آیا کتاب مقدس حقوق حیوانات را به رسمیت می شناسد؟

خیر، کتاب مقدس هیچگاه حقوق بخصوصی برای حیوانات قائل نشده است. کتاب مقدس نمی پذیرد که حیوانات حقوق ذاتی دارند، حتی حق زندگی. بر خلاف انسانها، حیوانات بصورت خدا آفریده نشده اند. انسان اشرف مخلوقات خدا و دارای ارزش ذاتی و قابلیتهای والاتر از حیوانات می باشد. خدا انسانها را مأمور کرد تا حیوانات را رام کنند و بر همه آنها حکومت کنند (پیدایش 1: 20-31). خدا بطور اخص استفاده از حیوانات برای تغذیه بشر را تصدیق کرد (پیدایش 9: 1-3؛ لاویان 11: 2-3). با توجه به اینکه حیوانات ارزش کمتری از انسان دارند، به آنها حقوقی که به بشر تعلق دارد، نباید داده شود و زندگی بشری نباید قربانی نجات زندگی حیوانات بشود.

البته، کتاب مقدس تصدیق می کند که انسانها از نظر اخلاقی موظف هستند که با حیوانات با رحمت رفتار کنند. اگرچه حیوانات به همان اندازه انسانها با ارزش نیستند، آنها ارزش خاص خود را دارند چون خدا آنها را نیز " نیکو" آفرید (پیدایش 1: 20-25). پس به عنوان بخشی از نظارتی که خدا به ما بخشیده است، نباید به حیوانات اذیت و آزار یا صدمه و آسیب برسانیم. کتاب مقدس همان کلمه ای را که در دمیدن جان به انسانها استفاده می کند (پیدایش 2: 7)، برای نیروی حیات بخشی که به حیوانات نیز بخشیده شد، به کار می برد (nephesh، پیدایش 1: 20-21، 24، 30). برخلاف حیوانات، جان بشریت قابلیتهای بی نظیری مانند: خود آگاهی، فکر استدلال گر، جهت گیری نسبت به آینده، آزادی، مسئولیت اخلاقی، و ظرفیت رابطه با خدا را دارد. قربانی کردن حیوانات، خود نشاندهنده این است که حیوانات ارزش دارند (لاویان 4-6؛ عبرانیان 9: 11-28). درد حیوانات توجه اخلاقی می طلبید، چون خدا مواظب حیوانات بود (پیدایش 7: 2-4؛ مزمور104: 10-30؛147: 7-9؛148: 7-10؛ متی 6: 26؛ لوقا 12: 6-7، 24).

اگرچه پس از طوفان، خدا به انسان اجازه داد حیوانات را بعنوان خوراک بخورد (پیدایش 9: 1-3)، می بایست این مسئله در نتیجه گناه انسان بوده باشد. سبزیخواری در باغ عدن وجود داشت (پیدایش 1: 29-30؛ 2: 16) و این نبوت که حیوانات درنده طبیعی در صلح و صفا در آینده در کنار هم زندگی خواهند کرد (اشعیاء 11: 6-8) نشان می دهد که خوردن گوشت حیوانات هدف خدا نبوده است.

کتاب مقدس از انسانها می خواهد که با حیوانات با انصاف رفتار کنند. شریعت موسی، رفتار بی رحمانه با پرندگان را منع می کرد و به آنانیکه به حیوانات آزار نمی رسانند، عمر طولانی وعده داده شده است (تثنیه 22: 6-7). دستورات دیگری نیز برای بهبود وضع حیوانات مزارع مقرر شد ( تثنیه 22: 1؛4: 10؛25: 4) رفتار منصفانه با حیوانات از خصوصیات زندگی خداپسندانه است (امثال 12: 10).

نویسنده: استیو دابلیو لمک

مترجم: کشیش ورژ باباخانیان