معرفی عهد جدید: رساله به غلاطیان (فصل چهاردهم)
معرفی عهد جدید
رساله به غلاطیان
دومین رساله‌ای که بر اثر مناقشه در مورد حفظ شریعت نوشته شد، رسالۀ پولس به غلاطیان بود. رسالۀ یعقوب از نقطه نظر یک یهودی جدی که از اهمال در مورد اصول اخلاقی و سوء استفاده از “شریعت کامل آزادی” (۲۵:۱) خودداری می‌ورزد نوشته شده بود ولی رسالۀ غلاطیان توسط پولس مدافع آزادی از شریعت نوشته شد که متوجه شده بود که هیچ‌کس – خواه یهودی و یا غیریهودی – نمی‌تواند با تلاش شخصی در حفظ اصول اخلاقی از گناهان خود نجات یابد. به همین دلیل رسالۀ غلاطیان “اعلامیۀ آزادی روحانی” خوانده شده است زیرا اعلام می‌دارد: «مسیخ ما را از لعنت شریعت فدا کرد چونکه در راه ما لعنت شد…تا وعدۀ روح را به وسیلۀ ایمان حاصل کنیم» (غلاطیان ۱۳:۳و۱۴).
مقصد
غلاطیه در ابتدا نام نواحی شمالی آسیای صغیر بود که قبایل مهاجم گُل در قرن سوم قبل از میلاد در آنجا ساکن شدند و سالها حکومت مستقلی داشتند ولی به‌تدریج در میان ساکنان محل حل شدند و بعد از تغییرات متعدد سیاسی بالاخره در سال ۲۵ قبل از میلاد این ناحیه به تصرف روم درآمد. رومی‌ها این قسمت شمالی را با ناحیه‌ای وسیع ادغام نمودند و آن را استان غلاطیه خواندند. پس غلاطیه در تحت فرمانروایی روم هم به غلاطیۀ اصلی که توسط قبایل مهاجم گُل تأسیس شد گفته می‌شد و هم به استان غلاطیه که شامل شهرهای انطاکیه و ایقونیه و دربه و لستره در جنوب بود.
وقتی پولس این رساله را به کلیساهای غلاطیه نوشت مقصودش کدام ناحیه بود (غلاطیان ۲:۱)؟ این نام در عهد جدید در هفت قسمت به کار برده شده است. در غلاطیان ۲:۱و۱:۳ اعصای کلیساها مورد خطاب هستند ولی هیچ اشاره‌ای به محل سکونت آنها نشده است. در ۱قرنتیان ۱:۱۶ پولس از “کلیساهای غلاطیه” سخن می‌گوید که از آنها برای نیازمندان اورشلیم اعانه خواسته بود. در همین مورد به مکادونیه (۵:۱۶) و به اخاییه (۱۵:۱۶) و به آسیا (۱۹:۱۶) اشاره می‌نماید. چون این سه محل در استان رومی غلاطیه قرار دارند احتمال دارد که این رساله به کلیساهای استان رومی غلاطیه فرستاده شده باشد.
