مزامیر تسبیح (هَلِّل)، مزامیر درجات، مزامیر شکرگزاری، مزامیر هللویاه

مزامیر 120-134 مزامیر درجات

این مزامیر، سرودهای عروج یا سرودهای زیارتی نیز نامیده شده اند. اعتقاد بر این است که این مزامیر برای موسیقی آوازی تنظیم شده اند که توسط زائران شهر اورشلیم که برای شرکت در اعیاد مذهبی به آن جا می رفتند، سراییده می شدند؛ و یا هنگامی که از 15 پله ای که آن ها را به محدودۀ مردان (در معبد سلیمان) می رساند بالا می رفتند. عنوان عروج نیز که به این مزامیر داده شده شاید اشاره به صدای بالا و ملکوتی باشد که به هنگام سرایش آن ها استفاده می شد.

مزمور 120: دعایی است به جهت رهایی و توسط کسی که دور از صهیون بوده و در میان انسان های حیله گر و خیانت کار زندگی می کند، سروده شده است.

مزمور 121: احتمالاً این سرود توسط زائران وقتی نگاهشان به کوه های اورشلیم می افتاد، سروده می شد.

مزمور 122: احتمالاً زائران این مزمور را به هنگام نزدیک شدن به دروازۀ معبد که در درون شهر قرار داشت می سرودند.

مزمور 123: و این مزمور را در حالی که زائران چشمان خود را بر خداوند دوخته بودند تا بر آن ها کَرَم فرماید، در داخل معبد می سرودند.

مزمور 124: سرود ستایشی و شکرگزاری برای اعانت و نجات های متعدد قوم در شرایط و زمان های بحرانی و خطرناک.

مزمور 125: سرودی در خصوص توکل. چنان که کوه ها گرداگرد اورشلیم است، همچنان خداوند گرداگرد قوم خود می باشد.

مزمور 126: سرود شکرگزاری به سبب مراجعت از اسارت. چنین به نظر می رسد که آن ها مثل خواب بینندگان شده اند.

مزمور 127: به نظر می رسد ترکیبی از دو شعر باشد، یکی در مورد ساختن خانۀ خدا و دیگری در مورد تشکیل خانه و خانواده، این مزمور از سرودهای سلیمان است.

مزمور 128: سرودی در مورد ازدواج. ادامۀ بخش پایانی مزمور 127 می باشد. خانوادۀ روحانی اساس خوشبختی و سعادت ملی و قومی می باشد.

مزمور 129: دعای اسرائیل به جهت خلاصی از دست دشمنان می باشد که چندین نسل پیاپی قوم را اذیت رسانده اند.

مزمور 130: منتظر خداوند می باشیم. این مزمور تضرعی است در طلب رحمت خدا. از مزامیر انابتی به شمار می رود.

مزمور 131: مزموری است که در خصوص توکل توأم با فروتنی کودکانه بر خداوند. مزمورنگار، جان خود را مثل بچه ای که در آغوش مادر است، در خداوند آرام و ساکت می سازد.

مزمور 132: تکرار و تأکید بر وعدۀ لایتغیر خداوند به داود در خصوص پایدار ساختن کرسی او و فرزندانش.

مزامیر 133 و 134: مزموری در مورد محبت برادرانه و سکونت دایمی با یکدیگر. و همچنین مزموری در خصوص ناظران شبانگاه خانۀ خداوند.

مزامیر 135-139 مزامیر شکرگزاری

مزمور 135: سرود ستایشی به سبب اعمال عجیب خدا در خلقت و تاریخ. فی المثل: لجّه ها، رعد و برق ها، بادها و آیات و معجزات در مصر و بیابان.

مزمور 136: ظاهراً در تکمیل مزمور 135 و دربارۀ اعمال عجیب و عظیم خدا در خلقت و اسرائیل می باشد که دارای بندگردان بوده و برای تهلیل خوانی تنظیم شده است. عبارت «رحمت او تا ابدالآباد است» در هر بیت گنجانده شده است. از مزامیر شکرگزاری بوده که در ابتدای عید فصح سراییده می شد و یکی از سرودهای ویژۀ معبد به شمار می رفت (اول تواریخ 16: 41؛ دوم تواریخ 7: 3 و 20: 21؛ عزرا 3: 11).

مزمور 137: مزمور دوران اسارت می باشد. اسیران در زمین بیگانه، تشنۀ سرزمین خود بودند. نابودی آنان که ایشان را به اسیری برده اند، قطعی است. این مزمور در زمرۀ سرودهای شکرگزاری نمی باشد. اما همچون سرود 126، پس از بازگشت اسارت و مراجعت به وطن نوشته شده است از این رو سرشار از شکرگزاری می باشد.

مزمور 138: سرود شکرگزاری بوده که ظاهراً به دلیل برخی دعاهای مستجاب شدۀ برجسته، سروده شده است.

مزمور 139: حضور مطلق و گستردۀ خدا و معرفت دانش نامحدود او. او بر تمام افکار، سخنان و اعمال ما آگاه است و هیچ چیز از او مخفی نمی باشد. جملۀ آخر این مزمور یکی از ضروری ترین دعاهای موجود در کتاب مقدس می باشد.

مزامیر 146 الی 150 مزامیر هللویاه

این مزامیر به مزامیر «هللویاه» معروفند، زیرا این کلمه که به معنی «خدا را حمد گویید» می باشد، در آغاز و پایان هر یک از این مزامیر دیده می شود. این کلمه اغلب در سایر مزامیر نیز به کار رفته است.

وجود برجستۀ کلمۀ هللویاه که در کتاب مزامیر به اوج خود می رسد، در آخرین کتاب از کتاب مقدس نیز به چشم می خورد. سرایندگان سرود نجات در آسمان این کلمه را بر زبان می آورند (مکاشفه 19: 1، 3، 4 و 6).

مزمور 146: خداوند سلطنت می کند. تا زنده هستم خداوند را حمد خواهم گفت. مادامی که وجود دارم خدای خود را خواهم سرایید.

مزمور 147: ای تمامی موجودات، خداوند را تسبیح بخوانید. خداوند را با تشکر بسرایید. اسرائیل، خداوند را حمد بگوید. ای صهیون خدای خود را حمد بگو.

مزمور 148: ای همۀ فرشتگان، خدا را تسبیح بخوانید. ای آفتاب و ماه و همۀ ستارگان او را تسبیح بخوانید. ای آسمان ها فریاد برآورید. هللویاه!

مزمور 149: هللویاه! ای جماعت مقدسان، او را تسبیح بخوانید. به جهت وجد و سرور، او را بسرایید. ای صهیون شادی نما. هللویاه.

مزمور 150: هللویاه! خداوند را با بربط و عود تسبیح بخوانید. هر که روح دارد خداوند را تسبیح بخواند. هللویاه!

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222