اگر کتابهای آپوکریفا کتابهای الهامی نیستند، پس چرا یهودای رسول در رساله اش در آیات 9 و 14 از آنها نقل قول کرده؟

در باره اشارات یهودا در آیات 9 و 14 به کتابهای آپوکریفا، این سؤال پیش می آید که آیا این کتابها نیز الهامی هستند یا خیر و اگر الهامی نیستند، چرا یهودا به آنها در رساله اش اشاره کرده و از آنها نقل قول کرده است؟ سؤالی که برای شما نیز شاید پیش آمده باشد!

لطفاً در پاسخ به این سؤال به موارد زیر توجه فرمایید:

اول: عهدجدید بارها از منابعی که غیرکتاب مقدسی و غیرالهامی هستند، به عنوان حقایقی مسلم نقل قول کرده است. برای نمونه: پولس رسول از کلئانتس و آراتوس در اعمال رسولان 17: 28 و مِناندر در اول قرنتیان 15: 33 نقل قول می کند و نیز بیانات اِپیمِنیدِس را نیز در رساله اش به تیطس 1: 12-13 با نگارش این مطلب که " شهادت او حقیقت دارد!" نقل قول می کند. قیافای بی ایمان پیشگویی صحیحی در باره مرگ مسیح می کند (یوحنا 11: 49-53) و پولس به یِنیس و یِمبریس که جادوگرانی بیش نبودند، اشاره می کند که در هیچ جای عهد عتیق به آنها اشاره نشده است (دوم تیموتاؤس 3: 8) او همچنین سخنانی از عیسی مسیح را نقل قول کرد که هیچگاه در اناجیل با آنها روبرو نمی شویم (اعمال رسولان 20: 35). این مسئله نشان دهنده این است که برخی از منابع غیرالهامی و غیر کانُن می توانند حقایقی را در بر داشته باشند.

دوم: عهد عتیق به بعضی منابع غیرکتاب مقدسی به عنوان حقیقت اشاره می کند. برای نمونه عهدعتیق به " کتاب جنگهای خداوند" (اعداد 21: 14) و " کتاب یاشِر" (یوشع 10: 13؛ دوم سموئیل 1: 18) و " کتاب وقایع سلیمان" (اول پادشاهان 11: 41) و " دفتر اخبار ایام پادشاه (داود)" (اول تواریخ ایام 27: 24). کاملا" روشن است که یهودیان در آن ایام کتابهایی را در اختیار داشتند که کتابهای کانُنی یا الهامی بودند و در ضمن کتابهایی نیز داشتند که غیر کانُنی و غیر الهامی بودند. اما نباید فراموش کرد که کتابهای غیر الهامی نیز بعضی از حقایق را شامل می شدند. در کتاب مقدس حتی با انبیاء دروغین بت پرستان روبرو می شویم که گاهی حقیقتی را بیان می کنند (اعداد 24: 17) و حتی در یک نقطه از زمان با این مسئله روبرو می شویم که خدا حتی از طریق یک الاغ، حقیقتی را بیان می کند!!!(اعداد 22: 28) . حقیقت، حقیقت است و مهم نیست که کجا یافت می شود.

سوم: یهودا در رساله اش به هیچ عنوان به الهامی بودن این نقل قولهایی که می کند، تأکید ندارد. آنها فقط به سادگی حقایقی غیرالهامی می باشند. در ضمن یهودا هیچ اشاره ای ندارد که تمام کتابی که از آن بخش بسیار کوچکی را نقل قول کرده، حقیقت تام است بلکه به بخش کوچکی از آن به عنوان حقیقت، می پردازد. مانند بسیاری از واعظان و کشیشان امروزی که در سخنرانیهای خود گاهی اوقات از بعضی سخنان برجسته افراد خداناباور نقل قول می کنند. همان گونه که کتابهای خداناباوران حقیقت کامل را بیان نمی دارند، اما در نوشتجات آنها بعضی حقایق وجود دارند.

چهارم: قابل توجه است که یهودا، این نقل قولها را به صورتی گزینشی بیان می دارد و نه همان گونه که در متن خود کتاب نوشته شده است! تا آن را با متن صحیح و خالص کتاب مقدسی و تعلیم صحیح هماهنگ سازد.

پنجم: به احتمال قریب به یقین، خوانندگان رساله یهودا (یا دشمنان)، از این کتابها قرائت می کردند. پس یهودا این نوشتجات را به کار برد، چون دشمنانش از آنها استفاده می کردند. به کلامی دیگر او به آنها می گفت: " حتی مخالفین من با این عبارات در باره قدرت شیطان (آیه 9) و داوری خدا (آیه 14) موافقند.

ترجمه: کشیش ورژ بااباخانی