کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل اول، معجزات علمی- مسئلۀ ترکیب نور سفید (قسمت بیست و یکم)

کتاب افسانۀ معجزات قرآن: فصل اول، معجزات علمی- مسئلۀ ترکیب نور سفید

(قسمت بیست و یکم)

ترکیب نور سفید

هُوَ الَّذِی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَاب

اوست خدایی که خورشید را ضیاء و ماه را نور قرار داد و برای ماه منزلهایی معین ساخت تا شما تعداد سالها و روزهایتان را بدانید.( یونس، 6)

نیوتون اولین کسی بود که کشف کرد نور سفید ترکیبی است از هفت رنگ مختلف که هر یک از آن هفت رنگ نیز از رنگ های بیشماری تشکیل یافته اند. کشف علمی نیوتون کاملاً علمی است و حقیقت دارد. به وجود آمدن رنگین کمان (دارای هفت رنگ) پس از باران، شاهدی گویا بر مدعای اوست.

مهندس سادات معتقد است آیة 6 سورۀ یونس همین کشف علمی نیوتون می باشد زیرا می گوید: خداوند خورشید را ضیاء قرار داد. ضیاء جمع کلمة ضوء می باشد به معنای نورها و با کلمة انوار (نورها) هم معنی است. جمع بسته شدن نور آفتاب در این آیه، نشانگر اطلاع قرآن از مرکب بودن نور سفید و تشکیل یافتن آن از رنگ های مختلف است.

خدمت ایشان باید عرض کنیم جمع بستن اسم یک شیء، هرگز به مفهوم مرکب بودن جنس آن شیء نیست. برای مثال می گوییم نجار از تخته ها پنجره می سازد. آیا عبارت تخته ها به معنای این است که تخته مرکب است؟ جنس تخته چیزی جز چوب نیست. و یا این مثال: علی تخم مرغ ها را در سبد گذاشت. آیا عبارت تخم مرغ ها به مفهوم این است که درون تخم مرغ از دو رنگ زرد و سفید تشکیل شده است؟؟ ربط دادن علامت جمع «ها» در تخم مرغ ها به مرکب بودن داخل تخم مرغ (ترکیب زرده و سفیده) سخنی کاملاً سخیف و باطل است.

فقط خیال بافانی چون مهندس سادات می توانند تحت تأثیر بافت آشنا بر شیء آشنا و عوامل انگیزشی، چنین اراجیفی را ببافند و به خورد مردم ساده دل بدهند. باید از امثال ایشان پرسید اگر شما واقعاً راست می گویید پس چرا همین قرآن در سورۀ  شمس کلمة ضُحی به معنای روشنایی خورشید را جمع نبسته و به صورت مفرد بکار برده است؟

والشَّمْسِ وَضُحَاهَا (1) وَالْقَمَرِ إِذَا تَالهَا (2)

قسم به خورشید و روشنائی اش و قسم به ماه، زمانی که خورشید را دنبال می کند.

منظور قرآن از عبارت ضیاء چیست؟

اکنون شاید بپرسید پس منظور قرآن از نسبت دادن کلمة ضیاء به صورت جمع برای خورشید چه می تواند باشد؟ پاسخ آن همان قاعدۀ زایده المبنا زایده المعنا است که در بحث «مشارق و مغارب» گفتیم. در این آیه، ماه و خورشید کنار هم نام برده شده اند. چون روشنایی خورشید بسیار بسیار بیشتر از روشنائی ماه است، قرآن روشنایی خورشید را به صورت جمع به کار برده و روشنایی ماه را مفرد.

خدمت کسانی که از روی خواب و خیال، این آیه را معجزه می دانند باید برسانیم این آیه نه تنها علمی نیست بلکه دو اشکال بزرگ علمی نیز در آن وجود دارد:

اشکال اول مربوط به نور بودن ماه است که در کتاب «پیامبر دروغین» بطور مفصل آن را توضیح داده ایم.

اشکال دوم مربوط به قسمت وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ می شود. طبق این آیه قرآن معتقد است ماه به این دلیل بدر و هلال می شود که انسان ها از تقویم سال و ماه مطلع شوند. سال و ماهی که از روی بدر و هلال شدن ماه محاسبه شود سال قمری است و سال قمری دارای نقص هایی فراوان است که هرگز نمی تواند نیازهای زمانی بشر را به طور کامل جواب گو باشد. برای مثال هیچ کشاورزی نمی تواند طبق ماه های قمری کاشت و برداشت محصول انجام دهد. اما سال شمسی در چنین مواردی کاملاً بی نقص است و دور از اشتباه. برای مثال طبق سال شمسی کشاورز می داند که باید گندم را در ماه آبان بکارد و در ماه تیر برداشت کند اما در سال قمری چه؟ ماه های قمری همیشه در چرخشند. یک ماه قمری گاه به زمستان می افتد گاهی تابستان. گاهی در پائیز است و گاهی در بهار. هیچ کشاورزی نمی تواند بگوید کدام ماه قمری وقت کاشت گندم است زیرا همیشه تغییر می یابد ولی همین موضوع در سال شمسی از ازل تا ابد وقت مشخصی دارد و تا پایان جهان نیز تغییر نمی یابد. تعبیر فوق (آیة 6 یونس) نشان می دهد قرآن از وجود سال شمسی و لازمة آن که گردش زمین به دور خورشید است کاملاً بی خبر بوده و گرنه اگر می دانست زمین به دور خورشید می چرخد نباید سال قمری را برای تقویم سال و ماه مردم معرفی می کرد. توضیحات کامل این اشتباه بزرگ قرآنی را عزیزان می توانند در کتاب 23 سال رسالت آقای دشتی مطالعه فرمایند.

(پاورقی 27): آیة 189 سورۀ بقره نیز بدر و هلال شدن ماه را برای تنظیم تقویم اوقات دانسته است.

برگرفته از کتاب افسانۀ معجزات قرآن

نوشتۀ بهزاد پوربیات