چگونه باید با اختلافات در کلیسا برخورد کرد؟

حوزه های بسیاری در یک کلیسا وجود دارند که اختلاف و درگیری از آنجا می توانند گسترش یابند. اما اکثر آنها در یکی از این سه مقوله جای می گیرند: اختلاف به دلیل گناه رسواکننده در میان ایمانداران، اختلاف در مورد رهبری، و ناسازگاری بین ایمانداران. مسلماً، مسائل زیادی ممکن است در این میان اتفاق افتند و در حقیقت دو مقوله یا بیشتر از این دسته بندی ها را دربرمی گیرند.

ایماندارانی که آشکارا و با رسوایی مرتکب گناه می شوند، باعث بروز اختلاف و تعارض در کلیسا می شوند، همانطور که در اول قرنتیان فصل ۵ مشاهده می کنیم. کلیسایی که به گناهانی که در بین اعضایش وجود دارد رسیدگی نمی کند، در را به روی مشکلات بیشتر باز می کند. کلیسا خوانده نشده که بی ایمانان را قضاوت کند، بلکه از او انتظار می رود که با ایماندارانی که از گناهانشان توبه نکرده اند، مقابله کرده و آنان را بازگرداند — گناهانی که در اول قرنتیان ۵: ۱۱ فهرست شده است: «…کسی که خود را برادر می خواند، اما بی‌عفت، یا طماع یا بت‌پرست یا ناسزاگو یا میگسار و یا شیّاد است، معاشرت نکنید.» کلیسا نباید چنین افرادی را قبول کند تا زمانی که مایل به توبه باشند. متی ۱۸: ۱۵-۱۷ مراحل دقیق رویارویی و بازگشت و احیای یک ایماندار را شرح می دهد. بایستی به دقت، با ملایمت و با هدف بازگرداندن او این کار را انجام دهد (غلاطیان ۶: ۱). کلیساهایی که با محبت افراد گناهکار را تأدیب می کنند، تا حد زیادی از بروز اختلاف در کلیسا ممانعت به عمل خواهند آورد.

گاهی ممکن است ایمانداران با کارها و سیاستهای رهبران کلیسا موافق نباشند. واقعه ای در اوایل تاریخ کلیسا این موضوع را به تصویر می کشاند (اعمال ۶: ۱-۷). گروهی از مردم کلیسای اورشلیم به رسولان شکایت می کردند که به برخی از مردم آن گونه که باید رسیدگی نمی شود. این شرایط برطرف شد و کلیسا رشد کرد (اعمال ۶: ۷). کلیسای اولیه از اختلاف و ناسازگاری به عنوان فرصتی برای بهبود و رشد خدمت استفاده کرد. اما زمانی که کلیساها برای رفع نگرانی و دغدغه ها از پروسه ای شفاف برخوردار نیستند، مردم خط مشی خود را به وجود می آورند. افراد ممکن است در کلیسا دسته کشی کنند، درگیر غیبت شوند، یا حتی گروهی به وجود آورند تحت عنوان «دل واپسان.» رهبری و هدایت می بایست با داشتن شبانانی از خودگذشته و بامحبت مانع بروز این مشکلات شود. رهبران باید خادم و الگو باشند نه سَروَر (اول پطرس ۵: ۱-۳). اعضای ناامید و ناکام بایستی به رهبران احترام بگذارند (عبرانیان ۱۳:-۷، ۱۷)، رهبران در متهم کردن ایشان کند عمل کرده، تأمل کنند (اول تیموتائوس ۵: ۱۹) و با محبت حقیقت را به ایشان بگویند نه اینکه دربارۀ ایشان به دیگران بگویند (افسسیان ۴: ۱۵). در آن موقعیتها، زمانی که به نظر می رسد که رهبر به یک معضل و دغدغه واکنش نشان نمی دهد، شخص باید از الگویی که در متی ۱۸: ۱۵-۱۷ بیان شده، پیروی کند تا اطمینان حاصل کند که در خصوص موضع هر یک، هیچ ابهامی وجود ندارد.

کتاب مقدس هشدار می دهد که مردم داخل کلیسا ممکن است با هم اختلافات و درگیری‌هایی داشته باشند. برخی از این اختلافات ناشی از غرور و خودخواهی است (یعقوب ۴: ۱-۱۰). برخی از آنها به دلیل خطاها و اشتباهاتی است که بخشیده نشده اند (متی ۱۸:-۱۵-۳۵). خدا به ما گفته که برای صلح تلاش کنند (رومیان ۱۲: ۱۸؛ کولسیان ۳: ۱۲-۱۵). مسئولیت هر ایماندار این است که در پی رفع اختلافات باشد. برخی مراحل مقدماتی در مسیر رفع اختلافات عبارتند از:

1. وضعیت قلبی درستی در خود پرورش دهید- ملایم باشید (غلاطیان ۶: ۱)؛ فروتن باشید (یعقوب ۴: ۱۰)؛ ببخشید (افسسیان ۴: ۳۱، ۳۲)؛ و صبور باشید (یعقوب ۱: ۱۹، ۲۰).

2. نقش خود را در این اختلاف و درگیری ارزیابی کنید- متی ۷: ۱-۵ (قبل از کمک به دیگران لازم است نخست چوب را از چشم خود به در آری).

3. نزد آن فرد برو (نه دیگران) تا دغدغۀ خود را به او برسانی- متی ۱۸: ۱۵. این کار را باید با محبت انجام داد (افسسیان ۴: ۱۵) و نه صرفاً با جار زدن شکایت یا احساسات توخالی. متهم کردن فرد باعث تقویت حالت دفاعی می شود. بنابراین، به جای حمله به فرد، به مشکل بپردازید. این امر فرصتی بهتر برای شفاف سازی یک موقعیت یا بخشش آن خطا ایجاد می کند.

4. اگر اولین تلاش ما به نتیجۀ مورد نیاز ختم نشد، با فرد دیگری ادامه دهید که می تواند با وساطت به این وضعیت کمک کند (متی ۱۸: ۱۶). به خاطر داشته باشید که هدف شما این نیست که در یک مباحثه پیروز شوید؛ بلکه هدف این است که به برادر یا خواهر ایماندار خود کمک کنید که به مصالحه و آشتی برسد. از این رو، کسی را انتخاب کنید که می تواند در رفع این اختلافات به شما کمک کند.

اختلاف و تعارض زمانی به بهترین نحو حل می شود که افراد با دعا و فروتنی بر محبت به دیگران تمرکز می کنند، با این نیّت که روابط را احیا نمایند. اگر اصول کتاب مقدسی که شرح داده شد رعایت شوند، اکثر تعارضات داخل یک کلیسا قاعدتاً باید حل شوند. اما زمانهایی هست که یک مشاور خارج از کلیسا می تواند مفید باشد. ما استفاده از منابعی مثل PeaceMaker Ministries (www.hispeace.org) را به شما پیشنهاد می کنیم.

منبع مقاله: www.gotquestions.org