پیغام انبیای عهدعتیق

پیغام انبیای عهد عتیق:

پیغام انبیا بر سه موضوع اصلی تأکید داشت:

1) ماهیت خدا

الف) آنان خدا را به عنوان خالق و فرمانروای قادر جهان (اشعیا 40: 28) و خداوند حاکم بر تاریخ معرفی کردند که وقایع تاریخی را چنان به کار می گیرد تا اهداف نهایی نجات و داوری خود را به انجام رساند (اشعیا 44: 28؛ 45: 2؛ عاموس 5: 27؛ حبقوق 1: 6).

ب) تأکید آنان این بود که خدا قدوس و عادل است و خدایی است که گناه، ناراستی و بی عدالتی را نمی پذیرد زیرا قدوسیت او همراه با رحمت است، او در داوری صبور و دیر غضب است. به دلیل اینکه خدا در ذات خود قدوس است قوم او می باید خود را به عنوان “مقدس خداوند” وقف او سازند (زکریا 14: 20؛ اشعیا 29: 22-24؛ ارمیا 2: 3). از آنجا که عهد باعث ارتباط بی نظیری میان قوم و خدا گشت، او این اصل را برای قوم خود قرار داد که از دستورات او به عنوان جزئی از ارتباط متقابل آنها پیروی کنند.

2) گناه و توبه

انبیای عهد عتیق در غمِ خدا در برابر نااطاعتی، بی وفایی، بت پرستی و گناهان ضد اخلاقی قوم شریک بودند و با کلمات تندی از داوری عادلانه آنان سخن می گفتند. پیغام آنان مشابه پیغام یحیی تعمید دهنده و عیسی بود یعنی “توبه کنید تا هلاک نشوید”. آنها داوری های قریب الوقوع بزرگی، مثل نابودی سامره توسط آشور (هوشع 5: 8-12؛ 9: 3-7؛ 10: 6-12) و خرابی اورشلیم توسط بابل را پیش بینی کردند (ارمیا 19: 7-15؛ 32: 28-36؛ حزقیال 5: 5-12؛ 21: 2، 24-27).

3) پیش بینی و امید مسیحایی

الف) گرچه قومِ عهد کلاً نسبت به خدا و شرایط عهد وفادار نبودند ولی انبیا همیشه داری پیغام امید بخش بودند، آنان می دانستند که خدا عهد ابراهیمی و وعده های خود را به انجام خواهد رسانید (به عهد خدا با ابراهیم، اسحق و یعقوب، رجوع کنید). زیرا عده ای ایماندار و خدا ترس باقی خواهد ماند. سرانجام ماشیح خواهد آمد و خدا از طریق او نجات را به تمام مردم زمین خواهد بخشید.

ب) انبیا در میان رکود روحانی قوم خود و ایجاد امید برای آمدن عصر مسیحایی قرار گرفته بودند. مشکل انبیا این بود که آنان می بایست کلام خدا را به قومی سنگدل بیان می کردند، حتی اگر می دانستند که پیغام آنان تا زمان برقراری نظم و ترتیب جدید توسط خدا، مردود و بی توجه باقی خواهد ماند (اشعیا 6: 9-13). انبیا مبارزین عهد عتیق و منادیان عهد جدید بودند که در زمان حال زندگی می کردند ولی به زمان آینده نیز اشاره داشتند.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس