فهرست و توضیحاتی مختصر از مکان های کتاب مقدس: اردن

اُردُن      پیدایش 13: 10         Jordan

نام مشهورترین رودخانه کتاب مقدس. نام این رودخانه از واژه ای عبری (Yardan) به معنی «نزول کننده» ریشه گرفته است. بعضی نیز معتقدند که نام آن ریشۀ هندو-آریایی داشته و معنای آن «رودخانۀ دائمی» است. امروزه نیز رودخانۀ اصلی فلسطین محسوب می گردد و به نامهای العردان (El Urdan) و الشریعه (Esh-Sheryah) نامیده می شود.

وادی اردن 160 مایل طول داشته و از طرف شمال از دریاچۀ حوله (Huleh) شروع شده و تا عربه واقع در جنوب دریای مرده امتداد دارد. وادی اردن در کنارۀ دریای مرده به پست ترین نقطۀ خود می رسد که حدود 400 متر زیر سطح آبهای آزاد است. در این وادی، رودخانۀ اردن، دو دریاچۀ حوله و جلیل و چندین منطقۀ قابل کشاورزی مانند جنیسارت، بیت لحم و اریحا وجود دارند.

این وادی به شش منطقۀ اصلی تقسیم می گردد:

وادی بکا؛ اردن علیا (Upper Jordan) از دامنۀ حرمون به طرف دریاچۀ حوله و دریاچۀ جلیل؛ اردن سفلی (Lower Jordan) به طرف دماغۀ آن در اریحا؛ دریای مرده و از خلیج عقبه به وادی عربه.

اردن علیا: بزرگترین وادی فلسطین است. منابع اصلی رودخانۀ اردن که از دامنه های کوه حرمون منشأ می گیرند عبارتند از:

1) نهر الدین (El-leddan) در تل القادی (el-Qadi) یا سرزمین دان (داوران 18: 7 و 28).

2) نهر بانیاس (Nahr Banias) در نزدیکی بانیاس که در شمال و مغرب آن جریان دارد. در سال 20 ق.م. تمامی اردن علیا از طرف آگوستوس به هرود کبیر داده شد و در واقع وی مؤسس بانیاس است که در زمان عهد جدید قیصریه فیلیپی خوانده می شد (متی 16: 13).

3) چشمه های تل القاضی که از تلاقی آنها رودی تشکیل می شود که به طرف کوههای شرقی جاری شده و در نهایت به آبهای میروم یعنی حوله اتصال می یابند (یوشع 11: 5-6).

4) رود سعار که به نهر بانیاس اتصال می یابد.

اردن سفلی: بین دریاچۀ جلیل و دریای مرده قرار داشته و 65 مایل طول دارد. در غرب آن کوهستان جلیل و سامره و بین آنها وادی یزرعیل قرار دارد و در شرق آن ارتفاعات جلعاد، وادی یرموک و یبوق پاتریاخ ها از این قسمت یعنی حران و فدان ارم وارد کنعان شدند (پیدایش 2: 5-6؛ 32: 22؛ 33: 17). بیت عنیا به فاصلۀ 120 مایلی جنوب اردن محل تعمید دادن یحیی بود (یوحنا 1: 28).

در صورتی که خانۀ الیشع در زمان نعمان، در شنوم واقع در کوه کرمل یا دوتان بوده باشد، به احتمال قوی فرماندۀ ارامی به این قسمت از اردن برای شفای خود آمده است (2پادشاهان 5: 10، 14).

اهمیت این قسمت از نقطه نظر جغرافیایی (پیدایش 32: 10؛ تثنیه 3: 20؛ 27: 4؛ یوشع 1: 2؛ اعداد 34: 10- 12) و نظامی است (داوران 7: 24؛ 12: 5). در نزدیکی جلجال، شمال شرقی اریحا قلعه ای بود که در حین فرار از ابشالوم به آنجا پناه برد (2سموئیل 17: 22-24).

قور (Ghor) نیز به فاصلۀ 14 مایلی از اریحا قرار دارد. شرق قور در مقابل اریحا، «وادی موآب» نامیده شده است (اعداد 22: 10). 100 تا 150 پا پایین تر از وادی اصلی، منطقۀ پستی وجود دارد که صور (Zor) نامیده می شود و رودخانه ای به طرف آن جاری است. صور (Zor) در زمان قدیم مورد حمله و هجوم شیران و فیل ها بوده است و در عهد عتیق منظور از طغیان اردن حملۀ شیران و فیل ها به این قسمت از اردن است.

منظور از حد اردن در کلام خدا تمامی منطقۀ اردن است (یوشع 22: 25).

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس