پیشگویی ظهور کورش توسط اشعیاء نبی در باب های 41، 44و45 کتابش

پیشگویی ظهور کورش توسط اشعیاء نبی در باب های 41، 44و45 کتابش

در این باب ذکری از نام کورش به میان نیامده است، اما در 44: 28 و 45: 1 از او یاد شده است و بدون شک عبارات «کسی را از مشرق» (آیۀ 2) و «کسی را از شمال» (آیۀ 25) تلویحاً به او اشاره می کنند (لازم به ذکر است که لشکریان ممالک شرق همیشه برای ورود به سرزمین فلسطین از شمال آن حمله کردند) اشعیا 150 سال پیش از ظهور کورش، وفات یافت و رؤیای او مربوط به سلطۀ سریع کورش بر جهان، حاکی از اقتدار و قدرت خداوند است (آیۀ 4). در آیات 8 تا 20 خداوند آزادی و رهایی را به اسرائیل وعده می دهد و خدایان امت ها را به مبارزه می طلبد تا قدرت خود را درگفتن وقایع آینده نشان دهند.

این باب ها در برگیرندۀ نبوت بازگشت اسرائیل توسط کورش می باشند که تأکید خاصی بر قدرت بی مانند خدا در پیشگویی وقایع آینده دارد. کورش پادشاه فارس در فاصلۀ سال های 538 الی 529 ق.م. حکومت کرد. او به یهودیان اجازه داد تا به اورشلیم بازگردند و طی فرمان کتبی به آن ها اختیار داد تا معبد مقدس را بازسازی نمایند (دوم تواریخ 36: 22-23؛ عزرا 1: 1-4). اشعیا در سال های بین 745 الی 695 یعنی بیش از 150 سال قبل از زمان کورش این امر را نبوت کرد. در این باب اشعیا او را با نام ذکر می کند و پیشگویی می کند که او معبد را بازسازی خواهد کرد. معبدی که در زمان اشعیاء هنوز ویران نشده بود.

هدف اصلی این بابها این است که برتری بر خدایان امتها را با ذکر پیشگویی های وقایع آینده ثابت کند موضوعی که در تمام باب های 40 الی 48 به چشم می خورد (41: 21-24؛ 42: 8-9؛ 43: 9-13؛ 44: 6-8؛ 45: 20-21؛ 46: 9-11؛ 48: 3-7). ذکر نام کورش خیلی پیش از آن که او متولد شود به عنوان نمونه ای از قدرت خدا در «بیان چیزهایی که به وقوع خواهد پیوست» (45: 4-6) مطرح می شود. اگر این مطلب را به حساب «پیشگویی» نگذاریم، طبعاً هیچ ارتباطی با آن چه به خاطر آن گفته شده پیدا نمی کند. فرضیه هایی که این باب را به آثار نوشته شده در دوران اسارت نسبت می دهند در توجیه وحدت قراین و شواهد موجود، فرض ها و نظریات عجیبی را مطرح می سازند.

نیوت هایی که به صورت پیشگویی مطرح می شوند گویای این مطلب است که یکی از شروط و ویژگی های اصلی نبوت های اشعیا، الهی بودن آن ها است. او در بیان ضعف های بت ها و استهزاء عبادت کنندگان آن ها بسیار مستعد بود و اظهار می داشت که این بت ها حتی نمی توانند آن چه را که انسان قادر به انجام آن است انجام دهند یعنی نه می توانند ببینند و نه سخن بگویند و یا بشنوند. در عوض اشعیا اعلام می دارد، خدایی را که ما در قوم اسرائیل عبادت می کنیم، نه فقط قادر است آن چه را که بشر می تواند انجام دهد به عمل آورد بلکه او می تواند اموری را نیز که انسان عاجز از انجام آن ها است به جا آورد؛ از جمله پیشگویی آینده. سپس اشعیا از امت ها دعوت می کند تا جمع شده به مقایسۀ خدایان بپردازند. او آن ها را مورد سؤال قرار می دهد که آیا قومی در تاریخ خود، امری را سراغ دارد که آن را از پیش اعلام نموده و در آینده رخ داده باشد؟ در ادامه اضافه می کند: اما ما در تاریخ ملی خود، نمونه هایی را داریم حاکی از آن که در گذشته نبوت ها و پیشگویی هایی جریان داشته اند که بعدها به ترتیب واقع شده اند. نگارندۀ کتاب که در دست دارید میل دارد همان سؤال را امروزه نیز مطرح نماید که: آیا جایی، غیر از کتاب مقدس، در تاریخ این جهان پهناور سراغ دارید که از گذشته های خیلی دور تمام جریان مذهبی بشر را از ابتدا پیشگویی کرده باشد؟

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222