فهرست و معانی اسامی کتاب مقدس: مسیح

مسیح      مزمور 2: 2           Messiah

ترجمۀ کلمۀ Mashiah که ریشۀ ارامی دارد. ریشۀ عبری آن از فعل mesach به معنی «مسح کردن» است و در غالب ترجمه های انگلیسی به معنی «مسح شده» به کار می رود. در ترجمۀ King James کلمۀ Messiah فقط در کتاب دانیال (9: 25-26) و انجیل یوحنا (1: 31؛ 4: 25) یافت می شود. Mashiach سی و هفت بار در ترجمۀ King James به معنی «مسح شده» و در چهار قسمت از کلام خدا به معنی «کاهن اعظم که خدا مسح نمود» (لاویان 4: 3، 5، 16؛ 6: 22) و سی و سه بار به معنی «پادشاه» به کار رفته است. داود، شاؤل را مسیح خداوند می خواند و خود نیز به این لقب خوانده می شد. داریوش پادشاه فارس (اشعیا 45: 1) و پاتریاخ ها نیز به این لقب خوانده شده اند.

در عهد جدید کلمۀ کریستس نیز به معنی «مسح شده» به کار رفته است. به وعدۀ آمدن مسیح موعود اولین بار در پیدایش 3: 16 اشاره شده است. یکی دیگر از ابتدایی ترین نبوت ها در مورد او در زمانی ذکر شده که داود پسرانش را برکت داد (پیدایش 49: 10). شیلوه در این آیه به معنی «استراحت و آرامی» است. منظور از آمدن شیلوه، آرامی دهندۀ موعود از سلسلۀ یهودا است. غالب نبوت ها در مورد وی در ارتباط با سلطنت و پادشاهی داود ذکر شده است. اشعیا آمدن پسری را نبوت کرد که انصاف و عدالت را استوار خواهد ساخت و سلطنت وی حد و حصری نخواهد داشت و از نسل داود ظهور خواهد کرد (اشعیا 9: 2-7). او شاخه ای از یسی است که خصوصیات حکمت، فهم، مشورت، قوت، معرفت و داوری جهانی وی در کتاب اشعیا باب 11 توصیف شده است.

ارمیا نیز مسیح را به شاخه تشبیه کرده است (ارمیا 23: 5).

میکاه سلطنت وی را جاودانی و ظهور او را از بیت لحم نبوت کرد (میکاه 5: 2). او «به رخنه کننده یا باز کنندۀ راه» تشبیه شده است (میکاه 2: 13).

حزقیال نبوت می کند که داود مثل شاهزاده و شبانی خواهد آمد (خزقیال 34: 23-24). زکریا ورود مظفرانۀ وی را به اورشلیم و سوار بر کرۀ الاغ نبوت کرد (زکریا 9: 9).

نبوت های مکتوب در کلام خدا در مزامیر 2: 45، 72، 110 به وضوح از او سخن می گوید. در مزمور دوم خدا او را پسر خود معرفی می کند. مزمور 45 پادشاهی او را بزرگتر از سلیمان توصیف می کند و مزمور 2 او را بزرگتر از داود وصف می کند.

سلطنت جاودانی او در کتاب دوم سموئیل نیز نبوت شده است (2سموئیل 7: 13، 16). مزمور 89: 4 همانند مزمور 45 سلطنت جاودانی وی را توصیف کرده است. در آیۀ 36 این مزمور ثبات تخت سلطنت وی به ماه تشبیه شده است. مزمور 72: 5 نیز اشاره به سلطنت او دارد.

در مزمور 72 خصوصیت عدالت و رحمت مسیح و پادشاهی جهانی وی توصیف شده است.

مزمور 110 کهانت و پادشاهی وی را توصیف می کند.

او به عنوان بنده و خادم خدا معرفی شده است (اشعیا 42: 1-9؛ 49: 1-6؛ 50: 4-9؛ 52: 13-53: 12).

مرگ و مطرود شدن وی از جانب قومش توسط اشعیا نبوت شده است (اشعیا 53).

دانیال، زمان های آخر و ظهور وی را نبوت کرد (7: 13). منظور از پسر انسان در این آیه «انسان شده»  ابرهای آسمان وسیله ای در دستهای خداوند است.

موسی نیز آمدن وی را نبوت کرد (تثنیه 18: 15). احتمالاً زن سامری نیز در صحبت های خود با مسیح به این آیه اشاره کرده است (یوحنا 4: 25).

اشعیا به وی به عنوان ناجی و فدیه شده اشاره کرده است (اشعیا 35: 4؛ 40: 10؛ 59: 20). او خداوندی است که می آید تا سلطنت کند و بره های خود را خوراک داده و حفاظت نماید (اشعیا 40: 3-4؛ 9-11).

ملاکی نیز آمدن وی را بعد از آمدن نبی ای که راه او را هموار خواهد کرد، نبوت نمود (ملامی 3: 1).

عیسی مسیح در راه عموآس نیز به شاگردان خود اشاره کرد که تمامی وقایع زندگی او در کلام خدا مکتوب است (لوقا 24: 46-47). بسیاری از نبوت های مکتوب در عهد عتیق توسط نویسندگان عهد جدید نیز نقل قول شده است.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس