بررسی عهدعتیق- مزامیر قسمت دوم (انواع مزامیر) PSALMS

انواع مزامیر:
عناوین مزامیر ما را باشیوه طبقه بندی قدیم آشنا می سازد:
1)Psalm (مزمور)
2)Shiggaion (شجایون) : این واژه (شجایون) فقط در مزمور 7 عنوان شده است (شکل جمع آن در حبقوق 3: 1 ذکر شده است). کوش شخصی ناشناخته است ولی احتمالاً چون از قبیله بنیامین بوده از حامیان شائول بوده است. به همین دلیل علت عنوان این مزمور با تلاشهای مصمم شائول در زندگی داود ارتباط می یابد.
زیرنویس مزمور 7:
7: 1- 2 خلاصه نخستین درخواست داود
7: 3- 5 داود از بیگناهی خود دفاع می کند؛ او معتقد است که دشمنانش بی سبب به او حمله کرده اند.
7: 6- 9 درخواست برای داوری تمام زمین؛ که حکم داوری بر تمام مردم و بخصوص بر مسببین مشکلات داود اجراء شود.
7: 10- 13 اطمینان داود از اینکه دعای او شنیده شده است.
7: 14- 16 داود با این تفکر خردمندانه که در حاکمیت خدا ” گناه بی سزا نخواهد ماند ” آرامش می یابد.
3)Miktam (مکتوم) : برای نمونه مزمور 16: واژه مکتوم گرچه اغلب در مزامیر داودی استفاده می گردد ولی معنی آن ناشناخته است به هر صورت این واژه معمولاً در مزامیری استفاده شده که وضعیت داود را در شرایط خطرناکی وصف می کنند (مزامیر 56 تا 60).
زیرنویس مزمور 16:
16: 1 درخواست و زمینه ای برای آن. بقیه این مزمور با مهارت تمام بر اساس موضوع دوم ساخته شده است.
16: 2- 4 خداوند، خدای داود است و تنها او نیکو است (به مزمور 73: 25، 28 رجوع کنید). داود کاری با خدایان جعلی که دیگران هدایای خود را به آنان اهداء می کردند؛ نداشت (4: 2).
16: 5-6 خوشی به دلیل میراثی که از جانب خداوند دریافت کرده است. داود آنچه در سرزمین وعده به قوم خود بخشیده و به برکات موجود در آنجا (اعداد 16: 14) و یا خود خداوند اشاره می کند (همانند 7: 26؛ 19: 57؛ 142: 5؛ مراثی 3: 24 ) خداوند میراث کاهنین (اعداد 18: 20) و لاویان بود (تثنیه 10: 9).
16: 7- 8 خداوند را بپرستید که مشورت دهنده و حفظ کننده است.
16: 9- 11 داود خوشی ناشی از امنیت کامل در خداوند را شرح می دهد. داود در اینجا مثل بقیه مزامیر قبل، از خود، زندگی خویش از خوشی که ناشی از تدارک فیض و محافظت خداست، سخن می گوید. خداوند ملجاء سراینده مزمور است به او حیات می بخشد (از اینرو به او طریق حیات را می آموزد، آیه 1) و او را در قبر حتی پس از مرگ او (72: 26) ترک نمی کند. او تلویحاً در این کلماتی که حاکی از اعتماد است (نه صریحاً) اطمینان به خدایی وجود دارد که ملجای اوست و حتی قبر نمیتواند او را از حیات محروم سازد (به 17: 15؛ 73: 24 و زیرنویس 11: 7 رجوع کنید). اگر سخنان داود باشد چقدر بیشتر در مورد پسر موعود داود صدق می کند. پطرس از این مزمور اقتباس کرده (آیات 8-11) و آشکار می سازد که این سخنان داود نبوتی است در مورد مسیح و قیام او (اعمال 2: 25-28). همچنین به استفاده مشابه پولس از آیه در اعمال 13: 35 رجوع کنید.
4)Shir (شعر، سرود) : برای نمونه. مزمور 30 : سرود پرستش جمعی که نجات خداوند را که او را از خطر مرگ، که احتمالاً ناشی از بیماری بوده، رهایی داده (“او مرا شفا داده است” آیه 2: به زیرنویس 7: 17 رجوع کنید ) جشن گرفته است. چهارچوب این مزمور فرمان به پرستش خدا است (آیات 1 و 12).
عنوان مزمور 30: سرود، به عناوین مزمور 18: 45-46؛ 48؛ 65-68؛ 75-76؛ 83؛ 87-88؛ 92؛ 108 یعنی همه مزامیر پرستشی به استثنای 83 و 88 رجوع کنید. به علاوه سرود درجات (مزامیر 120-134) نیز جزو این گروه است. “برای تخصیص هیکل. مزمور داود”. اگر عنوان “داود” نشان دهنده نویسنده مزمور باشد بیشترین امکان برای موقعیت نگارش آن در 1تواریخ 21: 1-22: 6 ثبت شده است. در 1تواریخ 22: 1-6 داود تجهیزات و مواد اولیه برای ساختن هیکل را مهیا کرد و امکان دارد در نظر داشته که این مزمور در هنگام تخصیص هیکل خوانده شود. اگر این مورد صحیح باشد آیات 2 الی 3 به وضعیت داود در 1تواریخ 21: 17-30 اشاره می کند. کلمه “رضامندی” انعکاس “رحمتی” است که در 1تواریخ 21: 13 آمده است و آیه 6 مربوط به گناه اعتماد به دارا بودن لشکری قدرتمند و عظیم است (به 1تواریخ 21: 1-8 رجوع کنید). بعداً این مزمور برای تجربه اسارت بنی اسرائیل بکار برده شد. در عرف عبادتی یهودیان که از زمان تلمود موجود است این مزمور در هنوکا سرائیده می شد. هنوکا جشنی است که در تخصیص مجدد هیکل در زمان یهودای مکابی (165 ق.م.) یعنی بعد از خرابی آن توسط اپیفانس برگزار می گردید ( 168ق.م.).
در استفاده عمومی، ضمیر “من” مربوط به شخص بنی اسرائیل است یعنی فرم رایجی که در سخنوری عهد عتیق استفاده شده است.
زیرنویس مزمو 30:
30: 1- 3 بیان علت پرستش
30: 4- 5 دعوت به جمع شدگان پرستندگان خداوند برای پرستش او
30: 6- 10 یادآوری فیض رهایی بخش خداوند
30: 11- 12 خداوند به دعای داود پاسخ می دهد و داود عهد می کند تا به ابد خداوند را بپرستد (به زیرنویس 7: 17 رجوع کنید) شادی و رقص جانشین شیون و پلاس گشته است به طوریکه با سرودهای پرستش و شکرگزاری و نه با سکوت، منتظر اعمال خدا می گردد.
5)Maskil (قصیده). برای نمونه، مزمور 32: شهادت خوشی عظیم شخصی که با اعتراف صمیمانه گناهانش از جانب خدا مورد بخشش قرار گرفته و زندگیش تحت حاکمیت خدا در آمده است. این مزمور گفتگویی غزل گونه میان داود و خدا در حضور پرستندگانی است که در خیمه مقدس هستند. در آیات 1 الی 2 و در آیه 11 داود با جمعت و در آیات 3 الی 7 با خدا سخن می گوید (وجمع نیز می شنود). در آیات 8 الی 10 توسط کاهنین خدا مورد اشاره قرار می گیرد. از دیرباز این مزمورتوسط مسیحیان به عنوان یکی از مزامیر توبه ای استفاده می شد (این مزمور همچنین در عنوان مزامیر 42: 44-45؛ 52-55؛ 74؛ 78 . 88-89 و 142 دیده می شود). لغت عبری احتمالاً به این نکته اشاره دارد که این مزامیر شامل دستوراتی در ارتباط با دینداری است.
زیرنویس مزمور 32:
32: 1- 2 بیان شادی وافر شخصی که آمرزش و بخشش خدا را یافته است. خوشابحال…. خوشابحال. تکرا عبارت به منظور تاکید استفاده شده است. آمرزیده شد…. مستور گردید…..جرمی به حساب نیاورد. تکرار با شکلهای مختلف به منظور تاکید و روشن کردن مطلب استفاده شده است. پولس نیز از این روش در رومیان 4: 6-8 استفاده کرده است.
32: 3- 5 شهادتی درباره تجربه شخصی از بخشش خدا. بدلیل سکوت کردن درباره گناه اعتراف نشده، دست خداوند شب و روز بر او سنگین بود. زندگی وی پر از ناله بود اما اعتراف کامل باعث برکت گردید. نوع گناه و رنج مشخص نشده است اما رنج وی بیشتر جسمانی و روانی است. سخن گفتن از آشفتگی های احساسی ناشی از اعتراف نشده از مشخصه مزامیر نمی باشد. بعضی مصیبت ها و شاید بیماری تادیبی از جانب خدا بوده است (به مزمور 38 رجوع کنید).
32: 6- 7 اعتراف به اینکه زندگی او تنها به وسیله خدا محافظت می گردد.
32: 8- 10 کلام الهیاتی وتعلیمی یک کاهن که به داود (بار دیگر نسبت به خداوند بی فهم مباش) و به سایر کسانی که تشویق می شوند تا به خدا اعتماد کنند (اعتماد و اطاعت) بیان گردیده است. بعضی معتقدند که نویسنده مزمور در اینجا دیگران را مخاطب قرار می دهد و به آنها هشدار می دهد که از چنین راههایی که باعث سقوط او گردید برحذر باشند.
32: 11 سخن نهایی به جماعت پرستندگان-بیائید خدا را بپرستیم (به زیرنویس 9: 1 رجوع کنید).
6)Tepillah (دعا). برای نمونه. مزمور 68: دعا برای طلب کمک از خدا در هنگام مواجهه با دشمنانی که یورش بیرحمانه آنان، تکبر آنها را نسبت به خدا آشکار می سازد. نویسنده مزمور چه داود باشد یا نباشد خود را به عنوان “بنده خدا” معرفی می کند (آیه 2) و موقعیت سلطنتی و رابطه خاص خود را با خدا مطرح سازد (به 2سموئیل 7: 5، 8 و زیرنویس عنوان مزمور 18 رجوع کنید). دشمنان او ممکن است اشخاصی در داخل باشند که وی را به عنوان مسح شده خداوند قبول نداشته اند یا قدرتهای خارجی بوده اند که سعی داشتند او را از صحنه بین المللی خارج سازند.
این مزمور از 5 قطعه تشکیل شده که از نظر آیات دارای طرح مشابه ای هستند (4، 3، 3، 3، 4). نویسنده در قطعه اول و قطعه آخر خود را “بنده خداوند” معرفی می کند که شامل دعا برای درخواست رحمت خدا و رهایی وی از تهدید دشمنان است. قطعه مرکزی (آیات 8-10) خدا را خدای بی مانند و یکتایی خطاب می سازد که تمام امتها او را پرستش خواهند کردو آیه 9 آیه مرکزی است.
عنوان: دعا، به زیرنویس عنوان مزمور 17 و همچنین زیرنویس 72: 20 رجوع کنید. داود: این مزمور تنها مزموری است که در کتاب سوم (مزامیر 73 الی 89) به داود نسبت داده شده است. احتمالاً دلیل قرار گرفتن این مزمور در بین مزامیر قورحی به دلیل ارتباط موضوعی است که بین آیه 9 و 87: 40 وجود دارد.
زیرنویس مزمور 86:
86: 1- 4 دعای آغازین برای رحمت و حفاظت خدا نسبت به خادم خودش.
86: 5- 7 داود در هنگام نیاز به خداوند دعا می کند زیرا خدا ورای نیکویی و محبت داود به دعای وی جواب می دهد.
86: 8- 10 خدایی که داود از او درخواست می کند تنها خدای حقیقی است. هیچ خدای دیگر با چنین اقتداری عمل نمی کند (به مزمور 115: 3-7؛ 135: 13-17 رجوع کنید). به همین علت است که داود از خداوند درخواست می کند و به همین دلیل است تمام امتها روزی او را پرستش خواهند کرد.
86: 11- 13 دعایی برای دینداری و سوگندی برای پرستش دائمی خداوند
86: 14- 17 نتیجه: تازه شدن و احیای دعا کننده.
7)Tehillah (تهیله، پرستش). برای نمونه، مزمور 145: سرودی برای خداوند، شاه شاهان، برای اعمال مقتدرانه و نیکویی او که جلال حکومت پادشاهی وی است. این مزمور از زبان سنتی پرستش و الفبای Acrostic (شعر کوتاهی که حرف اول و وسط و آخر بندهای آن وقتی با هم جمع می شوند کلمه یا عبارتی را برساند) استفاده کرده که دقت عمدی به کار رفته در ترکیب آن را منعکس می سازد. بین دو آیه اول معرفی مزمور (آیات 1-2) و آیه ای که نتیجه را بازگو می کند (آیه 21) چهار قطعه شعری با موضوعات بسیار وجود دارد که هر کدام با یک آیه موضوعی معرفی می گردند (به آیات 3، 8، 13 و 17 رجوع کنید).
عنوان مزمور 145: پرستش، واژه عبری آن Tehillah فقط در این مزمور بکار رفته است، اما جمع آن (Tehillim) نام قدیمی یهودی برای مزامیر داود است (مزامیر 138-145)
زیرنویس مزمور 145:
145: 1- 2 مزمور با پرستش آغاز می شود (به زیرنویس آیه 21 که چهارچوب این مزمور است رجوع کنید).
145: 3- 7 تجلیل اعمال مقتدرانه خدا که نشان دهنده عظمت (آیه 3) و احسان (آیه 7) اوست. نویسنده با آغاز کردن و خاتمه دادن این قطعه شعری با این دو آیه بر آن تاکید کرده است برای ترکیب مشابه آن به مزمور 86: 10، 17؛ 135: 3، 5 رجوع کنید.
145: 14- 16 پرستش خدا چون او امین و وفادار است.
145: 17- 20 تجلیل از عدالت خدا
145: 21 پرستش خدا بایستی ادامه یابد و هر مخلوقی و “همه بشر” آن را تا ابدالاباد به جا آورد.
8)Lehazkir (تذکر، برای به خاطر آوردن یک درخواست در نظر خداوند). برای نمونه، مزمور 38: درخواستی مصرانه برای رهایی از بیماری شدید و دردناک. “توبیخ” داود از جانب خدا به دلیل گناهی است که مرتکب شده. نوع بیماری و شرایط خاصی که در آن مزمور سرائیده شده است مشخص نمی باشند. رنج داود با ترک او از جانب دوستانش (آیه 11) و تلاش دشمنانش در سوء استفاده از موقعیت برای ساقط کردن او تشدید می گردد (آیات 12، 16، 19-20؛ به معرفی مزمور 39-41 رجوع کنید). همانند مزمور 33، طول مزمور (22 آیه) بستگی به تعداد حروف الفبای عبری دارد. این مزمور از 5 قطعه و هر قطعه از 4 آیه تشکیل شده و دو آیه نتیجه را بیان می کند.
عنوان: عنوان مزمور فقط در مزمور 70 تکرار شده است.
زیرنویس مزمور 38:
38: 1- 4 درخواست رهایی از توبیخ خداوند
38: 5- 8 صدمات جسمانی و روانی ناشی از اثرات بیماری
38: 9- 12 تجدید درخواست با مطرح کردن ماهرانه تر مشکلات: بیماری او (10)، ترک دوستا (11) و خصومت دشمنان (12).
38: 13- 16 بگذارید که خدا جواب دشمنان را بدهد (آیه 15). همانند شخصی کر و لال، به دشمنان خود پاسخی نمی دهد (آیات 13-14)؛ او انتظار می کشد تا خداوند به میان بیاید (آیات 15-16) به 1سموئیل 25: 32-39 و 2سموئیل 16: 10، 12 رجوع کنید.
38: 17-20 در حالیکه از سلامتی کاسته می شود نیروی دشمنان اضافه می گردد.