دو اشارۀ دیگری که به غلاطبه وجود دارد در اعمال رسولان است. اولی اعمال ۶:۱۶ است که می‌گوید: «و چون از فریجیه و دیار غلاطیه عبور کردند…» این جمله را می‌توان اینطور ترجمه کرد: «از ناحیه فریجیه و غلاطیه عبور کردند» و یا «از کشور فریجیه – غلاطیه”. چون پولس و همراهانش به طرف غرب مسافرت می‌کردند حتماً این ناحیه نزدیک آسیا و میسیا بود که نمی‌توانستند به آن وارد شوند زیرا روح‌القدس آنها را منع کرد. اشارۀ دوم در اعمال ۲۳:۱۸ یافت می‌شود: «در ملک غلاطیه و فریجیه جابه‌جا می‌گشت”» در اینجا همان جمله‌بندی وجود دارد ولی غلاطیه جلوتر است. شاید هر دو اشاره‌ای است به کشور کوهستانی در مرز غلاطیه که از نظر قومی فریجیه خوانده می‌شد. مقصود لوقا و پولس از لغت غلاطیه، خواه هر دو عیناً یکی باشد یا نه، آنچه مسلم است این است که هر دو اشاره به ناحیه‌ای می‌نمایند که در استان رومی غلاطیه قرار داشت. سؤالی که پیش می‌آید این است: آیا رسالۀ غلاطیان به کلیسای جنوبی استان، که پولس و یرنابا در مسافرت اول بشارت دادند، نوشته شد و یا به کلیساهای غلاطیۀ اصلی که در دومین و سومین مسافرت‌ها تأسیس شدند؟
نظر دوم که قدیمی‌تر است مورد قبول لایتفوت و عده‌ای دیگر از علمای علم الاهی است. آنها اظهار می‌دارند که مسافرت پولس به غلاطیۀ اصلی در دومین سفر بشارتی وی انجام شد و آن وقتی بود که وی نواحی جنوبی دربه و لستره و ایقونیه را ترک نمود و به طوری‌که در اعمال ۶:۱۶ مذکور است «از فریجیه و دیار غلاطیه» عبور کرد.طبق این نظر پولس نواحی قدیمی غلاطیه را که شامل شهرهای پسینوس و آنکرا و تاویوم بود دور زد و بالاخره بعد از مسافرتی طولانی به ترواس رسید سفر دیگری شبیه همین مسافرت در سومین سفر بشارتی در اعمال ۲۳:۱۸ مذکور است. نظر دیگر که به نظریۀ جنوب غلاطیه معروف است مورد دفاع سِر ویلیام رمزی است. وی عقیده دارد که مقصود از کلیساهای غلاطیه عبارت است از کلیساهایی که در مسافرت اول پولس در انطاکیۀ پیسیدیه، ایقونیه، دربه و لستره تأسیس یافتند و در مسافرتهای بعدی مورد بازدید قرار گرفتند (اعمال ۱:۱۶-۶و ۲۳:۱۸). بازدید مجدد از این کلیساهای جنوبی به این معنی نیست که پولس در مسافرت اخیر خود به شهرهای شمالی سرکشی نکرده است زیرا از اعمال ۲:۱۶و۴و۶ چنین برمی‌آید که پولس نواحی اطراف دربه و لستره را طی کرد و بعد از آن از سرحد فریجیۀ غلاطیه به میسیا و بطنیا و از آنجا به طرف غرب به ترواس رفت.
علت اهمیت این دو نظریه این است که اگر تئوری جنوf غلاطیه را قبول کنیم تاریخ نوشته شدن رسالۀ غلاطیان جلوتر خواهد بود. اگر تاریخ نوشته شدن رساله به غلاطیان بعد از رفتن پولس به غلاطیه در دومین و سومین سفر بشارتی وی باشد، که این تاریخ مدتها بعد از اورشلیم است، توضیح این مسئله مشکل خواهد بود که چرا پولس برای قطع مناقشه در مورد شزیعت و فیض هیچ اشاره‌ای به تصمیم شورای ادرشلیم نکرده است. اگر رسالۀ غلاطیان بعد از شورای اورشلیم نوشته شده بود پولس رسول حتماً این موضوع را ذکر می‌کرد که آن شورا غیریهودیان را در مورد شریعت آزاد گذارده است. پس معلوم می‌شود رسالۀ غلاطیان قبل از شورای اورشلیم نوشته شده است.
این نظر به وسیلۀ محتوای رساله نیز تأیید می‌گردد. پولس شرح حال خود را تا موقع نوشتن رساله ذکر می‌نماید. وی دربارۀ این موضوعات سخن می‌گوید: چگونه ایمان آورد و برای خدمت دعوت شد (۱۵:۱و۱۶)، توقفش در دمشق (۱۷:۱)، اولین مسافرت به اورشلیم (۱۸:۱)، خدمات در سوریه و قیلیقیه (۲۱:۱)،مسافرت به اورشلیم همراه برنابا (۱:۲-۱۰) که یا «مسافرت در موقع قحطی» مذکور در اعمال ۳۰:۱۱ است و یا شورای اورشلیم مذکور در اعمال باب ۱۵. اگر فرض کنیم که مقصود از مسافرت به اورشلیم همراه با برنابا همان شورای اورشلیم است این مسئله پیش می‌آید که چرا در رساله هیچ اشاره‌ای به تصمیمات مهم شورای مزبور وجود ندارد. اگر مسافرت مزبور همان مسافرت در موقع قحطی باشد، روشن می‌گردد که چرا برنابا و پولس خود را در انطاکیه آزاد می‌دیدند و چرا پولس در مسافرتهای بعدی در مورد کمک به فقرا تأکید می‌کرد. اگر رسالۀ غلاطیان قبل از شورای اورشلیم نوشته شده باشد توضیح مخالفت با پطرس (غلاطیان ۱۱:۲ به بعد) خیلی آسان‌تر خواهد بود زیرا اگر تصمیمات شورای اورشلیم به کلیساها ابلاغ شده بود، این واقعه در انطاکیه روی نمی‌داد.
