اول قرنتیان فصل 12: مسئلۀ عطایای روحانی
هنگامی که عهد جدید در شرف نگارش و کامل شدن بود، خدا جلوه های معجزه آسایی از روح القدس را در زمان ها و مکان های مختلف ظاهر می ساخت و بدین وسیله کلیساها را یاری نمود تا در راستی گام بردارند.
این امر بسیار ضروری بود، چرا که تعداد رسولان کم و کلیساها از هم بسیار دور بودند. از طرفی با عدم وجود وسایلی چون راه آهن، تلگراف یا رادیو، وسایل ارتباط عمومی بسیار ضعیف بود. بنابراین ایده ها و افکار نیز با همان سرعت مسافرت مردم از جایی به جای دیگر منتقل می شد. در عین حال خطر وجود معلمین دروغین و تعالیم ناصحیح، کلیساها را تهدید می نمود و هیچ یک از آنان مکتوباتی در اختیار نداشتند که اصول و حقایق، در آن درج شده باشد.
ظاهراً، عطایای روحانی به شکلی درخشان، در کلیسای قرنتس جلوه گر شده بود. یکی از عطایا، عطیۀ صحبت به زبان ها بود. یعنی آن ها به زبانی بیگانه صحبت می کردند، همچنان که رسولان در روز پنتیکاست سخن می گفتند (اعمال رسولان 2: 8). این عطیه، هر چه بود، در بین اعضای این کلیسا بسیار به چشم می خورد. همۀ آن ها در طلب آن بودند. اگر برادری در یکی از جلسات بر پا می ایستاد و شروع به صحبت به زبانی می کرد که دیگران می دانستند قبلاً شخص مورد نظر آن را نیاموخته است، این شهادت واضحی بود از این که او مستقیماً تحت کنترل روح القدس قرار داشت. بدین ترتیب همۀ نگاه ها به او معطوف می شد. در آن زمان نیز مانند حالا، برخی از مردم به کلیسا می رفتند تا از این موارد، برای ایجاد احترام شخصی استفاده ببرند.
عطایای روحانی مختلف هستند بعضی از آن ها طبیعی و بعضی حالت خارق العاده دارند. این عطایا که در آیات 8-10 نام برده شده اند عبارتند از: کلام حکمت، کلام علم، ایمان، نعمت های شفا دادن، معجزات، نبوت، زبان ها و ترجمۀ زبانها.
در بحث ارتباط میان این عطایای مختلف، ضرورت محبت در فصل بعدی تحت عنوان باب «محبت» ذکر شده است.
برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