38: 21-22 در نتیجه او درباره از خداوند درخواست کمک می کند.
9)Letodah (لتودا، برای پرستش یا شکرگزاری). برای نمونه مزمور 100: دعوت برای پرستش خدا، چه این مزمور به این هدف نوشته شده باشد یا خیر، مولف نهایی آن ، این مزمور را به منظور خاتمه مزامیری استفاده کرده که با مزمور 93 شروع گردیده اند. وجه اشتراک مخصوصی با مزمور 95: 1-2 و 6-7 دارد؛ همچنین به مزمور 117 رجوع کنید (معرفی مزمور 93 را توجه کنید). دومین قسمت اصلی (آیات 4-5) با ساختار قسمت اول (آیات 1-3) متوازن است یعنی دعوت به تجلیل خدا با بیان دلیل ارزش پرستش او. عناصر مشابه هر دو قسمت مکمل هستند.
عنوان مزمور 100: شکرگزاری. پرستش همراه با تجلیل (به آیات 4 و زیرنویس 75: 1 رجوع کنید). شاید نشانگر این است که مزامیر همراه با هدیه تشکر بوده است (لاویان 7: 12 رجوع کنید) (در ترجمه فارسی این مزمور دارای عنوان نمی باشد).
زیرنویس مزمور 100:
100: 1، تمامی روی زمین، گرچه آیات 3 و 5 به وضوح سخن از رابطه مخصوص خدا با بنی اسرائیل می کند اما دعوت برای پرستش خدا جهانی است. تمام دنیا بایستی خدا را به سبب اعمالی که برای قوم خود انجام داده است، بشناسند (به مزمور 98-99 و117 رجوع کنید).
100: 3 بدانید، تصدیق کنید. او ما را آفریده. به مزمور 95: 6 رجوع کنید. “گوسفندان مرتع او” به مزمور 95: 7 رجوع کنید.
100: 4 صحن های او. دروازه ها. دروازه های هیکل او (به 24: 7 رجوع کنید). صحن ها. صحن های هیکل (به 84: 2، 10 و 2پادشاهان 21: 5؛ 23: 11-12 رجوع کنید).
100: 5 خداوند نیکوست. محبت و امانت او (به زیرنویس 36: 5 رجوع کنید) همیشه پایدار است (به مزمور 98 : 3 رجوع کنید).
10)Lelammed ( للامد، برای تعلیم ).
11) Shir yedidot ( شعر یدوتون، سرودهای عاشقانه برای مثال، سرود ازدواج ). برای نمونه، مزمور 39: دعای شدید روحی که از ناپایداری زندگی انسانی عمیقاً آزرده شده است. او این وضعیت را با بیان بیماری که خدا در اثر توبیخ گناه او (آیه 8)، وی را بدان مبتلا ساخته، به یاد می آورد (آیات 10 الی 11). مزمور 38 از سکوت در مقابل دشمنان و مزمور 39 از سکوت در مقابل خدا سخن می گوید. مضمون هر دو این مزامیر، دعا در هنگام بیماری است (“توبیخ” خدا، آیه 11؛ 38: 1) در هر دو مزمور نویسنده گناه خود را قبول کرده و اعتماد عمیق خود به خدا را بیان می کند. به علاوه این مزمور ارتباط زیادی با مزمور 90 دارد. همچنین به مزمور 40 رجوع کنید.
عنوان مزمور 39: عنوان این مزمور مربوط به هدایت گروه موسیقی است. یدوتون یکی از رهبران دسته کر داود بوده است (1تواریخ 16: 41-42؛ 25: 1 و 6؛ 2تواریخ 5: 12 که در 2تواریخ 35: 15 رائی نامیده شده است). او احتمالاً همان ایتان بوده است (1تواریخ 6:44؛ 15: 19). اگر چنین باشد یدوتون از خاندان مراری، آساف از خاندان جرشون و هیمان از خاندان قهاتیان یعنی از نسل سه تن از پسران لاوی بوده اند (به 1تواریخ 6: 16، 33، 39، 43-44 رجوع کنید).
