ملکوت خدا و نقش ایمانداران به مسیح در این ملکوت

ملکوت خدا

“لیکن هرگاه من به روح خدا دیوها را اخراج می کنم هر آینه ملکوت خدا بر شما رسیده است”. (متی 12: 28)

طبیعت ملکوت:

ملکوت خدا (آیا آسمان)، ای ایده را به همراه خود دارد که خدا برای اثبات قدرت، جلال و عدالت خود در مقابل حکومت شیطان و وضعیت فعلی جهان به این دنیا خواهد آمد. این واقعه چیزی بیش از نجات یا کلیسا است و در واقع تجلی پر قدرت خدا در تمامی اعمال و خلقتش می باشد.

1) ملکوت در وهلۀ نخست اثبات قدرت الهی در عمل است.

خدا حکومت روحانی خود را بر روی زمین در قلبها و میان قوم خود آغاز کرده است (یوحنا 14: 23؛ 20: 22) و با قدرت به این جهان می آید (اشعیا 64: 1؛ مرقس 9: 1؛ 1قرنتیان 4: 20). نباید این قدرت را به جای قدرتی روحانی، قدرت اقتصادی یا سیاسی تصور کنیم. ملکوت خدا نه یک حکومت سیاسی-مذهبی و نه سلطه سیاسی یا اجتماعی بر حکومتهای این دنیا است (یوحنا 18: 36). خدا در آن زمان قصد ندارد که جهان را با فرضیات سیاسی یا اجتماعی یا با زور و اجبار رهایی داده یا اصلاح سازد (متی 26: 52؛ یوحنا 18: 36). دنیا در این عصر به صورت دشمن خدا و قوم او باقی خواهد ماند (یوحنا 15: 19؛ رومیان 12: 1-2؛ یعقوب 4: 4؛ یوحنا 2: 15-17). سلطنت خدا با قدرت و داوری قاطعانه، فقط در انتهای این عصر اتفاق خواهد افتاد (مکائیل 9: 11-21).

2) از آنجا که خدا با قدرت از خود دفاع خواهد کرد بحرانی در دنیا رخ خواهد داد.

تجلی قدرت خدا کاملاً سلطنت شریر (متی 4: 3؛ 12: 29؛ مرقس 1: 24) و هر شخصی را که از او پیروی می کند و یا با حکومت خدا مقابله می کند به وحشت و هراس خواهد انداخت (متی 3: 1-2؛ 4: 17؛ مرقس 1: 14-15). شرط لازم و ضروری برای ورود به ملکوت خدا “توبه و ایمان به انجیل است” (مرقس 1: 15).

3) برخورد با دنیا به وسیلۀ قدرت الهی شامل موارد زیر است:

الف) قدرت روحانی بر حکومت و سلطنت شیطان (متی 12: 28؛ یوحنا 18: 36). یعنی آمدن ملکوت با آغاز نابودی حکومت شیطان (یوحنا 12: 31؛ 16: 11) و رهایی انسان از دیوها (مرقس 1: 34، 39؛ 3: 15-14؛ اعمال 26: 18) و از گناه (رومیان 6) همراه است.

ب) قدرت ظهور معجزات و شفای بیماران (متی 4: 23؛ 9: 35؛ اعمال 4: 30؛ 8: 7).

پ) موعظۀ انجیل، الزام به گناه، عدالت و داوری (متی 11: 5 و یوحنا 16: 8-11؛ اعمال 4: 33).

ت) نجات و تقدس آنانی که توبه کرده و به انجیل ایمان آورده اند (یوحنا 3: 3؛ 17: 17؛ اعمال 3: 40-38؛ 2قرنتیان 6: 14-18؛ و به موضوع جدایی روحانی ایمانداران، رجوع کنید).

ث) تعمید در روح القدس برای قدرت شهادت دادن به مسیح (اعمال 1: 8؛ 2: 4).

4) دلیل اصلی برای اینکه کسی ملکوت خدا را در زندگی خود تجربه کرده است، داشتن زندگی منطبق با “عدالت و سلامتی و خوشی در روح القدس” است (رومیان 14: 17).

5) ملکوت خدا دارای دو جنبۀ حال و آینده است.

گرچه حکمت خدا و قدرت وی کاملاً به عینیت در نیامده است ولی ملکوت خدا یک واقعیت انکار ناپذیر است (مرقس 1: 15؛ لوقا 18: 16-17؛ کولسیان 1: 13؛ عبرانیان 12: 28). کار و تأثیر شیطان و مردمان شریر تا پایان این دوران ادامه خواهد یافت (1تیموتائوس 4: 1؛ 2تیموتائوس 3: 1-5؛ مکاشفه 19: 20-19: 19). ظهور جلال، قدرت ملکوت خدا در آینده در هنگام بازگشت مسیح برای داوری جهان اتفاق خواهد افتاد (متی 24: 30 و لوقا 21: 27 و مکاشفه 19: 11-20 و 20: 1-6). وقوع کامل ملکوت با پیروزی نهایی مسیح بر تمام قدرتهای شریر و سپردن ملکوت به انجام خواهد رسید (1قرنتیان 15: 24-28 و مکاشفه 20: 7-21؛ مرقس 1: 15).

نقش ایمانداران در ملکوت:

در عهد جدید به فراوانی در مورد نقش ایمانداران در ملکوت خدا سخن گفته شده است:

1) این وظیفۀ ایمانداران است که پیوسته ملکوت خدا را با تمام تجلی آن جستجو کرده و تشنه و مشتاق حضور خدا و قدرت وی در زندگی خودشان و اجتماع مسیحیان باشند (متی 5: 10؛ 6: 33).

2) در متی 11: 12 عیسی اطلاعات بیشتری در مورد طبیعت ملکوت در اختیار ما قرار می دهد. در آنجا او نشان می دهد که ملکوت فقط به وسیلۀ قوم توانمندی ربوده خواهد شد که از گناهان نژاد بشر دوری کرده و به سوی مسیح، کلام و  طریق عادلانۀ او بازگشت کرده اند. علی رغم بهایی که باید پرداخت چنین انسانهایی با جدیت ملکوت و قوت آن را جستجو می کنند. به عبارت دیگر تجربۀ ملکوت آسمان و تمام برکات آن احتیاج به جد و جهد و تلاش مداوم دارد، یعنی جنگ ایمان همراه با قدرتی که در مقابل شیطان، گناه و اجتماع فاسد مقاومت و ایستادگی می کند.

3) ملکوت خدا برای آنانی که به ندرت دعا کرده، خود را با دنیا منطبق ساخته، کلام را فراموش کرده و تشنگی روحانی ندارند، نیست. ملکوت خدا برای مردانی چون یوسف (پیدایش 39: 9)، ناتان (3سموئیل 12: 7)، ایلیا (1پادشاهان 18: 21)، دانیال و سه دوستش (دانیال 1: 8؛ 3: 16-18)، مرد خای (استر 3: 4-5)، پطرس و یوحنا (اعمال 4: 19-20)، استیفان (اعمال 6: 8؛ 7: 51) و پولس (فیلیپیان 3: 14-13) و زنانی چون دبوره (داوران 4: 9)، روت (روت 1: 16-18)، استر (استر 4: 16)، مریم (لوقا 1: 35-26)، حنا (لوقا 2: 36-38) و لیدیه (اعمال 16: 14-15، 40) است.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس