فهرست و معانی اسامی کتاب مقدس: پولس رسول

پولس (کوچک)                            اعمال 13: 9                                   Paul

اسرائیلی و از قبیلۀ بنیامین، ارامی زبان، از نظر شریعت فریسی و متولد شهر طرسوس بوده است (فیلیپیان 3: 5-6؛ غلاطیان 1: 14؛ اعمال 21: 39). در همان اوایل زندگیش طرسوس را ترک گفت و به مدت هشت تا ده سال از زندگی خود را در سوریه و قیلیقیه گذراند (غلاطیان 1: 21-2: 1؛ اعمال 9: 30). این اقامت، وی را برای خدمت در بین امتها آماده ساخت. از شهروندان رومی محسوب می گردید (اعمال 16: 37-39؛ 22: 25-28). پولس از اهمیت طرسوسی (اعمال 21: 39) و رومی بودن خود به خوبی آگاهی داشت (اعمال 22: 25-28). پولس شهروند رومی بودن خود را از پدر به ارث برده بود. این مسئله برای وی دارای مزیت های زیر بوده است:

1) حق دعوی به قیصر (اعمال 25: 11).

2) مصون بودن از مصلوب شدن که بدترین شکل تنبیه در آن زمان محسوب می گردید.

3) مصونیت در قبال تازیانه به جهت تنبیه، برخلاف آنچه که بر سر عیسی مسیح آوردند (متی 27: 26-24).

او به کلیسای خداوند جفا می رساند و به گفتۀ خودش آن را ویران می ساخت (غلاطیان 1: 13). در آن زمان اعمال خود را خدمت به خدا تصور کرده و قصد او از این کار خشنودی خدا بود (فیلیپیان 3: 6). او شاهد سنگسار شدن اولین شهید مسیحیت، استیفان بود (اعمال 7: 58-8: 1). خانه به خانه مسیحیان را دستگیر می کرد (اعمال 8: 3؛ 9: 1-12؛ 22: 4؛ 26: 10-11) و در راه دمشق به جهت دستگیری و جفای مسیحیان با مسیح ملاقات کرد.

زندگی پولس ثابت می کند که او با مسیح قیام کرده ملاقات داشته است. زندگی او از آن روز به بعد دستخوش تحولات عظیم گردید (1قرنتیان 19: 1؛ 15: 8-15؛ غلاطیان 1: 15-17؛ اعمال 9: 3-8، 22: 11-6، 26: 18-12). اولین نشانۀ تغییر در پولس مطرح ساختن این سؤال از جانب وی بود: «خداوند، چه کنم؟» (اعمال 22: 10) پولس  پس از آن شروع به موعظه در کنیسه های دمشق کرد (اعمال 9: 1-2). تغییر عظیم دیگر در نگرش او نسبت به غیر یهود است. پولس خود را خادم امتها می دانست (غلاطیان 1: 16). تحول دیگر، تغییر در ارزشهای زندگی وی بود. او همه چیز را فدای شناخت خداوند خود عیسی مسیح می کرد (فیلیپیان 3: 7-14). ملاقات وی با مسیح را بعضی را حملۀ صرع، توهم یا حملۀ روانی می دانند اما تغییر در شخصیت پولس و زندگی او در همۀ جهات ثابت می کنند که حقیقتاً مسیح قیام کرده را ملاقات کرده است (1قرنتیان 15: 5-8).

سالهای زندگی وی پس از ملاقات با عیسی مسیح به چند دوره تقسیم می شود:

• نآنآن

1) سالهای سکوت که بیشتر از دوازده سال به طول کشید.

2) کار در انطاکیه.

3) سفرهای بشارتی.

4) سالهای حبس.

1) سالهای سکوت:

اطلاعات در مورد سالهای سکوت کم و ناچیز است (غلاطیان 1: 15-22؛ 2قرنتیان 11: 23-27، 32). موعظه در دمشق (اعمال 9: 20-22)، سفر به عربستان (غلاطیان 1: 17) فرار به اورشلیم (غلاطیان 1: 18؛ 2قرنتیان 11: 32-33؛ اعمال 9: 23-26) و برگشت به سوریه و قیلیقیه (طرسوس) (غلاطیان 1: 24-21؛ اعمال 9: 30)، از وقایع مهم سالهای سکوت هستند. بسیاری از مسائل در این دوران ناشناخته است: منظور از عربستان کجا می باشد؟ پولس در آنجا چه کارهایی انجام داد؟ چرا پولس در دمشق زندانی شد؟ علت ملاقات وی با پطرس و یعقوب چه بود؟

2) کار در انطاکیه:

زمانی که وی در طرسوس و بسیاری از قسمتهای دیگر سوریه و قیلیقیه به سر می برد انجیل به انطاکیه انتشار یافت (اعمال 11: 19021). در زمانی که وی در انطاکیه بسیار فعال بود روح القدس دستور داد تا او و برنابا را برای کاری که آنان را بدان منظور خوانده است، جدا نمایند (اعمال 13: 2). بدین ترتیب سفرهای بشارتی پولس آغاز شد.

3)سفرهای بشارتی:

سفرهای بشارتی وی حدود ده سال به طول انجامید. اکثر سفرهای وی به ایالت های روم، غلاطیه، مکادونیه، اخائیه و آسیا بوده است. پولس در نشر و گسترش مسیحیت تقریباً شیوۀ مشابهی را به کار می گرفت (اعمال 14: 21-23): 1- موعظۀ انجیل. 2- تشویق ایمانداران. 3- به کارگیری بزرگان در کلیسا و سازماندهی آن.

سفر اول بشارتی پولس: (اعمال 13: 1-14: 28)

«بشارت به امتها» (14: 27). نقطۀ شروع حرکت وی در  این سفر انطاکیه بود. منطقه ای که نقش بسیار مهمی در گسترش انجیل در میان امتها داشته است. پس از آن حرکت از بندر سلوکیه و توقف در بندری در قبرس به نام سلامیس (Salamis). او در کنیسۀ یهودیان موعظه کرد. اولین تماس او با امتها در آنجا وقوع پیوست. ملاقات با رومی ها نیز در پافس (Paphos) پایتخت و مرکز سکونت سرجیوس پولس والی با وجود مخالفتهای جادوگر یهودی، باریشوع، انجام شد (اعمال 13: 6-12؛ 8: 11-9). تا به اینجا، رهبر برنابا و سخنگو پولس بوده است، مرقس نیز ایشان را کمک می کرد. اما بعد از ترک قبرس، مرقس آنان را به قصد اورشلیم ترک کرد. علت بازگشت مرقس نامشخص است. از این هنگام پولس رهبر گروه محسوب می شد. در حرکت به طرف شمال به منطقۀ غلاطیه وارد شدند. در غلاطیه از چهار شهر انطاکیه (در پیسیدیه)، ایقونیه، لستره و دربه دیدن کرد.

سفر دوم بشارتی: (اعمال 15: 36-18: 22)

تجدید دیدار با کسانی که بشارت کلام را قبلاً به آنان رسانیده بود (اعمال 15: 36). پولس به علت مخالفت با برنابا بر سر بردن مرقس از وی جدا شده و همراه با سیلاس سفر خود را به طرف شمال سوریه و قیلیقیه ادامه داده و سفر دوم بشارتی خود را با ملاقات از شهرهای اخائیه بیشتر از آسیای صغیر مورد توجه وی قرار گرفت. تیموتاؤس را نیز در سفر به طرف لستره به همراه خود برد (اعمال 16: 3). در مکادونیه مرکز توجه کار وی به فیلیپی (اعمال 16: 4-12)، تسالونیکی (اعمال 17: 1-9) و بیریه (اعمال 17: 10-24) و در اخائیه توجه وی به دو شهر آتن (اعمال 17: 15-34) و قرنتس (اعمال 18: 18-1) معطوف بوده است.

سفر سوم بشارتی: (اعمال 18: 23-21: 14)

سفر دیگری به مناطق غلاطیه، فریجیه و بعد از آن به آسیا و شهر افسس داشت. او در آنجا دو یا سه سال اقامت کرد که طولانی ترین اقامت وی محسوب می گردد (اعمال 19: 8-10؛ 20: 30). قبل از پولس، اپلس از اهالی اسکندریه، مدتی در افسس مانده و به موعظه و تعلیم پرداخته بود (اعمال 18: 24-28). او همراه با پرسکله و اکیلا (اعمال 18: 18-19، 26) راه را برای کار و فعالیت پولس هموار ساخته بود. بعد از افسس، پولس به طرف ترواس حرکت کرد (2قرنتیان 2: 12-13). پس از آن به مکادونیه و یونان سفر کرده و سه ماه در آنجا ماند (اعمال 20: 30). در قرنتس نامه به رومیان را نوشت و در بازگشت به طر ف فیلیپی و ترواس در ملیتوس توقف نمود و بزرگان کلیسای افسس را ملاقات کرد (اعمال 20: 17-35). بعد از آن نیز به طرف صور و قیصریه حرکت کرد (اعمال 21: 3-6، 8-16). او به خوبی از آنچه در اورشلیم در انتظار او بود اطلاع داشت ولی حاضر بود برای خداوندش جانش را تسلیم کند (اعمال 21: 3). سرانجام نیر در اورشلیم دستگیر شد (اعمال 21: 27-36).

4) سالهای زندان: (اعمال 21: 15-28: 31)

پولس بعد از آزاد شدن از اولین اسارت خود (2تیموتائوس 4: 16-17)، به کریت (تیطس 1: 15) نیکاپولس  (تیطس 3: 12)، ترواس (2تیموتائوس 4: 13)، میلیتس و قرنتس (2تیموتائوس 4: 20) مسافرت کرد و دوباره دستگیر شد (2تیموتائوس 4: 6، 8، 18). بر طبق روایت، وی بین سالهای 64 تا 68 میلادی به شهادت رسید.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس