اول تسالونیکیان فصل 4: فساد اخلاقی، محبت، بازگشت خداوند

اول تسالونیکیان فصل 4: فساد اخلاقی، محبت، بازگشت خداوند

فساد اخلاقی (آیه های 1-8): در میان بی ایمانان بسیار شایع بود. به نظر می رسد که تیموتائوس در گزارش خود علاه بر ذکر امانت و شکیبایی مسیحیان این کلیسا، به موردی از اهمال اخلاقی نیز اشاره می کند و پولس در این بخش، به انتقاد از این مورد می پردازد.

«قدوسیت» (آیۀ 3): در این جا به معنی پاکی جنسی است.

«ظرف» (آیۀ 4): به معنی بدن است، اما برخی آن را به «همسر» تعبیر می کنند و بدین ترتیب این شخص از طرفی به وفاداری نسبت به عهد ازدواج اشاره می کند و از طرف دیگر نشان گر این مطلب است که به منظور اجتناب از زنا و فساد اخلاقی، هر شخص باید فقط به زن خودش توجه داشته باشد. «برادر خود» (آیۀ 6): به معنی دست درازی یا احساس تملک بر مایملک و حقوق خانوادگی دیگران می باشد. به نظر می رسد که این موارد در بین ایمانداران این کلیسا قابل مشاهده بود.

«محبت برادرانه» (آیه های 9-12): چنین به نظر می رسد که کسانی که متمول بودند (اعمال رسولان 17: 4) کمک به دیگران را جزو وظیفۀ مسیحی خود می دانستند و هدایایی را برای برادران فقیری که در کلیساهای مقدونیه به سر می بردند، ارسال می داشتند. این امر باعث بروز تنبلی و سوء استفاده در بعضی ها شده بود. پولس در این بخش، روحیۀ تنبل آنان را مورد توبیخ قرار می دهد. این مورد که فرد با استفاده از تلاش همسایۀ خویش زندگی کند، کاملاً  خلاف اصل محبت برادرانه می باشد. وجود فقیرانی که قدرت کار کردن داشتند ولی به گدایی مشغول بودند، اگر چه فرصتی مهیا می ساخت تا دیگران محبت برادرانه خود را نشان دهند، ولی در واقع نشانگر محبت خودخواهانۀ خود آن ها بود. این امر مسلماً به نظر اشخاص بیرون از کلیسا امری زشت محسوب می شد.

بازگشت ثانوی مسیح (آیه های 13-18): در این بخش، عنوان اصلی این رساله مطرح می شود. تکرار مداوم این موضوع  در هر باب این رساله، نشان گر تأکید خاصی است که پولس در ارتباط با این موضوع نسبت به تسالونیکیان دارد.

این موضوع، به صورت «آمدن» یا «ظهور» خداوند ذکر شده است که در رساله به عبرانیان 9: 28 به صورت آمدن «ثانوی» مطرح شده است. کلام عیسی در یوحنا 14: 3 با ذکر کلمۀ «دوباره» به معنی بازگشت ثانوی اوست. بنابراین معمولاً این مورد به شکل «بازگشت ثانوی مسیح» معروفیت دارد.

موضوع بازگشت ثانوی مسیح، تقریباً در همۀ کتاب های عهد جدید ذکر شده است. فصل هایی از کتب مقدس که بیشترین توضیحات را در این رابطه ارائه می دهند، عبارتند از: متی فصل 24 و 25، لوقا 21، اول تسالونیکان فصل 4 و 5، دوم پطرس فصل 3.

دو رساله ای که به تسالونیکیان نوشته شده، اولین نوشتجات عهد جدید به شمار می روند. موضوع اصلی این دو رساله، آمدن دوبارۀ خداوند است آخرین کتاب عهد جدید نیز مکاشفه است که آخرین جملۀ آن به آمدن خداوند اشاره می کند. «به زودی می آیم». «بیا ای خداوند عیسی». بنابراین عهد جدید با آمدن دوبارۀ مسیح آغاز و خاتمه می یابد.

«خوابیدگان» (آیۀ 14): اصطلاحی روحانی است که برای مسیحیانی که مرگ را چشیده اند، به کار برده می شود (متی 27: 52، یوحنا 11: 11، اعمال رسولان 7: 60، 13: 36، اول قرنتیان 15: 6 و 18 و 20 و 51، دوم پطرس 3: 4). این اصطلاح بر نوشتۀ روی سنگ قبر بسیاری از مسیحیان که بعدها کشف شده اند، قابل مشاهده است. عیسی نیز این اصطلاح را در تعالیم خویش به  کار می برد. پس، حقیقتاً مرگ به مثابۀ خواب است. روزی خواهیم برخاست. مرگ در واقع نوعی بیهوشی است که تا روز رستاخیز ادامه دارد. مرگ در وقع واسطی است بین این دنیا و دنیای آتی (فیلیپیان 1: 23).

«صدا و آواز رئیس فرشتگان و صورخدا» (آیۀ 16): این بخش تشابه زیادی به کلمات عیسی در متی 24: 30-31 دارد. ممکن است که این کلمات نمادی از اتفاقات خاصی باشند. «ابرها» (آیۀ 17)، ارابۀ ظفرمندانۀ او خواهند بود. او در ابرها محو شده بود (اعمال رسولان 1: 9) و به همین ترتیب نیز قرار است که دوباره برگردد (مکاشفه 1: 7). فرشتگان او را با جلال کامل آسمانی همراهی خواهند نمود (متی 35: 31). همۀ مقدسینی که مربوط به اعصار گذشته هستند، خواهند برخاست و آنان که در قید حیات هستند، بدن هایشان مبتدل خواهند گردید و همچان که خنوخ و ایلیا ربوده شدند، کلیسا نیز در حالی که با شادی به پیشواز منجی بازگشتۀ خود می رود، ربوده شده و تا ابد در کنار خداوند خویش خواهد بود.

برگرفته از کتاب راهنمای کتاب مقدس از انتشارات شورای کلیسایی 222