زیرنویس مزمور 39:
مزمور 39: 1 -3 معرفی: او تصمیم به سکوت گرفته است ولی در نهایت نمی تواند بیش از این دلتنگی خود را سرکوب سازد.
39: 2- 3 سرکوبی دلتنگی و اضطراب، تنها رنج او را تشدید می بخشد (به ارمیا 20: 9 رجوع کنید).
39: 4- 6 دعا برای درک و پذیرش صبورانه کوتاه بودن عمر انسان
39: 7- 11 دعایی فروتنانه: فقط مرا از توبیخ خود رهایی بخش
39: 12- 13 دعای خود را حتی فروتنانه تر از قبل تکرار می کند.
12)Sheminith (ثمانی). برای نمونه، مزمور 6: دعا در موقع بیماری شدید وضعیتی که مورد سوء استفاده دشمنان داود فرار گرفته تا کینه و دشمنی خود را بروز دهند. در کتاب دعای سنتی مسیحیان جزو هفت مزمور توبه ای قرار داشت (سایر این مزامیر عبارت بودند از مزمور 32؛ 38؛ 51؛ 102؛ 103؛ 143).
عنوان مزمور 6: “According to” در NIV و “Upon” ” بر، در ترجمه قدیمی فارسی” در KJ بیان کننده حرف اضافه ای در زبان عبری است که موارد استفاده بسیاری دارد (همچنین در عنوان مزامیر 8، 12، 46، 53، 81، 84، و 88 دیده می شود). Shiminith در مزمور 12 و 1تواریخ 15: 12 نیز تکرار شده و احتمالاً مربوط به یکی از هشت ساز زهی است.
زیرنویس مزمور 6:
مزمور 6: 1-3 درخواست ابتدایی برای رحمت، گرچه خداوند بیماری را فرستاده تا او را بدلیل گناهش توبیخ کند (به 32: 3-5؛ 38: 1-8؛ و 17-18 رجوع کنید). نویسنده مزامیر از خداوند می خواهد که در خشم خود مجازات کامل گناهان وی را نصیبش نگرداند زیرا نتیجه آن موت است (به آیه 5؛ همچنین 13: 3 رجوع کنید).
6: 4- 5 دعای جدی برای رهایی از مرگ
6: 6- 7 دلتنگی در شب به سبب طولانی شدن بیماری و زخم زبان دشمنان
6: 8- 10 نتیجه، بیان و اعترافی است درباره راحتی و آرامش روح.
انواع مزامیر دارای زمینه های گوناگون بوده و در بعضی قسمتها با یکدیگر انطباق دارند.
تجزیه و تحلیل محتوا، طبقه بندی دیگری را که در مطالعه مزامیر مفید است ارائه می کند. انواع اصلی قابل تعریف عبارتند از:
1) دعاهی انفرادی (برای مثال مزمور 3: 7-8).
2) پرستش انفرادی برای درخواست کمک از خدا (برای مثال مزمور 30 و 34).
3) دعاهای جمعی (برای مثال مزمور 3: 7-8).
4) پرستش جمعی برای درخواست کمک از خدا (برای مثال مزمور 66: 75).
5) اعتراف توکل به خداوند (برای مثال مزمور 11:؛ 16؛ 52).
6) سرودهایی در پرستش جلال و عظمت خدا و فضائل او (برای مثال مزمور 8؛ 19؛ 29؛ 65).
7) سرودهایی در تجلیل حاکمیت خدا بر کل جهان (مزمور 47؛ 93-99).
8) سرودهای صهیون، شهر خدا (مزامیر 46؛ 48؛ 76؛ 84؛ 122؛ 126؛ 129؛ 137).
9) مزامیر سلطنتی که توسط پادشاه که خداوند او را مسح کرده و یا درباره او سرائیده شده است (برای مثال مزمور 2؛ 18؛ 20؛ 45؛ 72؛ 89؛ 110).
10) سرودهای زیارتی (مزمور 120-134).
11) سرودهای نیایشی (برای مثال مزمور 15؛ 24؛ 68).
12) مزامیر تعلیمی (آموزشی برای مثال مزامیر 1؛ 34؛ 37؛ 73؛ 112؛ 119؛ 128؛ 133).