تاریخ
پس اگر نظریۀ ارسال به کلیساهای جنوب غلاطیه پذیرفته شود، این نتیجه حاصل خواهد گردید که پولس و برنابا در اولین سفر بشارتی خود در شهرهای جنوب غلاطیه موعظه کردند و در مراجعت کلیساهایی با شرکت ایمانداران سازمان دادند (اعمال ۲۱:۱۴-۲۳) و این مسافرت در سال ۴۸ میلادی پایان یافت. بعد از مراجعت آنان به انطاکیه، پطرس به آن شهر رفت و علناً با ایمانداران غیریهودی نشست و برخاست کرد. ولی به زودی عده‌ای از اورشلیم از جانب یعقوب که طرفدار حفظ شریعت بودند به انطاکیه آمدند و تأکید نمودند که تا این ایمانداران غیریهودی ختته نشوند نجات نخواهند یافت (۱:۱۵). پطرس، که از آنها ترسیده بود، از غذا خوردن با غیریهودیان خودداری کرد. در عین حال همین مناقشه در غلاطیه هم با تحریک یهودیان آنجا که قوی بودند آغاز شده بود (۲:۱۴). پس پولس قبل از تشکیل شورای اورشلیم این نامه را به کلیساهای غلاطیه نوشت تا موضوعی را که قرار بود در شورای مزبور بحث شود به اطلاع آنها برساند. این فرضیه به وسیلۀ مقایسۀ سخنرانی پطرس در اعمال ۷:۱۵-۱۱ با محتوای رساله به غلاطیان تا حدی تأیید می‌گردد. تأکید پطرس بر روی دعوت و تجربۀ شخصی، دلایل علم الاهی و روشن شدن فیض و رحمت الاهی مطابق است با فهرست کلی غلاطیان و منعکس کنندۀ سخنان پولس با وی است که در باب دوم غلاطیان مذکور است. اگر این فزضیه صحیح باشد می‌توان گفت که رسالۀ غلاطیان در انطاکیه درست قبل از شورای اورشلیم در سال ۴۸ یا ۴۹ میلادی نوشته شده است.
البته تمام علمای علم الاهی با این فرضیه موافق نیستند و در عین حال باید دانست که این فرضیه خالی از اشکال هم نیست. چند مسئله در مورد ترتیب تاریخی وقایع وجود دارد. اگر مسافرت به اورشلیم در دورۀ قحطی که مطالب مذکور در غلاطیان ۱:۲-۱۰ با آن یکی دانسته شده است چهارده سال بعد از اولین مسافرت پولس به اورشلیم انجام شده باشد و اگر پولس سه سال قبل از آن ایمان آورده باشد، با این حساب تاریخ ایمان آوردن او ۳۱ میلادی خواهد بود. در حالی که مسافرت مزبور نمی‌تواند خیلی دیرتر از ۴۶ میلادی انجام شده باشد و اگر قسمتی از سال را هم یک سال تمام حساب کنیم فاصلۀ بین آن و زمان ایمان آوردنش می‌باید لااقل پانزده سال باشد. در آن صورت ایمان آوردن پولس می‌بایستی حدود سال بعد از مصلوب شدن مسیح باشد. اگر غلاطیان ۱:۲-۱۰ را نظر شخصی در مورد شورای اورشلیم بدانیم مشکلات مربوط به ترتیب تاریخی و جتبه‌های روانی موضوع شدیدتر خواهد گردید.
جدول زیر ترتیب قابل قبول وقایع مزبور را نشان می‌دهد:
جدول ترتیب تاریخی وقایع قسمت اول زندگی پولس
واقعه منبع تاریخ
رستاخیز مسیح: پنتیکاست اعمال ۳:۱و۵و۱:۲ ۳۰ میلادی
ایمان آوردن پولس در دمشق اعمال ۱:۹-۱۸ ۳۱/۳۳ میلادی
مسافرت به عربستان غلاطیان ۱۷:۱
مراجعت به دمشق
اولین مسافرت پولس به اورشلیم ۱۸:۱ ۳۳/۳۵ میلادی
ملاقات با پطرس
اقامت پانزده روزه در شهر
رفتن به سوریه و قیلیقیه ۲۱:۱
خدمات اولیه در انطاکیه
دومین مسافرت به اورشلیم ۱:۲-۱۰ ۴۶ میلادی
همراه برنابا و تیطس
بر اثر الهام الاهی
ملاقات خصوصی
شکایت در مورد برادران کذبه
موافقت با یعقوب و پطرس و یوحنا فاصلۀ زمانی ذکر نشده است
اولین مسافرت بشارتی ۱۱:۲ به بعد
آمدن پطرس
مناقشه
نوشتن رساله به غلاطیان
شورای اورشلیم اعمال ۱:۱۵-۳۵ ۴۸ یا ۴۹ م.
محتوا
رساله به غلاطیان اعتراضی است علیه فساد انجیل مسیح، نه یک مقاله در مورد وقایع تاریخی آن زمان. حقیقت اساسی در مورد عادل شدن به وسیلۀ ایمان نه به وسیلۀ اعمال شریعت، بر اثر تأکید پیروان شریعت مبنی بر اینکه ایمانداران به مسیح اگر می‌خواهند در حضور خدا کامل باشند باید شریعت را حفظ نمایند، در تاریکی مانده بود. وقتی پولس متوجه شد که این تعلیم غلط به تدریج به کلیساهای غلاطیه وارد می‌شود و آنها را از آزادی مسیحی محروم می‌سازد، رسالۀ توبیخ‌آمیز و هیجان‌انگیز خود را به رشتۀ تحریر درآورد.
از لحن رساله بوی جنگجویی به مشام می‌رسد. نویسنده خشمگین به نظر می‌آید. هر چند این خشم، شخصی نیست بلکه به خاطر اصول روحانی است. «بلکه هرگاه ما هم یا فرشته‌ای از آسمان انجیلی غیر از آنکه ما به آن بشارت دادیم به شما رساند اناتیما باد» (۸:۱). این بود فریاد پولس که به وسیلۀ آن غلاطیان را به خاطر قبول عقاید غلط پیروان شریعت توبیخ می‌کرد.
فهرست مطالب
تقسیم‌بندی مطالب رساله به غلاطیان متقارن و منطقی است:
غلاطیان، دفاع از آزادی مسیحی
مقدمه ۱:۱-۹
سلام: اساس آزادی ۱:۱-۵
وضع: خطر از دست دادن آزادی ۶:۱-۹
قسمت اول- استدلال از شرح زندگی: مکاشفۀ مستقل ۱۰:۱-۲۱:۲
مستقل از تعالیم بشری ۱۰:۱-۱۷
مستقل از کلیساهای یهودی‌نژاد ۱۸:۱-۲۴
مستقل از برادران طرفدار یهود ۱:۲-۱۰
مستقل از فشار رسولان ۱۱:۲-۱۸
مستقل از اغراض شخصی ۱۹:۲-۲۱
قسمت دوم- استدلال علم الاهی: شکست شریعتی بودن ۱:۳-۳۱:۴
از تجربۀ شخصی ۱:۳-۵
از تعالیم عهد عتیق ۶:۳-۱۴
از مقدم بودن وعده ۱۵:۳-۲۲
از برتری ایمان کامل ۲۳:۳-۷:۴
از خطر برگشت ۸:۴-۱۱
از مقایسۀ محرک‌ها ۱۲:۴-۲۰
از مقایسۀ بندگی و آزادی ۲۱:۴-۳۱
قسمت سوم- استدلال عملی: نتایج آزادی ۱:۵-۱۰:۶
مطالب مقدماتی ۱:۵
نتایج شریعتی بودن ۲:۵-۱۲
تعریف آزادی ۱۳:۵-۱۵
رفتار شخصی ۱۶:۵-۲۴
رفتار اجتماعی ۲۵:۵-۱۰:۶
خاتمه ۱۱:۶-۱۸
محرک آزادی: صلیب ۱۱:۶-۱۶
بهای آزادی: رنج و زحمت ۱۷:۶
دعای فیض آزادی ۱۸:۶
ارزیابی
