بت پرستان و یا از کلیسای کاتولیک رومی اتخاذ شده. جهان ما نیازمند مسیحیتی که بار دیگر توسط اقلیتی قومی تعریف شود، نیست،  بلکه محتاج مسیحیتی است که شخص عیسی مسیح معرفی کرده است.

منبع مقاله: www.gotquestions.org

ترجمه: اِلما غریبیان