این طبقه بندی نیز در بعضی موارد دچار تداخل گشته است. برای مثال دعاهای ” انفرادی ” ممکن است دعاهای پادشاه (در مقام او به عنوان پادشاه) یا حتی دعاهای جمعی که نطق آنان در جمع از نظر دستوری به صورت سوم شخص مفرد بیان می شود را شامل گردد. به هر حال مطالعه یک مزمور در ارتباط با انواع مشابه دیگر آن مفید است. تلاش جهت تعیین موقعیتی که هر یک از مزامیر از نظر نیایشی دارد موفقیت آمیز نبوده ولی در این خصوص برای مزامیری که تعیین آن ممکن است می توان به معرفی هر یک مراجعه کرد.
از تمام این انواع مزامیر (هم انفرادی و هم جمعی) نوع دعاها پیچیده ترین آن است. چندین گرفتار به یکدیگر پیوسته تا درخواستهایی را به حضور خداوند بیان کند:
1) مخاطب قرار دادن خداوند “خداوند”، “خدای من” “نجات دهنده من”.
2) نخستین درخواستها: “برخیز”، “به من پاسخ بده”، “مدد کن”، “مرا نجات بده”.
3) شرح نگرانی: “بسیاری مرا احاطه کرده اند”، “شریران حمله کرده اند”، “مضطربم”.
4) شکایت از خدا: “چرا مرا فراموش کرده ای؟”، “تا به کی روی خود را از من می پوشانی؟”.
5) درخواست: “از من دور مباش”، “مرا تأیید فرما”.
6) برانگیختن خدا به شنیدن: “زیرا صخره و ملجاء من تو هستی”، “به سبب نام خود”.
7) لعنت دشمنان: “حقیقتی در دهان ایشان نیست”، “مردان ظالم مرا جستجو می کنند” ( معمولاً به عنوان “شریر” ذکر شده اند).
8) خواندن خدا برای ایجاداصلاح: “بگذار آنان شرمنده شوند”، او را برای پاسخگویی به شرارتش احضار کن.
9) ادعای بی گناهی: “من در راستی خود قدم برداشته ام”، “بی سبب از من نفرت می دارند”.
10) اعتراف به گناهان: “به تو گناه ورزیده ام”، “من به ضعف خود اعتراف می کنم”.
11) اعلام توکل به خدا: “تو ملجاء من هستی”، “تو به من جواب خواهی داد”.
12) نذر پرستش خدا برای رهایی: “قدرت ترا خواهم سرائید”، “لبهای من ترا حمد خواهند گفت”.
13) دعوت برای پرستش: “خداوند را متبارک خوانید”، “خداوند را بسرائید”.
14) انگیزه ای برای پرستش: “زیرا تو مرا نجات داده ای”، “زیرا خداوند نیاز مرا می داند”.
اگر چه تمامی این موارد در همه دعاها دیده نمی شوند اما همه آنان با وجود “درخواست” به عنوان عنصری ثابت (به صورت خلاصه) در میان بقیه قسمتها، متعلق به قواعد متداول دعاهای موجود در مزامیر می باشند. به طور کلی آنها منعکس کننده آداب و رسوم دربار است. سراینده (یا سرایندگان) مزامیر وضعیت خود یا خودشان را در برابر پادشاه یا داور آسمانی ارائه می کنند. در زمان احاطه شدن با دشمنان شریر او وضعیت خود را شرح می دهد و از بی گناهی خود دفاع می کند (“عدالت”)، دشمنانش را لعنت می کند و ایجاد اصلاحات برای رهایی و داوری را درخواست می کند. هنگامی که به وسیله خداوند مورد رنج و عذاب قرار می گیرد (وقتی خدا دشمن اوست) او گناه خود اعتراف کرده و رحمت او را مطالبه می کند. توجه به شیوه های مختلف گفتار در دعاها و توجه به عملکرد گفتارها در درخواست داوری، به خواننده کتاب کمک بسیار زیاد می کنند.

برگرفته از کتاب دائرةالمعارف کتاب مقدس