اگر نظریه مربوط به زودتر نوشته شدن رسالأ غلاطیان را بپذیریم، این رساله قدیمی‌ترین نوشته‌ای خواهد بود که از پولس رسول به دست ما رسیده است. این رساله خلاصه‌ای است از قلب و جوهر انجیل که پولس رسول در میان غیریهودیان موعظه می‌کرد (غلاطیان ۲:۲) در آن نشان می‌دهد که مسئلۀ اصلی برای انسان آن است که در حضور خدا مقام اصلی خود را به دست آورد. چون انسان «به وسیلۀ اعمال شریعت عادل شمرده نمی‌شود» (۱۶:۲)، به همین دلیل باید شخص دیگری این مقام را برای وی کسب نماید. مسیح این مقام را به انسان بخشیده است زیرا «خود را برای گناهان ما داد تا ما را از این عالم حاضر شریر…خلاصی بخشد» (۴:۱). این مقام برای کسانی آماده شده است که با تمام قلب به او ایمان می‌آورند زیرا وعده‌ای که از ایمان به عیسای مسیح حاصل می‌شود به ایمانداران عطا می‌گردد (۲۲:۳). این مقام یک فرضیۀ قانونی که به طور ظاهری و تشریفاتی اعطا گردد نیست بلکه از طریق اتحاد با مسیح جزیی از وجود ما می‌شود. «با مسیح مصلوب شده‌ام ولی زندگی می‌کنم لیکن نه من بعد از این بلکه مسیح در من زندگی می‌کند و زندگانی که الحال در جسم می‌کنم به ایمان به پسر خدا می‌کنم که مرا محبت نمود و خود را برای من داد» (۲۰:۲). پس نجات عبارت است از عطای زندگی جدید و تنها به معنی اجرای قوانین زندگی جدید نیست.
بدین‌طریق رسالۀ یعقوب و رسالۀ غلاطیان دو جنبه از حیات مسیحی را نشان می‌دهند که در اولین نظر متضاد به نظز می‌آیند ولی در واقع مکمل یکدیگر هستند. در رسالۀ یعقوب تأکید شدیدی بر روی اخلاق مسیحی وجود دارد و به وسیلۀ ثمرات آن است که وجود ایمان ثابت می‌شود. معهذا یعقوب مانند پولس در مورد لزوم تغییر ذات انسان به وسیلۀ فیض و لطف الاهی تأکید می‌کند زیرا می‌فرماید: «او محض ارادۀ خود ما را به وسیلۀ کلمۀ حق تولید نمود تا ما چون نوبر مخلوقات او باشیم» (یعقوب ۱۸:۱). غلاطیان در مورد قدرت انجیل که اخلاق مسیحی را تولید می‌کند، تأکید می‌نماید. «مسیح ما را از لعنت شریعت فدا کرد چونکه در راه ما لعنت شد...تا برکت ابراهیم در مسیح عیسی بر امت‌ها آید و تا وعدۀ روح را به وسیلۀ ایمان حاصل کنیم» (غلاطیان ۱۳:۳و۱۴). پولس به اندازۀ یعقوب در مورد اخلاق تأکید می‌نماید زیرا می‌فرماید: «زنهار آزادی خود را فرصت جسم مگردانید بلکه به محبت یکدیگر را خدمت کنید» (۱۳:۵). این دو جنبۀ حیات مسیحی، مانند دو طرف سکه باید همیشه با هم باشند.
بدین‌طریق خدمت و مأموریت در میان غیریهود، با اعلام وسیع حقایق مسیحی، آغاز شد. اعتقاد به عادل شدن به وسیلۀ ایمان جدا از شریعت مورد قبول کلیسا واقع گردید. مسیحیت برای ورود به عصر جدید آماده بود.
برگرفته از کتاب معرفی عهدجدید (انتشارات حیات ابدی)
نوشتۀ مریل سی تنی
ترجمۀ ط. میکائیلیان
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
